Pobieranie strat podatkowych

Co to jest pobieranie podatków ze strat?

Gromadzenie strat podatkowych to sprzedaż papierów wartościowych ze stratą w celu skompensowaniazobowiązania podatkowego z tytułu zysków kapitałowych. Strategia ta jest zwykle stosowana w celu ograniczenia rozpoznawania krótkoterminowych zysków kapitałowych. Krótkoterminowe zyski kapitałowe są na ogół opodatkowane według wyższej federalnej stawki podatku dochodowego niż długoterminowe zyski kapitałowe. Jednakże metoda ta może również kompensować długoterminowe zyski kapitałowe.

Zrozumienie pobierania strat podatkowych

Gromadzenie strat podatkowych jest również znane jako „sprzedaż ze stratą podatkową”. Zwykle strategia ta jest wdrażana pod koniec roku kalendarzowego, ale może mieć miejsce w dowolnym momencie roku podatkowego.

W przypadku pobierania strat podatkowych inwestycja, która ma niezrealizowaną stratę, jest sprzedawana, co umożliwia kredytowanie wszelkich zrealizowanych zysków, które wystąpiły w portfelu. Sprzedane aktywa są następnie zastępowane podobnymi aktywami w celu utrzymania  alokacji aktywów w  portfelu oraz oczekiwanego poziomu ryzyka i zwrotu.

Dla wielu inwestorów pobieranie strat podatkowych jest najważniejszym narzędziem obniżania podatków. Chociaż pobieranie strat podatkowych nie może przywrócić inwestorowi poprzedniej pozycji, może zmniejszyć wagę straty. Na przykład strata wartości Papieru A może zostać sprzedana w celu skompensowania wzrostu ceny Papieru B, eliminując w ten sposób  zobowiązanie  Papieru B. z tytułu   podatku od zysków kapitałowych.

Przykład pobierania strat podatkowych

Załóżmy, że inwestor osiąga dochód, który stawia go w najwyższej kategorii podatkowej od zysków kapitałowych (ponad 445 851 USD, jeśli jest osobą samotną; 501 851 USD, jeśli jest żonaty). Sprzedali inwestycje i zrealizowali  długoterminowe zyski kapitałowe, które podlegają stawce podatkowej w wysokości 20%. Poniżej przedstawiono zyski i straty portfela inwestora oraz aktywność handlową za rok:

Teczka:

• Fundusz inwestycyjny A: niezrealizowany zysk w wysokości 250 000 USD, przechowywany przez 450 dni
• Fundusz inwestycyjny B: niezrealizowana strata w wysokości 130 000 USD, przechowywana przez 635 dni
• Fundusz powierniczy C: niezrealizowana strata w wysokości 100 000 USD, przechowywana przez 125 dni

Działalność handlowa:

• Fundusz powierniczy E: sprzedany, uzyskał 200 000 USD. Fundusz trwał 380 dni
• Fundusz Mutual F: Sprzedany, osiągnął zysk w wysokości 150 000 USD. Fundusz był przetrzymywany przez 150 dni

Bez pobierania straty podatkowej zobowiązanie podatkowe z tytułu tej działalności wynosi:

• Podatek bez zbiorów = (200 000 $ x 20%) + (150 000 $ x 37%) = 40 000 $ + 55 500 $ = 95 500 $

Gdyby inwestor zebrał straty, sprzedając fundusze B i C, pomogłyby one zrównoważyć zyski, a zobowiązanie podatkowe byłoby:

• Podatek ze zbiorów = ((200 000 $ – 130 000 $) x 20%) + ((150 000 $ – 100 000 $) x 37%) = 14 000 $ + 18 500 $ = 32 500 $

Przychody ze sprzedaży mogą następnie zostać ponownie zainwestowane w aktywa, takie jak te sprzedane, chociażprzepisy Urzędu Skarbowego (IRS) nakazują inwestorom odczekać co najmniej 30 dni przed zakupem innego aktywa, który jest „zasadniczo identyczny” z aktywem sprzedanym po strata w celu uzyskania strat podatkowych.

Może to pomóc w zachowaniu wartości portfela inwestora przy jednoczesnym pokryciu kosztów podatków od zysków kapitałowych od zysków ze sprzedaży funduszu powierniczego E i funduszu powierniczego F. Korzystając ze strategii zbierania strat podatkowych, inwestorzy mogą uzyskać znaczne oszczędności podatkowe.