4 maja 2021 13:04

Chińska interwencja podczas krachu na giełdzie w 2015 roku

Chociaż zaufanie inwestorów do Chin zostało nadszarpnięte przez wojnę handlową z USA, spowolnienie gospodarcze, rosnące zadłużenie i słabość waluty, w kraju jest obecnie ponad 90 milionów inwestorów giełdowych. Pod koniec 2018 roku chińska giełda miała łączną kapitalizację giełdową na poziomie 43,49 biliona juanów.2

Od czasu szerszego wykorzystania rynków na początku 2010 r. Chiński rząd nie wahał się wejść na rynki, gdy nie współpracują z jego polityką. Godny uwagi przykład utrzymywania się chińskiego rządu na swoich rynkach finansowych miał miejsce w latach 2015-16, kiedy ich giełda załamała się, powodując jeszcze większą nieufność do sił rynkowych i sprawienie przez rząd jeszcze większej kontroli nad swoją gospodarką.

Kluczowe wnioski

  • Chociaż chiński rząd próbował przyjąć bardziej liberalną politykę finansową, chiński rząd nie wahał się wejść na rynki, gdy nie współpracował z jego polityką.
  • Godnym uwagi przykładem utrzymania się chińskiego rządu na rynkach finansowych były jego działania podczas krachu rynkowego, który miał miejsce w latach 2015-16.
  • W różnych okresach kryzysu rząd interweniował, aby wprowadzić zasady i ograniczenia handlowe, takie jak zakaz sprzedaży przez głównych interesariuszy i ograniczenie krótkiej sprzedaży, aby powstrzymać zmienność.
  • Spekulowano, że działania rządu w tym okresie faktycznie zaostrzyły kryzys gospodarczy.

W różnych okresach kryzysu rząd interweniował, aby wprowadzić zasady i ograniczenia handlowe, takie jak zakaz sprzedaży przez głównych interesariuszy i ograniczenie krótkiej sprzedaży, aby powstrzymać zmienność. Spekulowano jednak, że działania rządu faktycznie zaostrzyły kryzys gospodarczy. Późniejsze badania sugerowały, że szybka interwencja rządu chińskiego faktycznie zaostrzyła panikę, powodując większą niepewność.

Rządowa kampania komunikacyjna

Chińska giełda doświadczyła w 2015 r. Epickiego wzrostu i załamania. Początkowy wzrost od połowy 2014 r. Do czerwca 2015 r. Był napędzany przez rządową kampanię komunikacyjną mającą na celu zachęcenie obywateli do inwestowania na rynku. Rząd od miesięcy zachwalał siłę chińskiej gospodarki i składał inwestorom wiele obietnic co do tego, jak długo będzie starał się utrzymać siłę chińskich firm. Rynek w Szanghaju zyskiwał na wartości od 2014 do połowy 2015 roku, prawie dwukrotnie zwiększając wartość. Następnie w czerwcu 2015 r. Pękła bańka. W ciągu dwóch miesięcy poprzedzających katastrofę otwarto ponad 38 milionów nowych rachunków inwestycyjnych.

Ponad 40% spadekindeksu giełdowego w Szanghaju (SSE) został zahamowany dopiero po zakupie przez chiński rząd ogromnych ilości akcji. Kiedy rynki ponownie spadły zaledwie kilka miesięcy później, w sierpniu 2015 r., Chiński rząd podjął dodatkowe środki, obniżając koszty transakcji i rozluźniając wymogi dotyczące depozytów zabezpieczających, aby rozwiać obawy o niewypłacalność depozytu zabezpieczającego.

Wpływ niedoświadczonych inwestorów

Bańka giełdowa była w dużej mierze spowodowana ogromnym napływem pieniędzy od drobnych inwestorów, którzy kupowali akcje z ogromnymi marżami. W większości ci niedoświadczeni inwestorzy byli ostatnimi, którzy weszli na rosnący rynek i pierwszymi, którzy wpadli w panikę, gdy doszło do załamania. W przeciwieństwie do rynków zachodnich, które są zdominowane przez inwestorów instytucjonalnych, drobni inwestorzy obsługują większość transakcji na chińskiej giełdzie. Od momentu powstania chińskich giełd w latach 90. głównym motorem skoków rynkowych były raczej spekulacje niż fundamenty. W rezultacie nawet najbardziej doświadczeni, sprytni inwestorzy są narażeni na ryzyko.

Okres blokady wymuszony przez rząd

Podczas gwałtownego spadku rynku latem 2015 r. Chiński rząd wprowadził sześciomiesięczny okres blokady na akcje posiadane przez głównych akcjonariuszy, dyrektorów korporacji i dyrektorów, którzy posiadali ponad pięć procent zbywalnych akcji firmy. Zasada miała na celu zapobieżenie masowej sprzedaży. Koniec pierwszego okresu blokady nastąpił w styczniu 2016 r., A prawie cztery miliardy akcji miały ponownie stać się w tym czasie zbywalne. Urzędnicy rządowi obawiali się, że spowoduje to kolejny gwałtowny spadek, więc przedłużyli blokadę do czasu ustanowienia dodatkowych zasad. Nawet na dojrzałym rynku akcji, takim jak USA, dojrzałym rynku akcji, oczekiwanie wygaśnięcia okresu blokady akcji zawsze wywierało presję na rynek w dół. W przypadku niedojrzałego rynku skutki są znacznie wyraźniejsze.

Zakaz krótkiej sprzedaży

Regulatorzy zakazali również jednodniowej krótkiej sprzedaży. Chociaż ograniczenie to ustabilizowało ceny akcji na krótki okres, mogło być przyczyną większej zmienności. Krótko sprzedający to jedyni inwestorzy, którzy kupują podczas przegranej na giełdzie; bez nich nie ma nic, co mogłoby spowolnić spadek. Jest więc prawdopodobne, że brak krótkich sprzedaży w tym okresie zaostrzył spadki na giełdzie.

Instalacja wyłączników automatycznych

Inną głęboką demonstracją interwencji chińskiego rządu była instalacja wyłączników, które zatrzymały handel. Po trzykrotnym uruchomieniu tych wyłączników, regulatory podjęły działania, wstrzymując ich użycie, ponieważ nie przyniosły one zamierzonego efektu. Spekulowano również, że zastosowanie wyłączników mogło zaostrzyć kryzys. W rzeczywistości organy regulacyjne przyznały później, że mechanizmy mogły w rzeczywistości zwiększyć zmienność rynku.

Podejście próbne i błędne stworzyło niepewność

Niektórzy analitycy rynkowi pochwalili chęć chińskiego rządu do interwencji w tym okresie, ponieważ na krótki czas mógł on zmniejszyć zmienność. Jednak ich podejście metodą prób i błędów mogło również wywołać większą niepewność na rynku, która jest również przyczyną zmienności. Działania rządu można porównać do działań właściciela kasyna, który ciągle zmienia zasady, aby faworyzować dom. W tym konkretnym przypadku rząd wydawał się manipulować zasadami, aby faworyzować hossę. Niestety, to nie zadziałało i mogło faktycznie podważyć integralność systemu. Bez wątpienia jedną z konsekwencji tego wydarzenia było poddanie w wątpliwość zdolności chińskiego rządu do zarządzania swoimi sprawami finansowymi.