Jakie są ograniczenia wskaźnika cen konsumpcyjnych (CPI)?

Danego kraju wskaźnik cen konsumpcyjnych, lub CPI, jest uważana za jedną z najbardziej podstawowych i krytycznie ważnych wskaźników ekonomicznych pomiaru inflacji, nie tylko w Stanach Zjednoczonych, ale praktycznie w każdym innym rozwiniętym kraju jak również. Publikacja miesięcznych danych o CPI prawie zawsze ma znaczący wpływ na rynki finansowe, a nieoczekiwanie wysokie lub niskie wartości często sieją spustoszenie inwestycyjne. Jednak pomimo tak nieustępliwego śledzenia wskaźnika CPI, wskaźnik ten jest daleki od doskonałości jako miara inflacji lub kosztów życia i ma wiele nieodłącznych słabości.

Chociaż CPI jest powszechnie stosowany jako podstawowy wskaźnik inflacji, jego dokładność w tym obszarze wzbudza coraz większą krytykę. Na przykład w okresie, gdy koszty energii wzrosły o ponad 50%, a ceny niektórych najczęściej kupowanych artykułów spożywczych wzrosły o prawie 30%, wskaźnik CPI nadal wykazywał bardzo skromną stopę inflacji. Z kolei inne wskaźniki mierzące siłę nabywczą konsumentów wykazały dramatyczny wzrost kosztów utrzymania. Tutaj przyjrzymy się niektórym ograniczeniom korzystania z CPI i dlaczego ta kontrowersja utrzymuje się.

„Koszyk” CPI

CPI to ważony indeks towarów kupowanych przez konsumentów. Chociaż może to stanowić stosunkowo dobrą miarę zmian cen określonych towarów kupowanych w jego „ koszyku ”, jednym z ograniczeń wskaźnika CPI jest to, że towary konsumpcyjne, które uważa, nie zapewniają próbki, która reprezentuje całą produkcję lub konsumpcję w gospodarce. Dlatego też, jako podstawowy barometr ekonomiczny, CPI jest z natury wadliwy.

Obecnie w koszyku znajdują się podstawowe artykuły spożywcze i napoje, takie jak płatki zbożowe, mleko i kawa. Obejmuje to również koszty zakwaterowania, meble do sypialni, odzież, koszty transportu, koszty opieki medycznej, wydatki rekreacyjne, zabawki, a także koszty wstępów do muzeów. W koszyku uwzględniono wydatki na edukację i komunikację, a rząd zwraca również uwagę na inne, pozornie przypadkowe pozycje, takie jak tytoń, strzyżenie i pogrzeby.

Mimo to towary w koszyku są jedynie próbką całego świata towarów i usług dostępnych dla konsumentów, w wyniku czego mogą wystąpić poważne martwe punkty.

Towary zamienne

Jednym z problemów z CPI zidentyfikowanym przez ekonomistów, do któregoswobodnie przyznajenawet Biuro Statystyki Pracy (które opracowuje CPI) jest to, że indeks nie uwzględnia skutków substytucji. Rzeczywistość gospodarcza jest taka, że ​​gdy niektóre towary stają się znacznie droższe, wielu konsumentów znajduje dla nich tańszą alternatywę. Na przykład kupując markę sklepu zamiast marki lub kupując zwykłą benzynę zamiast klasy premium.

Nie mogąc wziąć pod uwagę tej powszechnej praktyki, CPI przedstawia zamiast tego liczby, które zakładają, że konsumenci nadal kupują tę samą ilość coraz droższych towarów.

Nie wychwytuje innowacji

Nowość i innowacje to kolejna słabość CPI. Produkty nie zostają uwzględnione w koszyku dóbr CPI, dopóki nie staną się wirtualnymi podstawowymi zakupami dla konsumentów, co widać na przestrzeni czasu. Zatem nawet jeśli nowe produkty mogą stanowić znaczne wydatki konsumentów, nadal mogą upłynąć lata od ewentualnego uwzględnienia ich w kalkulacji CPI.

Każdy czysty wskaźnik cen jest wadliwy, ponieważ nie uwzględnia zmian jakości kupowanych towarów. Konsumenci mogą odnieść korzyść netto z zakupu produktu, którego cena wzrosła w wyniku znacznej poprawy jakości produktu i celów, którym służy. Jednak CPI nie ma standardu pomiaru takiej poprawy jakości, a zatem odzwierciedla jedynie wzrost ceny bez szacunku dla dodatkowych korzyści dla konsumentów.

Zbyt duża waga do konsumpcji miejskiej

Ponieważ wskaźnik CPI jest celowo konstruowany z naciskiem na zwyczaje zakupowe konsumentów miejskich, często był krytykowany, jako że nie zapewnia dokładnej miary cen towarów lub zwyczajów zakupowych konsumentów na obszarach bardziej podmiejskich lub wiejskich. Chociaż miasta są rzeczywiście najważniejszymi ośrodkami produkcji gospodarczej, duża część populacji kraju nadal żyje poza obszarami metropolitalnymi, gdzie ceny mogą być wyższe ze względu na odległość od centrum.

Jako szersza krytyka, CPI również nie dostarcza oddzielnych raportów według różnych grup demograficznych.

Podsumowanie

Pomimo swoich wad wskaźnik CPI jest szeroko stosowany: stanowi podstawę dla rocznych korekt kosztów utrzymania, na przykład w ramach składek na ubezpieczenie społeczne i innych programów finansowanych przez rząd. To prawdopodobnie wkrótce się nie zmieni, ale ważne jest, aby zdawać sobie sprawę z jego ograniczeń.

Na przestrzeni lat metodologia koszykowa stosowana do obliczania wskaźnika CPI była kilkakrotnie aktualizowana. Według BLS zmiany miały na celu usunięcie lub ograniczenie uprzedzeń, które spowodowały, że CPI zawyżył stopę inflacji. Jednak dopóki oficjalnie inflacja będzie używana do śledzenia inflacji CPI, kontrowersje pozostaną.