Zaufaj własności
Co to jest własność zaufania?
Majątek powierniczy odnosi się do aktywów, które zostały umieszczone w relacji powierniczej między powiernikiem a powiernikiem dla wyznaczonego beneficjenta. Nieruchomość powiernicza może obejmować dowolny rodzaj aktywów, w tym gotówkę, papiery wartościowe, nieruchomości lub polisy ubezpieczeniowe na życie. Właściwość zaufania jest również nazywana „zasobami zaufania” lub „korpusem zaufania”.
Kluczowe wnioski
- Majątek zaufania odnosi się do aktywów umieszczonych w trustach, które są kontrolowane przez powiernika w imieniu beneficjentów powiernika.
- W niektórych przypadkach nieruchomość powiernicza usuwa zobowiązanie podatkowe od aktywów z powiernika do samego trustu.
- Planowanie nieruchomości pozwala na przekazanie nieruchomości powierniczej bezpośrednio wyznaczonym beneficjentom po śmierci powiernika bez spadku.
Zrozumienie właściwości zaufania
Majątek powierniczy jest zwykle powiązany ze strategią planowania majątku, stosowaną w celu ułatwienia przeniesienia aktywów na wypadek śmierci i zmniejszenia zobowiązań podatkowych. Niektóre trusty mogą również chronić aktywa w przypadku upadłości lub postępowania sądowego.
Powiernik jest zobowiązany do zarządzania majątkiem powierniczym zgodnie z życzeniem powiernika iw najlepszym interesie beneficjenta. Powiernikiem może być osoba fizyczna lub instytucja finansowa, np. Bank. Powiernik czasami nazywany „osadnikiem” lub „grantodawcą” może również służyć jako powiernik zarządzający aktywami na rzecz innej osoby, takiej jak syn lub córka.
Niezależnie od roli, jaką pełni powiernik, osoba fizyczna lub organizacja muszą przestrzegać określonych zasad i przepisów regulujących funkcjonowanie dowolnego rodzaju powiernictwa. Po przekazaniu majątku trustowi samo zaufanie staje się prawowitym właścicielem aktywów. W przypadku nieodwołalnego trustu poprzedni właściciel nie może już kontrolować ani żądać majątku.
Rodzaje trustów
Istnieje kilka różnych rodzajów trustów, które można założyć. Ale zazwyczaj należą do dwóch kategorii, które są odwołalnymi trustami i nieodwołalnymi trustami.
Odwołalne zaufanie
W umowie z możliwością odwołania powiernik zachowuje własność prawną i kontrolę nad aktywami powierniczymi. Z tego powodu powiernik byłby odpowiedzialny za płacenie podatków od dochodu generowanego przez te aktywa, a trust może również podlegać podatkom od nieruchomości, gdyby jego wartość przekroczyła próg zwolnienia z podatku w chwili śmierci koncesjodawcy.
Nieodwołalne zaufanie
W przypadku nieodwołalnego zaufania powiernik przekazuje prawną własność aktywów zaufania powiernikowi. Oznacza to jednak, że aktywa te opuszczają majątek osoby, skutecznie obniżając podlegającą opodatkowaniu część majątku osoby fizycznej. Powiernik zrzeka się również pewnych praw do naprawy umowy powierniczej. Na przykład powiernik zwykle nie może zmienić beneficjentów nieodwołalnego trustu po ich ustanowieniu. Tak nie jest w przypadku zaufania, które można odwołać.
W pewnych sytuacjach powiernik może być określany jako dawca lub dawca.
Płatne w funduszu Death (POD) Trust
Trusty mogą być tworzone za życia jednostki lub mogą być ustanawiane po śmierci koncesjonariusza. Ta sytuacja dotyczy trustów płatnych na wypadek śmierci (POD), które przekazują aktywa beneficjentowi po śmierci powiernika. Ogólnie rzecz biorąc, ten rodzaj trustu i podobne są nazywane trustami testamentowymi, ponieważ majątek jest faktycznie przenoszony po śmierci powiernika. Aktywa w tych trustach przepływają bezpośrednio do zamierzonych beneficjentów po śmierci powiernika, co oznacza, że unikają oni często długiego i kosztownego procesu spadkowego. Probate to prawny proces potwierdzania i dystrybucji aktywów określonych w testamencie. Zaufania te można również określić w woli osoby.
Żywe zaufanie
Aktywa w ramach żywych trustów mogą zostać przeniesione za życia powiernika. Na przykład kilka osób otwiera rachunki powiernicze w bankach na rzecz swoich dzieci lub w celu finansowania wydatków na studia. Powiernik ostrożnie zarządza aktywami na koncie, aby osiągnąć ten cel, ale dzieci nie mają pełnego dostępu do funduszy ani swobody wydawania dochodów z funduszu według własnego uznania. Przykładem tego typu aranżacji jest ujednolicone konto podarunkowe dla nieletnich (UGMA). W niektórych przypadkach beneficjenci tacy jak dzieci mieliby dostęp do aktywów trustu i dochodu, który generują, dopiero po osiągnięciu określonego wieku.