Reasekuracja traktatowa
Co to jest reasekuracja traktatowa?
Reasekuracja umowna to ubezpieczenie wykupione przez firmę ubezpieczeniową od innego ubezpieczyciela. Firma wystawiająca ubezpieczenie zwana jest cedentem, który przenosi wszystkie ryzyka wynikające z określonej klasy polis na firmę kupującą, która jest reasekuratorem.
Reasekuracja umowna jest jednym z trzech głównych rodzajów umów reasekuracji. Dwie pozostałe to reasekuracja fakultatywna i reasekuracja nadwyżki strat.
Kluczowe wnioski
- Reasekuracja umowna to ubezpieczenie wykupione przez firmę ubezpieczeniową od innego ubezpieczyciela.
- Firma wystawiająca nazywana jest cedentem, natomiast reasekurator jest firmą kupującą, która przyjmuje na siebie ryzyka określone w umowie o składkę.
- Reasekuracja wynikająca z umowy zapewnia ubezpieczycielowi cedującemu większe bezpieczeństwo jego kapitału i większą stabilność w przypadku wystąpienia nadzwyczajnych lub poważnych zdarzeń.
- Dwa rodzaje traktatowych umów reasekuracji to umowy proporcjonalne i nieproporcjonalne.
- Reasekuracja umowna jest jednym z rodzajów reasekuracji, pozostałe to reasekuracja fakultatywna i reasekuracja nadwyżki strat.
- Reasekuracja wynikająca z umowy jest mniej transakcyjna i rzadziej wiąże się z ryzykiem, które można odrzucić.
Zrozumienie reasekuracji traktatowej
Reasekuracja umowna to umowa między cedującym ubezpieczycielem a reasekuratorem, który zgadza się przyjąć ryzyko z góry określonej grupy polis przez określony czas.
Zakłady ubezpieczeniowe wystawiając nową polisę zgadzają się na podjęcie dodatkowego ryzyka w zamian za składkę. Im więcej polis gwarantowanych przez ubezpieczyciela, tym większe ryzyko bierze na siebie. Jednym ze sposobów, w jaki ubezpieczyciel może zmniejszyć swoją ekspozycję, jest scedowanie części ryzyka na firmę reasekuracyjną w zamian za opłatę. Reasekuracja pozwala ubezpieczycielowi uwolnić zdolność do ryzyka i zabezpieczyć się przed roszczeniami o wysokim stopniu dotkliwości.
Nawet jeśli reasekurator nie może natychmiast zabezpieczyć każdej indywidualnej polisy, nadal zgadza się na pokrycie wszystkich ryzyk wynikających z umowy reasekuracji objętej traktatem.
Podpisując traktatową umowę reasekuracji, reasekurator i cedent ubezpieczyciel wskazują, że relacja biznesowa będzie prawdopodobnie długoterminowa. Długoterminowy charakter umowy pozwala reasekuratorowi na zaplanowanie sposobu osiągnięcia zysku, ponieważ zna rodzaj podejmowanego ryzyka oraz dobrze zna cedowaną spółkę.
Umowy reasekuracji wynikające z traktatu mogą być zarówno proporcjonalne, jak i nieproporcjonalne. Przy umowach proporcjonalnych reasekurator zobowiązuje się do przejęcia określonego procentowego udziału polis, za które otrzyma taką część składek. Jeśli wniosek zostanie złożony, zapłaci również określony procent. W przypadku umowy nieproporcjonalnej zakład reasekuracji zobowiązuje się jednak do wypłaty odszkodowań, jeżeli w określonym czasie przekroczą one określoną kwotę.
Zalety reasekuracji traktatowej
Zabezpieczając się przed klasą z góry określonych ryzyk, reasekuracja umowna daje ubezpieczycielowi cedującemu większe bezpieczeństwo jego kapitału i większą stabilność w przypadku wystąpienia nadzwyczajnych lub poważnych zdarzeń.
Reasekuracja umożliwia również ubezpieczycielowi zawieranie polis obejmujących większą liczbę ryzyk bez nadmiernego podnoszenia kosztów pokrycia jego marginesów wypłacalności. W rzeczywistości reasekuracja udostępnia ubezpieczycielom znaczne aktywa płynne w przypadku wyjątkowych strat.
Traktat a reasekuracja fakultatywna a reasekuracja nadwyżki strat
Reasekuracja umowna różni się od reasekuracji fakultatywnej. Reasekuracja umowna obejmuje jedną umowę obejmującą rodzaj ryzyka i nie wymaga od zakładu reasekuracji wystawiania fakultatywnego zaświadczenia za każdym razem, gdy ryzyko jest przenoszone z ubezpieczyciela na reasekuratora.
Z drugiej strony ryzyko fakultatywne pozwala reasekuratorowi zaakceptować lub odrzucić poszczególne ryzyka. Ponadto jest to rodzaj reasekuracji pojedynczego lub określonego pakietu ryzyk. Oznacza to, że zarówno reasekurator, jak i cedent uzgadniają, jakie ryzyka zostaną objęte umową. Umowy te są zazwyczaj negocjowane oddzielnie dla każdej polisy.
Wydatki związane z ubezpieczeniem umów fakultatywnych są zatem znacznie droższe niż umowa reasekuracyjna. Reasekuracja wynikająca z umowy jest mniej transakcyjna i rzadziej wiąże się z ryzykiem, które w innym przypadku zostałoby odrzucone z umów reasekuracji.
Reasekuracja nadwyżki strat jest nieproporcjonalną formą reasekuracji. W przypadku umowy nadwyżki strat reasekurator zobowiązuje się zapłacić cedentowi całkowitą kwotę strat lub określony procent strat powyżej określonego limitu. Reasekuracja nadwyżki strat jest mniej podobna do standardowego ubezpieczenia, takiego jak reasekuracja traktatowa i fakultatywna, które często wymagają od cedenta i reasekuratora udziału w stratach.