Zasada 72 (t)
Co to jest reguła 72 (t)?
Zasada 72 (t) pozwala na wolne od kar wypłaty z kont IRA i innych kont emerytalnych uprzywilejowanych podatkowo, takich jak plany 401 (k) i 403 (b). Wydawany jest przez Urząd Skarbowy.
Zasada ta pozwala posiadaczom rachunków na skorzystanie z oszczędności emerytalnych przed osiągnięciem wieku emerytalnego poprzez wcześniejsze wycofanie się bez wymaganej 10% kary. IRS nadal uzależnia wypłaty od zwykłej stawki podatku dochodowego posiadacza rachunku.
Kluczowe wnioski
- Zasada 72 (t) pozwala na bezkarne wcześniejsze wypłaty z IRA.
- Istnieją inne zwolnienia z podatku IRS, które można wykorzystać na wydatki medyczne, zakup domu i tak dalej.
- Wypłaty zgodnie z zasadą 72 (t) należy traktować jako ostateczność, gdy wszystkie inne możliwości zmniejszenia presji finansowej (negocjacje z wierzycielami, konsolidacja, upadłość itp.) Zostały wyczerpane.
Zrozumienie reguły 72 (t)
Zasada 72 (t) faktycznie odnosi się do kodu 72 (t), sekcja 2, który określa wyjątki od podatku od wcześniejszej wypłaty, które pozwalają właścicielom IRA na wypłatę środków z konta emerytalnego przed ukończeniem 59 lat, o ile określone kwalifikacje, znane jako SEPP przepisy są spełnione.
Aby skorzystać z tej zasady, właściciel konta emerytalnego musi pobrać co najmniej pięć zasadniczo równych okresowych płatności (SEPP), a wysokość tych płatności zależy od oczekiwanej długości życia właściciela, obliczonej zgodnie z metodami zatwierdzonymi przez IRS. Płatności te muszą zatem następować w okresie pięciu lat lub do osiągnięcia przez właściciela 59½, w zależności od tego, który okres jest dłuższy.
Obliczanie kwot płatności zgodnie z zasadą 72 (t)
Kwoty, jakie posiadacz rachunku otrzymuje w ramach okresowych płatności przewidzianych w zasadzie 72 (t), zależą od oczekiwanej długości życia, którą można obliczyć jedną z trzech metod zatwierdzonych przez IRS:
- Metoda amortyzacji
- Dystrybucja minimalna (lub metoda oczekiwanej długości życia)
- Metoda annuityzacji
Metoda amortyzacji określa roczne kwoty płatności poprzez amortyzację salda konta właściciela IRA przez jednorazowe lub łączne oczekiwane życie. Ta metoda rozwija największą i najbardziej rozsądną kwotę, jaką osoba może usunąć, a kwota jest ustalana corocznie.
Metoda dystrybucji minimalnej bierze czynnik dzielący z tabeli IRS pojedynczego lub wspólnego trwania życia i wykorzystuje go do podziału salda konta emerytalnego. Ta metoda jest prawie przeciwieństwem metody amortyzacji, ponieważ roczne płatności z tytułu przedterminowego wycofania prawdopodobnie będą się zmieniać z roku na rok, choć nie w znacznym stopniu. Kluczową różnicą między tą metodą a metodą amortyzacji jest to, że wynikające z niej płatności metodą minimalnego podziału, jak sama nazwa wskazuje, są najniższymi możliwymi kwotami, które można wypłacić.
Ostatnim wyliczeniem zatwierdzonym przez IRS jest metoda rentyzacji, która wykorzystuje metodę współczynnika rentowności dostarczoną przez IRS w celu ustalenia równoważnych lub prawie równoważnych płatności zgodnie z rozporządzeniem SEPP. Ta metoda zapewnia posiadaczom rachunków stałą roczną wypłatę, przy czym kwota zazwyczaj mieści się pomiędzy najwyższą a najniższą kwotą, jaką właściciel konta może wypłacić.
Przykład wcześniejszej wypłaty pieniędzy
Jako przykład załóżmy, że 53-letnia kobieta, której IRA zarabia 1,5% rocznie, z saldem 250 000 dolarów, chce wypłacić pieniądze wcześniej zgodnie z regułą 72 (t). Stosując metodę amortyzacji, kobieta otrzymywałaby około 10 042 USD rocznych płatności. Przy zastosowaniu metody minimalnej dystrybucji otrzymywałaby około 7 962 USD rocznie przez okres pięciu lat. Przy zastosowaniu metody rentyzacji jej roczna kwota płatności wyniosłaby około 9 976 USD.
Przestrogi dotyczące korzystania z reguły 72 (t)
Wypłata pieniędzy z konta emerytalnego to ostateczność finansowa. Dlatego IRS ma wyjątki dla szczególnych okoliczności, takich jak niepełnosprawność i choroba. Jeśli nie spełniasz żadnego z kryteriów innych wyjątków, wówczas można zastosować przepis 72 (t), jeśli wyczerpałeś wszystkie inne możliwości. Nie należy jej używać jako strategii awaryjnego finansowania, ponieważ wszelkie wypłaty znacząco wpływają na przyszłą stabilność finansową.