Co się wydarzyło w MF Global?
W erze zaostrzonych regulacji, która była świadkiem szalejących niepowodzeń banków i rynków, jawnych oszustw i większej liczby postępowań dotyczących wykorzystywania informacji poufnych, można by pomyśleć, że ochrona funduszy klientów byłaby kwestią sporną. Nie było. Historia MF Global, niedawno upadłego brokera kontraktów terminowych na towary, jest wymownym przykładem upadku z niefortunnymi konsekwencjami. Dla Jona Corzine’a, byłego prezesa Goldman Sachs i polityka z New Jersey, upadek MF Global jest ostatnim z serii przedsięwzięć, których dobre intencje się pogorszyły.
Początki Firma MF Global, która w 2007 roku wyszła z Man Financial Group, w mniej niż niezwykłej pierwszej ofercie publicznej (IPO), w czasie, gdy zaczęły być odczuwalne zawirowania na światowych rynkach finansowych, była domem maklerskim zajmującym się towarami ( sprzedawca kontraktów futures, FCM) oferujący usługi rozliczeniowe i egzekucyjne. Miała ambicje zostać firmą świadczącą usługi finansowe na zlecenie Goldmana Sachsa lub JP Morgana. Zniszczony skłonnością do agresywnego, a nawet nadmiernego podejmowania ryzyka, wydawałoby się, że na czele firmy stanął Jon Corzine.
Znaczny zastrzyk kapitału od JC Flowers pomógł postawić firmę z powrotem na nogi, nawet jeśli tylko na krótką chwilę. Jako oddany ryzykownym transakcjom w Goldman Sachs, którym przyszedł na czele, Corzine stworzył zespół, który podzieliłby jego ambicje związane z MF Global, ale z kilkoma przeciwnikami w zarządzie lub zarządzie. Fatalnym błędem w projekcie zarządzania i ewidentnym naruszeniem kanonów zarządzania ryzykiem w przedsiębiorstwie było przyjęcie przez niego roli zarówno prezesa, jak i głównego tradera – dwie funkcje, które powinny pozostać oddzielne. Rola i obowiązki dyrektora ds. Ryzyka (CRO) były niewystarczające.
Upadek Wycofanie się firmy wynikało z tego, co wielu wzywa do transakcji odkupu do terminu zapadalności (RTM), w ramach której firma finansuje swój bilans, wnosząc zabezpieczenie do kontrahenta, który udziela wiążącego kredytu, a następnie spłacając kontrahentowi, gdy zabezpieczenie – w tym przypadku, dług państwowy denominowany w euro – termin zapadalności. Niektórzy jednak nie zgadzają się z taką interpretacją strategii, nazywając transakcję firmy transakcją total return swap, która jest formą zarządzania ryzykiem kredytowym. W tym scenariuszu MF Globalny sprzedawane ochronę nabywców długie z aktywów bazowych – suwerenne strefy euro kredytów – odbieranie zarówno wydajności i zysków kapitałowych z nimi. MF Global sprzedało ubezpieczenia, cenę zakupu i ryzyko kredytowe, które były coraz bardziej chwiejnymi aktywami.
Jako sprzedający, który uzyskał całkowity zwrot z aktywów referencyjnych, MF Global w rzeczywistości nie posiadał aktywów referencyjnych, ale podlegał ryzyku ceny i ryzyka niewykonania zobowiązania w transakcji pozabilansowej, syntetycznie wydłużając aktywa i towarzyszące im ryzyko. Wadą swapu całkowitego zwrotu jest to, że aktywa bazowe muszą być łatwo zbywalne, to znaczy płynne. Najwyraźniej europejscy władcy nie spełnili tego kryterium. Kto chciał prowadzić interesy z firmą narażoną na rosnące ryzyko niewypłacalności i płynności?
Te okoliczności ostatecznie zniweczyły ocalenie firmy przez Interactive Brokers w jedenastej godzinie. Wysypka obniżania zdolności kredytowej nie poprawiłaby dokładnie pozycji firmy. Chociaż żaden kraj strefy euro jeszcze nie zbankrutował, opinia stała się rzeczywistością, gdy pożyczkodawcy firmy wystawiali wezwania do uzupełnienia depozytu zabezpieczającego w obawie o własne bezpieczeństwo.
Starając się wypełnić swoje zobowiązania, MF Global przyznał się do dostępu do tego, co powinno być oddzielnymi funduszami klientów. Ta ostatnia czynność wydawałaby się stanowić oszustwo, chociaż jak dotąd nikt nie został oskarżony o popełnienie przestępstwa.
Bottom Line Upadek MF Global dotknął nie dużych instytucji finansowych, ale mniejszych klientów, takich jak inwestorzy indywidualni i klienci małych firm (rolnicy, farmerzy, doradcy finansowi), którzy używali towarów do dywersyfikacji portfeli i zabezpieczenia ryzyka. Powiernik James Giddens stara się odzyskać wszystkie sprzeniewierzone fundusze klientów, z których około dwie trzecie zostały zwrócone do dnia dzisiejszego. W przeciwieństwie do depozytów bankowych lub rachunków maklerskich, rachunki futures nie mają takiego zabezpieczenia jak ubezpieczenie FDIC lub SIPC. Z tego powodu segregacja kont jest uważana za świętą.
Wreszcie, biorąc pod uwagę fakt, że wydaje się, że nie ma żadnego systemowego efektu domina, MF Global nie wydaje się być zbyt duże, aby upaść. Konsekwencje dla innych firm o podobnym charakterze nie są jednak bez znaczenia. Mówiono o zaprojektowaniu systemu ubezpieczeniowego dla brokerów kontraktów terminowych na wzór SIPC lub FDIC, ponieważ istniejące przepisy wydawały się mniej niż spełniać zadanie ochrony klientów. Dyskusja, którą odwiedził MF Global, rzuca kolejną klęskę na branżę usług finansowych i jej wiarygodność.