Wycena zapasów – LIFO vs. FIFO
Czy rutynowo analizujesz swoje firmy, ale nie patrzysz na to, jak rozliczają się one z zapasami? W przypadku wielu firm zapasy stanowią dużą, jeśli nie największą, część ich aktywów. W rezultacie zapasy są krytycznym elementem bilansu. Dlatego ważne jest, aby poważni inwestorzy rozumieli, jak oceniać pozycję zapasów podczas porównywania firm w różnych branżach lub w ich własnych portfelach.
Kluczowe wnioski
- Metoda Last-In, First-Out (LIFO) zakłada, że ostatnia jednostka, która dotarła do magazynu lub nowsza, jest sprzedawana jako pierwsza.
- Metoda First-In, First-Out (FIFO) zakłada, że najstarsza jednostka zapasów jest sprzedawana jako pierwsza.
- LIFO nie jest realistyczne dla wielu firm, ponieważ nie pozostawiłyby swoich starszych zapasów bezczynnie w magazynie.
- FIFO jest najbardziej logicznym wyborem, ponieważ firmy zazwyczaj wykorzystują swoje najstarsze zapasy jako pierwsze do produkcji swoich towarów.
Co to jest inwentaryzacja?
Ogólnie mówiąc o zapasach, mamy na myśli towary firmy w trzech etapach produkcji: 1) towary będące surowcami, 2) towary będące w produkcji oraz 3) towary gotowe i gotowe do sprzedaży. Innymi słowy, bierzesz towary, które firma ma na początku, dodajesz materiały, które kupiła, aby wyprodukować więcej towarów, odejmujesz towary, które firma sprzedała, koszt sprzedanych towarów (COGS), a wynik pozostaje – Inwentarz.
Księgowość zapasów przypisuje wartości towarom na każdym etapie produkcji i klasyfikuje je jako wycenić całą firmę. Wzór na obliczanie zapasów to:
Zrozumienie LIFO i FIFO
Metoda rachunkowości stosowana przez firmę do określania kosztów zapasów może mieć bezpośredni wpływ na jej kluczowe sprawozdania finansowe (finanse) – bilans, rachunek zysków i Ogólnie przyjęte w Stanach Zjednoczonych zasady rachunkowości (GAAP) umożliwiają firmom stosowanie jednej z kilku metod księgowania zapasów: pierwsze weszło, pierwsze wyszło (FIFO), ostatnie przyszło, pierwsze wyszło (LIFO) i średni koszt.
Pierwszy przyszedł, pierwszy wyszedł (FIFO)
Metoda „ pierwsze weszło, pierwsze wyszło” (FIFO) zakłada, że pierwsza jednostka trafiająca do magazynu – lub najstarsza – jest sprzedawana jako pierwsza. Na przykład, powiedzmy, że piekarnia produkuje 200 bochenków chleba w poniedziałek po 1 dolar za sztukę i 200 więcej we wtorek po 1,25 dolara za sztukę. FIFO stwierdza, że jeśli piekarnia sprzedała 200 bochenków w środę, KWS ( w rachunku zysków i strat ) wynosi 1 dolara za bochenek, ponieważ był to koszt każdego z pierwszych bochenków w inwentarzu. 1,25 dolara bochenka zostanie przeznaczone na końcowe zapasy ( w bilansie ).
Last-In, First-Out (LIFO)
Metoda Last-In, First-Out (LIFO) zakłada, że ostatnia lub większa liczba jednostek, które dotarły do magazynu, jest sprzedawana jako pierwsza. Dlatego starsze zapasy pozostają na koniec okresu obrachunkowego. Za 200 bochenków sprzedanych w środę ta sama piekarnia przydzieliłaby 1,25 dolara na bochenek do KWS, podczas gdy pozostałe bochenki o wartości 1 dolara zostałyby wykorzystane do obliczenia wartości zapasów na koniec okresu.
Średni koszt
Metoda kosztu średniego przyjmuje średnią ważoną wszystkich jednostek dostępnych do sprzedaży w okresie rozliczeniowym, a następnie wykorzystuje ten koszt średni do określenia wartości KWS i końcowych zapasów. W naszym przykładzie piekarni średni koszt zapasów wyniósłby 1,125 USD na jednostkę, obliczony jako [(200 x 1 USD) + (200 x 1,25 USD)] / 400.
LIFO vs. FIFO: Wycena zapasów
Metoda wyceny stosowana przez firmę może się różnić w zależności od branży. Poniżej przedstawiono niektóre różnice między LIFO i FIFO, biorąc pod uwagę wycenę zapasów i jej wpływ na KWS i zyski.
LIFO
Ponieważ LIFO wykorzystuje ostatnio nabyte zapasy do wyceny KWS, pozostałe zapasy mogą być bardzo stare lub przestarzałe. W rezultacie LIFO nie podaje dokładnej ani aktualnej wartości zapasów, ponieważ wycena jest znacznie niższa niż pozycje magazynowe po dzisiejszych cenach. Ponadto LIFO nie jest realistyczne dla wielu firm, ponieważ nie pozostawiłyby swoich starszych zapasów bezczynnie w magazynie, korzystając z ostatnio nabytych zapasów.
Na przykład firma, która sprzedaje produkty z owoców morza, realistycznie nie wykorzystałaby swoich nowo nabytych zapasów w pierwszej kolejności do sprzedaży i wysyłki swoich produktów. Innymi słowy, firma produkująca owoce morza nigdy nie zostawiłaby swoich najstarszych zapasów bezczynnych, ponieważ żywność może się zepsuć, co prowadzi do strat.
W rezultacie LIFO nie jest praktyczne dla wielu firm, które sprzedają towary łatwo psujące się i nie odzwierciedla dokładnie logicznego procesu produkcji, polegającego na wykorzystaniu najpierw najstarszych zapasów.
FIFO
FIFO może być lepszym wskaźnikiem wartości końcowych zapasów, ponieważ starsze przedmioty zostały zużyte, podczas gdy ostatnio nabyte przedmioty odzwierciedlają aktualne ceny rynkowe. Dla większości firm FIFO jest najbardziej logicznym wyborem, ponieważ zazwyczaj w produkcji swoich towarów używają najstarszych zapasów, co oznacza, że wycena COGS odzwierciedla ich harmonogram produkcji.
Na przykład wspomniana wcześniej firma rybna wykorzystywałaby swoje najstarsze zapasy jako pierwsze (lub pierwsze) do sprzedaży i wysyłki swoich produktów. Ponieważ firma produkująca owoce morza nigdy nie zostawiłaby starszych zapasów w zapasach, aby się zepsuć, FIFO dokładnie odzwierciedla proces firmy polegający na wykorzystywaniu najstarszych zapasów jako pierwszych do sprzedaży towarów.
LIFO i FIFO: wpływ inflacji
Gdyby inflacja nie istniała, wszystkie trzy metody wyceny zapasów dałyby te same dokładne wyniki. Inflacja jest miarą tempa wzrostu cen w gospodarce. Gdy ceny są stabilne, nasz przykład z wcześniejszej piekarni byłby w stanie wyprodukować wszystkie swoje bochenki chleba za 1 dolara, a LIFO, FIFO i średni koszt dałby nam koszt 1 dolara za bochenek. Jednak w świecie rzeczywistym ceny mają tendencję do wzrostu w długim okresie, co oznacza, że wybór metody księgowania może wpłynąć na wycenę zapasów i rentowność w danym okresie.
Zakładając, że ceny rosną, inflacja wpłynęłaby na trzy następujące metody wyceny zapasów:
LIFO
Gdy sprzedaż jest rejestrowana przy użyciu metody LIFO, najnowsze pozycje zapasów są używane do wyceny kosztów własnych i sprzedawane jako pierwsze. Innymi słowy, starsze zapasy, które były tańsze, miały zostać sprzedane później. W środowisku inflacyjnym obecny koszt własny sprzedaży byłby wyższy w ramach LIFO, ponieważ nowe zapasy byłyby droższe. W rezultacie firma odnotuje niższe zyski lub dochód netto w danym okresie. Jednak zmniejszony zysk lub zarobki oznacza, że firma odniosłaby korzyści z niższego zobowiązania podatkowego.
FIFO
Gdy sprzedaż jest rejestrowana metodą FIFO, najstarsze zapasy – które zostały nabyte jako pierwsze – są zużywane w pierwszej kolejności. FIFO pozostawia w bilansie nowsze, droższe zapasy w warunkach rosnących cen. W rezultacie FIFO może zwiększyć dochód netto, ponieważ zapasy, które mogą mieć kilka lat – które zostały nabyte po niższych kosztach – są wykorzystywane do wyceny KWS. Jednak wyższy dochód netto oznacza, że firma miałaby wyższe zobowiązanie podatkowe.
Średni koszt
Metoda średniego kosztu daje wyniki, które mieszczą się gdzieś pomiędzy FIFO i LIFO.
Należy jednak pamiętać, że jeśli ceny spadają, odgrywają się przeciwne scenariusze opisane powyżej. Ponadto wiele firm stwierdzi, że przy wycenie zapasów stosuje „niższy koszt lub rynek”. Oznacza to, że gdyby wartości zapasów gwałtownie spadły, ich wyceny reprezentowałyby wartość rynkową (lub koszt odtworzenia ), a nie LIFO, FIFO lub średni koszt.
Przykład LIFO kontra FIFO
W poniższych tabelach korzystamy ze spisu fikcyjnego producenta napojów o nazwie ABC Bottling Company, aby zobaczyć, jak metody wyceny mogą wpłynąć na wynik analizy finansowej przedsiębiorstwa.
Firma dokonywała zakupów magazynowych każdego miesiąca w pierwszym kwartale na łączną liczbę 3000 sztuk. Jednak firma miała już 1000 jednostek starszych zapasów, które zostały zakupione po 8 USD za sztukę za 8000 USD. Innymi słowy, początkowy stan zapasów wynosił 4000 sztuk w tym okresie.
Firma sprzedała 3000 sztuk w pierwszym kwartale, co pozostawiło końcowe saldo zapasów w wysokości 1000 sztuk lub (4000 sztuk – 3000 sprzedanych jednostek = 1000 sztuk).
Wycena COGS
- W ramach LIFO koszt COGS został wyceniony na 37 000 USD, ponieważ 3000 jednostek, które zostały ostatnio zakupione, zostało użytych do obliczeń lub zakupów w styczniu, lutym i marcu (10 000 USD + 12 000 USD + 15 000 USD).
- W ramach FIFO koszt COGS został wyceniony na 30 000 USD, ponieważ FIFO używa najpierw najstarszych zapasów, a następnie zakupów zapasów w styczniu i lutym. Innymi słowy, 3000 jednostek składało się z (1000 jednostek za 8000 USD) + (1000 jednostek za 10 000 USD lub styczeń) + (1000 jednostek za 12 000 USD lub luty)
- Metoda średniego kosztu dała wycenę 11 250 USD lub ((8 000 USD + 10 000 USD + 12 000 USD + 15 000 USD) / 4).
Poniżej znajdują się końcowe wyceny zapasów:
- Kończące się zapasy na LIFO: 1000 jednostek x 8 USD = 8000 USD. Pamiętaj, że ostatnie jednostki w (najnowsze) są sprzedawane jako pierwsze; dlatego najstarsze jednostki zostawiamy na zakończenie inwentaryzacji.
- Kończące się zapasy na FIFO: 1000 jednostek x 15 USD za sztukę = 15000 USD. Pamiętaj, że pierwsze jednostki w (najstarsze) są sprzedawane jako pierwsze; w związku z tym najnowsze jednostki zostawiamy na zakończenie inwentaryzacji.
- Kończące się zapasy na średni koszt: (1000 x 8) + (1000 x 10) + (1000 x 12) + (1000 x 15)] / 4000 jednostek = 11,25 USD na jednostkę; 1000 jednostek x 11,25 USD każda = 11250 USD. Pamiętaj, że bierzemy średnią ważoną wszystkich jednostek w ekwipunku.
LIFO lub FIFO: to naprawdęma znaczenie
Różnica między 8 000, 15 000 a 11250 USD jest znaczna. W pełnej analizie fundamentalnej firmy ABC moglibyśmy wykorzystać te dane inwentaryzacyjne do obliczenia innych wskaźników – czynników, które ujawniają obecną kondycję finansową firmy i na przykład pozwalają nam prognozować jej przyszłość. Tak więc, od której wartości zapasów firma zaczyna wyceniając swoje zapasy, naprawdę ma znaczenie. Firmy są prawnie zobowiązane do określenia, jaką metodę rachunkowości zastosowały w swoich opublikowanych danych finansowych.
Chociaż powyższy przykład firmy ABC jest dość prosty, temat zapasów i tego, czy stosować LIFO, FIFO lub średni koszt, mogą być złożone. Umiejętność zarządzania zapasami jest kluczowym narzędziem dla firm, małych i dużych; a także głównym czynnikiem sukcesu każdej firmy, która posiada zapasy. Zarządzanie zapasami może pomóc firmie kontrolować i prognozować swoje zyski. I odwrotnie, brak wiedzy o tym, jak wykorzystać zapasy na swoją korzyść, może uniemożliwić firmie wydajne działanie. Dla inwestorów inwentaryzacja może być jedną z najważniejszych pozycji do analizy, ponieważ zapewnia wgląd w to, co dzieje się z podstawową działalnością firmy.