Określona identyfikacja udziału

Co to jest konkretna identyfikacja udziału?

Określona identyfikacja udziałów to strategia księgowania inwestycji, w ramach której inwestor zamierza uzyskać najbardziej korzystne traktowanie podatkowe przy sprzedaży udziałów w ramach aktywów, które zostały nabyte w różnym czasie i po różnych cenach.

Zrozumienie określonej identyfikacji udziału

Określona identyfikacja akcji to strategia księgowa dla inwestorów, którzy chcą zoptymalizować swoje traktowanie podatkowe w przypadku sprzedaży swoich udziałów w określonej spółce lub funduszu, które zostały pierwotnie zakupione po różnych cenach iw różnym czasie.

Podatek od zysków kapitałowych jest nakładany na zyski ze sprzedaży aktywów. Inwestor, który kupuje akcje po 10 USD, a następnie sprzedaje je po 20 USD, wykaże zysk kapitałowy w wysokości 10 USD, który podlega opodatkowaniu. Inwestor, który dokona tylko jednej inwestycji w składnik aktywów, nie odniesie korzyści z konkretnej identyfikacji udziału, ponieważ w przypadku sprzedaży tego składnika aktywów cena nabycia jest taka sama dla każdego udziału w tym aktywie.

Inny inwestor kupuje 10 akcji każdego roku przez trzy kolejne lata. Każdego roku cena jednej akcji, zwana również podstawą kosztów, wzrasta o 10 USD. W tym scenariuszu inwestor kupuje 10 udziałów po 10 USD za akcję w pierwszym roku, za całkowitą inwestycję 100 USD. W drugim roku inwestor kupuje 10 dodatkowych udziałów po 20 USD za akcję, a 10 udziałów w trzecim po 30 USD za akcję.

Jeśli ten inwestor zdecyduje się sprzedać część tych aktywów w przyszłym roku za 40 USD za akcję, zyski kapitałowe będą się nieznacznie różnić dla każdej grupy akcji, a konkretna identyfikacja akcji może być pomocną strategią dla inwestora w celu optymalizacji opodatkowania tych aktywów. zyski kapitałowe.

FIFO, średni koszt i określona identyfikacja akcji

IRS zapewnia kilka strategii raportowania zysków kapitałowych, które są nakreślane każdego roku w Publikacji 550: Dochody i wydatki inwestycyjne. Inwestorom radzimy zapoznać się z najnowszą publikacją w celu zapoznania się z aktualnymi przepisami dotyczącymi raportowania zysków kapitałowych.

W przypadku większości funduszy pierwsze weszło pierwsze wyszło (FIFO) jest domyślną opcją raportowania zysków kapitałowych ze sprzedaży udziałów. Zakłada się, że pierwsze akcje zakupione przez inwestora są pierwszymi sprzedawanymi. W naszym powyższym scenariuszu, jeśli inwestor sprzeda piętnaście udziałów z FIFO na miejscu, sprzeda 10 udziałów zakupionych w pierwszym roku i pięć udziałów zakupionych w drugim roku, wykazując podlegający opodatkowaniu zysk kapitałowy w wysokości 30 USD na każdej z akcji z pierwszego roku, oraz zyski w wysokości 20 USD na każdej z akcji drugiego roku.

Niektórzy inwestorzy mogą stosować metodę księgowania według kosztu średniego, która uśrednia podstawę kosztu dla wszystkich akcji w portfelu i na tej podstawie oblicza się dochody do opodatkowania. W naszym scenariuszu średni koszt aktywów z trzech lat wynosi 20 USD, a zatem sprzedaż 15 udziałów po 40 USD przyniosłaby zysk do opodatkowania w wysokości 20 USD na akcję.

Jak sama nazwa wskazuje, inwestor ma możliwość wyboru, które akcje mają być sprzedawane, przy konkretnym oznaczeniu akcji. Na przykład mogliby sprzedać wszystkie akcje nabyte w roku trzecim i pięć akcji nabytych w roku drugim. Mogliby sprzedać pięć udziałów każdego roku lub w inny sposób, który inwestor może uznać za korzystny dla jego konkretnej strategii inwestycyjnej.

Specyficzna identyfikacja udziałów zapewnia większą elastyczność, ale wymaga skrupulatnego prowadzenia dokumentacji. Ponadto inwestorom zainteresowanym tą strategią zaleca się zapoznanie z regulacjami dotyczącymi sposobów opodatkowania zysków z aktywów utrzymywanych na krótsze terminy. W wielu przypadkach zyski z aktywów utrzymywanych tylko przez rok lub krócej podlegają opodatkowaniu według wyższej stawki niż aktywa utrzymywane w portfelu przez dłuższy okres.

Zalety i wady określonej identyfikacji akcji

Najbardziej podstawową zaletą stosowania określonej identyfikacji akcji jest to, że pozwala ona inwestorom minimalizować zyski, maksymalizować straty lub realizować zyski długoterminowe, a nie krótkoterminowe. Wszystkie te wydarzenia obniżą wysokość podatku inwestora. Ponadto zastosowanie konkretnej strategii identyfikacji akcji może umożliwić inwestorom wykorzystanie zysków podatkowych. Gromadzenie strat podatkowych ma miejsce, gdy inwestor sprzedaje akcje ze stratą w celu skompensowania zobowiązania podatkowego z tytułu zysków kapitałowych.

Wadą tej konkretnej metody identyfikacji akcji jest to, że wymaga ona od inwestora niewiarygodnie skrupulatnego prowadzenia dokumentacji. Oczywiście, stosowanie tej strategii księgowej może przynieść najbardziej efektywne podatkowo wyniki. Jeśli jednak Twój dom maklerski nie zapewnia dobrego interfejsu użytkownika do sprzedaży określonych akcji, musisz osobiście śledzić partie podatków. Nie wszyscy inwestorzy mogą poświęcić tyle czasu na swoją strategię inwestycyjną.