Bankowość inwestycyjna a private equity: jaka jest różnica?

Bankowość inwestycyjna a private equity: przegląd

Private equity  i bankowość inwestycyjna pozyskują kapitał na cele inwestycyjne, ale robią to na bardzo różne sposoby. Prywatne firmy kapitałowe zbierają fundusze o wysokiej wartości netto i poszukują inwestycji w inne biznesy. Banki inwestycyjne znajdują firmy, a następnie wchodzą na rynki kapitałowe, szukając sposobów na pozyskanie pieniędzy od inwestorów.

Bankowość inwestycyjna

Bankowość inwestycyjna to specyficzny dział bankowości związany z tworzeniem kapitału dla innych firm, rządów i innych podmiotów. Banki inwestycyjne udzielają gwarancji na nowe dłużne i kapitałowe papiery wartościowe dla wszystkich typów przedsiębiorstw; pomoc w sprzedaży papierów wartościowych; oraz pomagać w ułatwianiu  fuzji i przejęć, reorganizacji i handlu brokerskiego zarówno dla instytucji, jak i inwestorów prywatnych. Banki inwestycyjne udzielają również emitentom wskazówek dotyczących emisji i plasowania akcji. Stanowiska w zakresie bankowości inwestycyjnej obejmują konsultantów, analityków bankowych, analityków rynków kapitałowych,  współpracowników badawczych, specjalistów ds. Handlu i wielu innych. Każdy z nich wymaga własnego wykształcenia i umiejętności.

Dyplom z finansów, ekonomii, rachunkowości lub matematyki to dobry początek każdej kariery bankowej. W rzeczywistości może to być wszystko, czego potrzebujesz na wielu podstawowych stanowiskach bankowości komercyjnej, takich jak osobisty bankier lub kasjer. Osoby zainteresowane bankowością inwestycyjną powinny zdecydowanie rozważyć zdobycie tytułu  Master of Business Administration  (MBA) lub innych kwalifikacji zawodowych.

Doskonałe umiejętności interpersonalne są ogromnym plusem na każdym stanowisku bankowym. Nawet dedykowani analitycy badawczy spędzają dużo czasu pracując w zespole lub doradzając klientom. Niektóre stanowiska wymagają więcej kontaktu ze sprzedażą niż inne, ale komfort w profesjonalnym środowisku społecznym jest kluczowy. Inne ważne umiejętności obejmują umiejętności komunikacyjne (wyjaśnianie koncepcji klientom lub innym działom) oraz wysoki stopień inicjatywy.

Private Equity

Private equity,  usunięcia  ich z publicznych giełd. W świecie private equity dominują duzi inwestorzy instytucjonalni, w tym fundusze emerytalne i duże firmy private equity finansowane przez grupę akredytowanych inwestorów.

Private equity jest czasami mylone z kapitałem wysokiego ryzyka, ponieważ oba odnoszą się do firm, które inwestują w przedsiębiorstwa i wychodzą z inwestycji poprzez sprzedaż swoich inwestycji w finansowanie kapitałowe, takie jak pierwsze oferty publiczne (IPO). Istnieją jednak poważne różnice w sposobie prowadzenia działalności przez firmy zaangażowane w te dwa rodzaje finansowania.

Private equity i venture capital kupują różne typy i wielkości firm, inwestują różne kwoty i żądają różnych udziałów procentowych w firmach, w które inwestują.

Strona sprzedaży a strona kupna

Bankierzy inwestycyjni działają po stronie sprzedającej, co oznacza, że ​​sprzedają interesy biznesowe inwestorom. Ich głównymi klientami są korporacje lub firmy prywatne. Gdy firma chce wejść na giełdę lub pracuje nad fuzją i przejęciem, może zwrócić się o pomoc do banku inwestycyjnego.

Z kolei podmioty stowarzyszone na niepublicznym rynku kapitałowym działają po stronie kupujących. Kupują udziały biznesowe w imieniu inwestorów, którzy już wpłacili pieniądze. W niektórych przypadkach firmy private equity kupują pakiety kontrolne w innych przedsiębiorstwach i są bezpośrednio zaangażowane w decyzje zarządcze.

Wyzwania regulacyjne

W 1933 roku Stany Zjednoczone stały się pierwszym i jedynym krajem na świecie, który przymusowo oddzielił bankowość inwestycyjną od bankowości komercyjnej. Przez następne 66 lat bankowość inwestycyjna była całkowicie oderwana od działalności komercyjnej, takiej jak przyjmowanie depozytów i udzielanie kredytów. Te bariery zostały usunięte na mocy ustawy Gramm-Leach-Bliley z 1999 roku. Banki inwestycyjne są nadal silnie regulowane, w szczególności z zastrzeżonymi ograniczeniami handlowymi wynikającymi z ustawy Dodda-Franka z 2010 roku.

Private equity, podobnie jak inwestowanie w fundusze hedgingowe, w przeszłości wymykało się większości regulacji, które mają wpływ na banki i korporacje notowane na giełdzie. Logika stojąca za lekką ręką regulacyjną polega na tym, że większość inwestorów private equity jest wyrafinowanych i zamożnych oraz potrafi o siebie zadbać. Jednak Dodd-Frank dał SEC zielone światło do zwiększenia kontroli nad private equity. W 2012 roku powstała pierwsza agencja regulacyjna private equity. Szczególną uwagę zwrócono na doradztwo w zakresie opłat i opodatkowania działalności na niepublicznym rynku kapitałowym.

Analiza

Analiza bankowości inwestycyjnej jest znacznie dokładniejsza, bardziej abstrakcyjna i niejasna niż analiza private equity. Częściowo można to wytłumaczyć ryzykiem braku zgodności, z którym borykają się banki inwestycyjne, ponieważ malowanie zbyt szczegółowego lub zbyt różowego obrazu może być postrzegane jako wprowadzające w błąd.

Innym możliwym wytłumaczeniem jest to, że wspólnicy private equity są znacznie bardziej narażeni na „grę w grze”, że tak powiem. Z własnym kapitałem i mniej cierpliwą klientelą analitycy private equity często sięgają głębiej i bardziej krytycznie.

Kultura

Potoczne opowieści o stylu życia wspólników private equity wydają się być o wiele bardziej wyrozumiałe i wyważone niż ich odpowiedniki w bankowości inwestycyjnej. Surowa, garnitur-and-tie, 14-godzinna i stresująca kultura korporacyjna rozpowszechniona w filmach i telewizji odzwierciedla kulturę bankowości inwestycyjnej.

Firmy private equity są zwykle mniejsze i bardziej selektywne w stosunku do swoich pracowników. Ale po zatrudnieniu mniej dbają o to, jak utrzymywane są wyniki. W każdej branży są wyjątki i nakładanie się, ale ogólnie rzecz biorąc, przeciętny dzień jest nieco mniej stresujący dla wspólników private equity.