CIF kontra FOB: Jaka jest różnica?
CIF kontra FOB: przegląd
Koszt, ubezpieczenie i fracht (CIF) oraz Free on Board (FOB) to międzynarodowe umowy wysyłkowe stosowane w transporcie towarów między kupującym a sprzedającym. Należą do najpowszechniejszych z 12 warunków handlu międzynarodowego (Incoterms) ustanowionych przez Międzynarodową Izbę Handlową (ICC) w 1936 r.1 Konkretne definicje różnią się nieco w każdym kraju, ale ogólnie obie umowy określają pochodzenie i informacje o miejscu docelowym, które są używane do określenia, gdzie oficjalnie zaczyna się i kończy odpowiedzialność, oraz określa obowiązki kupujących wobec sprzedających, a także od sprzedawców wobec kupujących.
Kluczowe wnioski
- Koszty, ubezpieczenie i fracht oraz Free on Board to międzynarodowe umowy wysyłkowe stosowane w transporcie towarów między kupującym a sprzedającym.
- CIF jest uważany za droższą opcję przy zakupie towarów.
- Kontrakty FOB zwalniają sprzedającego z odpowiedzialności po wysłaniu towarów.
CIF
CIF jest uważany za droższą opcję przy zakupie towarów. Dzieje się tak, ponieważ sprzedający korzysta z usług spedytora, który sobie wybrał, który może obciążyć kupującego wyższymi opłatami w celu zwiększenia zysku z transakcji. Komunikacja może również stanowić problem, ponieważ kupujący polega wyłącznie na osobach działających w imieniu sprzedawcy. Kupujący może nadal być zmuszony do uiszczenia dodatkowych opłat w porcie, takich jak opłaty za dokowanie i opłaty za odprawę celną przed odprawą towarów.
KIESZONKA NA ZEGAREK
Kontrakty FOB zwalniają sprzedającego z odpowiedzialności po wysłaniu towarów. Po załadowaniu towarów – technicznie „minęło burtę statku” – uważa się, że zostały one przekazane pod kontrolę kupującego. Na początku podróży kupujący przejmuje całą odpowiedzialność. Kupujący może zatem wynegocjować niższą cenę frachtu i ubezpieczenia z wybranym przez siebie spedytorem. W rzeczywistości niektórzy międzynarodowi handlowcy starają się zmaksymalizować swoje zyski, kupując FOB i sprzedając CIF.
W przypadku umów FOB, w momencie rozpoczęcia rejsu, kupujący przejmuje całą odpowiedzialność za wysłany towar.
Kluczowe różnice
CIF i FOB różnią się głównie tym, kto ponosi odpowiedzialność za towary podczas tranzytu. W umowach CIF sprzedawca przejmuje ubezpieczenie i inne koszty, a odpowiedzialność i koszty związane z pomyślnym tranzytem pokrywa sprzedawca do momentu otrzymania towaru przez kupującego. Do obowiązków sprzedawcy należy transport towaru do najbliższego portu, załadunek na statek oraz opłacenie ubezpieczenia i frachtu.
W niektórych umowach towary są uważane za dostarczone, dopóki nie znajdą się w posiadaniu kupującego; w innych, towary są uważane za dostarczone – i odpowiedzialność kupującego – gdy dotrą do portu przeznaczenia.
Każda umowa ma szczególne zalety i wady dla obu stron. Podczas gdy sprzedawcy często wolą FOB, a kupujący preferują CIF, w niektórych umowach handlowych jedna metoda jest wygodniejsza dla obu stron. Sprzedawca mający doświadczenie w lokalnych zwyczajach, którego kupujący nie ma, prawdopodobnie przejmie na siebie odpowiedzialność CIF, aby na przykład zachęcić kupującego do zaakceptowania umowy. Mniejsze firmy mogą preferować przejęcie odpowiedzialności przez większą stronę, ponieważ może to skutkować niższymi kosztami. Niektóre firmy mają również specjalny dostęp przez organy celne, dokumentują opłaty za przewóz przy obliczaniu podatków i inne potrzeby, które wymagają określonej umowy przewozowej.