Zwrot skorygowany o ryzyko
Co to jest zwrot skorygowany o ryzyko?
Zwrot skorygowany o ryzyko to obliczenie zysku lub potencjalnego zysku z inwestycji uwzględniające stopień ryzyka, które należy zaakceptować, aby go osiągnąć. Ryzyko jest mierzone w porównaniu z inwestycją praktycznie wolną od ryzyka – zwykle są to amerykańskie obligacje skarbowe.
W zależności od zastosowanej metody obliczenie ryzyka jest wyrażane jako liczba lub ocena. Zwroty skorygowane o ryzyko dotyczą poszczególnych akcji, funduszy inwestycyjnych i całych portfeli.
Kluczowe wnioski
- Zwrot skorygowany o ryzyko mierzy zwrot z inwestycji po uwzględnieniu stopnia ryzyka, jakie podjęto, aby go osiągnąć.
- Istnieje kilka metod korygowania ryzyka, takich jak współczynnik Sharpe’a i współczynnik Treynora, z których każda daje nieco inny wynik.
- W każdym razie celem zwrotu skorygowanego o ryzyko jest pomoc inwestorom w ustaleniu, czy podjęte ryzyko było warte spodziewanej nagrody.
Zrozumienie zwrotu skorygowanego o ryzyko
Zwrot skorygowany o ryzyko mierzy zysk, jaki przyniosła inwestycja, w stosunku do poziomu ryzyka, jakie stanowiła inwestycja w danym okresie. Jeśli dwie lub więcej inwestycji przyniosło taki sam zwrot w danym okresie, ta, która obarczona jest najniższym ryzykiem, będzie miała lepszy zwrot skorygowany o ryzyko.
Niektóre typowe miary ryzyka stosowane w inwestowaniu to alfa, beta, R-kwadrat, odchylenie standardowe i współczynnik Sharpe’a. Porównując dwie lub więcej potencjalnych inwestycji, inwestor powinien zastosować tę samą miarę ryzyka do każdej rozważanej inwestycji, aby uzyskać względną perspektywę wyników.
Różne pomiary ryzyka dają inwestorom bardzo różne wyniki analityczne, dlatego ważne jest, aby jasno określić, jaki rodzaj zwrotu skorygowanego o ryzyko jest brany pod uwagę.
Przykłady metod zwrotu skorygowanych o ryzyko
Współczynnik Sharpe’a
Współczynnik Sharpe’a mierzy zysk z inwestycji, który przekracza stopę wolną od ryzyka, na jednostkę odchylenia standardowego. Oblicza się go, biorąc zwrot z inwestycji, odejmując stopę wolną od ryzyka i dzieląc ten wynik przez odchylenie standardowe inwestycji.
Wszystko inne równe, wyższy współczynnik Sharpe’a jest lepszy. Gdy odchylenie standardowe pokazuje zmienność zwrotów inwestycja w stosunku do jej średniej zamian większymi odchyleniami standardowymi odbijających szersze powroty i węższych odchyleń standardowych wiążących się bardziej stężone powraca. Stosowana stopa wolna od ryzyka to rentowność inwestycji bez ryzyka, takiej jak obligacja skarbowa (obligacja skarbowa), przez odpowiedni okres.
Na przykład, powiedzmy, że fundusz powierniczy A zwrócił 12% w ciągu ostatniego roku i miał odchylenie standardowe 10%, fundusz powierniczy B zwrócił 10% i miał odchylenie standardowe 7%, a stopa wolna od ryzyka w tym okresie wynosiła 3 %. Współczynniki Sharpe’a zostaną obliczone w następujący sposób:
- Fundusz inwestycyjny A: (12% – 3%) / 10% = 0,9
- Fundusz inwestycyjny B: (10% – 3%) / 7% = 1
Mimo że fundusz powierniczy A miał wyższy zwrot, fundusz inwestycyjny B miał wyższy zwrot skorygowany o ryzyko, co oznacza, że zyskał więcej na jednostkę całkowitego ryzyka niż fundusz powierniczy A.
Współczynnik Treynor
Współczynnik Treynor jest obliczany w taki sam sposób, jak współczynnik Sharpe’a, ale używa współczynnika beta inwestycji w mianowniku. Podobnie jak w przypadku Sharpe’a, wyższy współczynnik Treynor jest lepszy.
Korzystając z poprzedniego przykładu funduszu i zakładając, że współczynnik beta każdego z funduszy wynosi 0,75, obliczenia są następujące:
- Fundusz inwestycyjny A: (12% – 3%) / 0,75 = 0,12
- Fundusz powierniczy B: (10% – 3%) / 0,75 = 0,09
W tym przypadku fundusz powierniczy A ma wyższy współczynnik Treynor, co oznacza, że fundusz uzyskuje większy zwrot z jednostki ryzyka systemowego niż fundusz B.
Uwagi specjalne
Unikanie ryzyka nie zawsze jest dobrą rzeczą w inwestowaniu, więc uważaj na nadmierną reakcję na te liczby, zwłaszcza jeśli mierzony harmonogram jest krótki. Na silnych rynkach fundusz wspólnego inwestowania o niższym ryzyku niż jego benchmark może ograniczać rzeczywiste wyniki, których chce inwestor.
Uważaj na nadmierną reakcję na te liczby, zwłaszcza jeśli mierzona oś czasu jest krótka. Większe ryzyko może oznaczać większe korzyści w perspektywie długoterminowej.
Fundusz, który ponosi większe ryzyko niż jego benchmark, może osiągnąć lepsze zwroty. W rzeczywistości wielokrotnie wykazano, że fundusze inwestycyjne o podwyższonym ryzyku mogą ponosić większe straty w okresach zmienności, ale prawdopodobnie również osiągają lepsze wyniki niż wskaźniki referencyjne w pełnych cyklach rynkowych.