Ex Works (EXW) vs Free On Board (FOB): Jaka jest różnica?

Ex Works (EXW) vs. Free On Board (FOB): przegląd

Ex works (EXW) i free on board (FOB) to zarówno międzynarodowe warunki handlowe, znane jako Incoterms, które określają obowiązki kupujących i sprzedających, w tym które strony są zobowiązane do pokrycia wszystkich kosztów i uzgodnień związanych z wysyłką towarów.

W przypadku loco zakład sprzedawca nie jest zobowiązany do załadowania towaru wybranym przez kupującego środkiem transportu. Zamiast tego sprzedawca musi udostępnić produkt w wybranym miejscu, a kupujący ponosi koszty transportu. W przypadku bezpłatnego przewozu na pokładzie sprzedawca musi załadować towar na środek transportu kupującego w punkcie wysyłki i może być za nie odpowiedzialny podczas całej podróży i do miejsca docelowego. Bezpłatne na pokładzie oznacza, że ​​sprzedawca zachowuje własność i odpowiedzialność za towary do momentu załadowania ich „na pokład” statku żeglugowego. Na statku cała odpowiedzialność przenosi się na kupującego.

Poprzednie prace

Wysyłka z oznaczeniem ex works (EXW) oznacza, że ​​sprzedawca ma obowiązek upewnić się, że kupujący ma dostęp do ładunku i może go odebrać w miejscu prowadzenia działalności. Koszty transportu i związane z nim ryzyko nie są już obciążeniem dla sprzedawcy w ramach opcji EXW, a to sprzyja nadawcy.

Załóżmy na przykład, że sprzedawca produktów elektronicznych znajduje się w San Francisco w Kalifornii. Kupujący ma siedzibę w Nowym Jorku w stanie Nowy Jork. Kupujący i sprzedający uzgadniają cenę tych produktów i podpisują umowę handlową ex-works. Kupujący chce odebrać produkty w ciągu dwóch tygodni, a sprzedawca musi mieć gotowe produkty do transportu. Jednak kupujący ponosi wszelkie dalsze koszty związane z dostarczeniem towaru do Nowego Jorku. Kupujący pokrywa wszystkie koszty transportu, a jeśli produkty zgubią się po drodze, sprzedawca nie ponosi odpowiedzialności.

Bezpłatnie na pokładzie

W przeciwieństwie do EXW, gdy kupujący i sprzedający zawierają umowę handlową o bezpłatnej obsłudze pokładowej (FOB), sprzedawca jest zobowiązany do dostarczenia towaru do miejsca przeznaczenia w celu przekazania go przewoźnikowi wyznaczonemu przez kupującego. Oznaczenie lokalizacji w umowie handlowej FOB jest punktem, w którym własność jest przenoszona ze sprzedającego na kupującego. Odpowiedzialność często przenosi się w tym miejscu przybycia. Sprzedawca jest odpowiedzialny za transport towarów do tego momentu, ale kupujący może, ale nie musi, być odpowiedzialny za wszystkie ustalenia dotyczące transportu z tego miejsca do jego lokalizacji, w zależności od warunków umowy.

Na przykład załóżmy, że kupujący z Los Angeles w Kalifornii chce kupić komputery od sprzedawcy z Chicago w stanie Illinois. Kupujący i sprzedający podpisują umowę handlową FOB. Kupujący wskazuje, że komputery zostaną wysłane samolotem, a sprzedawca jest zobowiązany do pokrycia kosztów transportu związanych z transportem komputerów na lotnisko w Los Angeles. W tym momencie odpowiedzialność się przenosi i kupujący ponosi wszelkie dalsze koszty związane z transportem komputerów do miejsca docelowego. Kupujący jest również odpowiedzialny za wszelkie szkody, które mogą wystąpić na tym etapie procesu wysyłki.

Uwagi specjalne

Umowy dotyczące transportu międzynarodowego często zawierają skrócone warunki handlowe, które opisują warunki, takie jak czas i miejsce dostawy, płatność, kiedy ryzyko straty przenosi się ze sprzedającego na kupującego. Inne pozycje obejmują to, kto pokrywa koszty transportu i ubezpieczenia. Bardziej powszechne terminy to Incoterms, które publikuje Międzynarodowa Izba Handlowa (ICC).

Jednak firmy wysyłające towary do Stanów Zjednoczonych muszą również przestrzegać jednolitego kodeksu handlowego (UCC). Ze względu na to, że jest to więcej niż jeden zestaw reguł, strony umowy muszą określić, jakie prawo właściwe użyły do ​​wysyłki.