Dlaczego rządy emitują obligacje zagraniczne

Kiedy rząd potrzebuje pieniędzy na sfinansowanie swojej działalności, może pozyskać gotówkę, emitując dług we własnej walucie. A jeśli rząd napotka trudności w spłacie obligacji w terminie zapadalności, może po prostu wydrukować więcej pieniędzy. Chociaż to rozwiązanie ma swoje zalety, z drugiej strony prawdopodobnie obniży wartość lokalnej waluty, co ostatecznie może zaszkodzić inwestorom. W końcu, jeśli posiadacz obligacji zarabia 5% odsetek od obligacji, ale wartość waluty spada o 10% z powodu inflacji, inwestor netto traci pieniądze w ujęciu realnym. Z tego powodu kraje mogą zdecydować się na emisję długu w obcej walucie, stłumiając w ten sposób obawy inwestorów przed dewaluacją waluty, która zmniejszy ich zyski.

Miecz obosieczny Emisja długu zagranicznego może uchronić przed inflacją, jednak pożyczanie w obcej walucie naraża rządy na ryzyko kursowe, ponieważ jeśli wartość ich lokalnych walut spada, spłata zadłużenia międzynarodowego staje się znacznie droższa. To wyzwanie, które niektórzy ekonomiści nazywają „grzechem pierworodnym”, osiągnęło punkt kulminacyjny pod koniec lat osiemdziesiątych i na początku lat dziewięćdziesiątych, kiedy kilka rozwijających się gospodarek doświadczyło osłabienia swoich lokalnych walut, w wyniku czego walczyło o obsługę zadłużenia denominowanego za granicą. W tamtych czasach większość krajów wschodzących związała swoją walutę z dolarem amerykańskim. Od tego czasu wiele z nich przeszło na płynny kurs walutowy, aby złagodzić ryzyko. Ryzyko niewykonania zobowiązania Obligacje rządowe wyemitowane w obcej walucie są przedmiotem dużej kontroli ze strony inwestorów, którzy chcą ocenić możliwość niewywiązania się przez dany kraj ze swoich obligacji, w przypadku gdy kraj nie byłby w stanie spłacić swoich inwestorów. W końcu nie ma międzynarodowych sądów upadłościowych, w których wierzyciele mogliby odzyskać aktywa, pozostawiając im niewielki regres w przypadku niewypłacalności kraju.

Oczywiście istnieją ważne powody, dla których kraj powinien wywiązywać się ze swoich zobowiązań. Najważniejsze z nich: brak spłaty obligatariuszy może zrujnować jego zdolność kredytową, utrudniając zaciąganie pożyczek w przyszłości. A jeśli obywatele danego kraju posiadają znaczną część długu publicznego, niewywiązanie się ze zobowiązań może narazić przywódców rządów na bezbronność w czasie wyborów.

Ocena ryzyka niewykonania zobowiązania Telegrafowanie potencjalnych przypadków niewykonania zobowiązania jest trudne, ale nie niemożliwe. Inwestorzy często opierają się na wskaźnikach zadłużenia do PKB, które analizują poziom zadłużenia kraju w stosunku do wielkości jego gospodarki. Ale te dane nie zawsze poprawnie przewidują wartości domyślne. Na przykład Meksyk i Brazylia nie wywiązały się z zobowiązań w latach 80., kiedy ich zadłużenie stanowiło 50% PKB, podczas gdy Japonia utrzymała swoje zobowiązania finansowe, mimo że w ostatnich latach miała około 200% zadłużenia. W związku z tym rozsądnie jest wziąć wskazówki od agencji ratingowych, takich jak Moody’s i Standard & Poor’s, które oceniają wiele czynników, oceniając dług suwerennych rządów na całym świecie. Przykład: oprócz spojrzenia na całkowite zadłużenie kraju, agencje te dodatkowo oceniają perspektywy wzrostu gospodarczego, ryzyka polityczne i inne wskaźniki. Niektórzy ekonomiści radzą również przyjrzeć się stosunkowi zadłużenia kraju do eksportu, ponieważ sprzedaż eksportowa zapewnia naturalne zabezpieczenie przed ryzykiem kursowym. Dług państwowy Bottom Line stanowi około 40% wszystkich obligacji na świecie, co czyni go ważną częścią wielu portfeli.

Ale niezwykle ważne jest, aby zrozumieć potencjalne ryzyko przed podjęciem decyzji o inwestycji.