Kupuj drogo i sprzedawaj tanio ze względną siłą

Niezależnie od tego, czy masz 1000 USD, czy zarządzasz miliardami, technika względnej siły (RS) jest popularnym i przydatnym narzędziem do porównywania jednej inwestycji z całym rynkiem. Jednak niewielu osobom udaje się efektywnie wykorzystać tę technikę, ponieważ nie potrafią włączyć RS do kompleksowej strategii handlowej. W tym artykule definiujemy względną siłę, wyjaśniamy, dlaczego działa i pokazujemy, w jaki sposób inwestorzy indywidualni mogą stosować strategie RS. To wszechstronne narzędzie można zastosować do akcji, funduszy typu ETF lub funduszy inwestycyjnych.

Siła względna

Celem inwestowania jest sprzedaż czegoś za cenę wyższą niż ta, którą zapłacił inwestor, aby to kupić. Problem, z jakim borykają się inwestorzy, polega na określeniu, kiedy ceny są wystarczająco niskie, aby wskazywać na kupno, i wystarczająco wysokie, aby zdecydować, że sprzedaż jest najlepszym wyborem. Względna siła rozwiązuje ten problem poprzez ilościowe określenie wyników danego stada w porównaniu z innymi zasobami. Chodzi o to, aby kupować najsilniejsze akcje (mierzone w stosunku do wyników całego rynku), trzymać je podczas akumulacji zysków kapitałowych i sprzedawać je, gdy ich wyniki pogorszą się do poziomu, w którym znajdują się wśród najsłabszych.

Względna siła od dawna znana jest jako cenne narzędzie inwestycyjne. Jesse Livermore w klasycznym „Reminiscences of a Stock Operator” Edwina Lefebvre’a z 1923 roku zauważył, że „[Ceny] nigdy nie są zbyt wysokie, aby zacząć kupować, ani zbyt niskie, aby rozpocząć sprzedaż”. Innymi słowy, ceny akcji wykazujących wysoką relatywną siłę będą prawdopodobnie nadal rosły, a z punktu widzenia Livermore lepiej jest kupować te akcje niż kupować je po spadających cenach. Od czasu, gdy napisał Lefebvre, toczyło się wiele dyskusji na temat najlepszego sposobu precyzyjnego obliczania, kiedy ceny są wysokie, w ujęciu względnym, a kiedy są niskie.

Jedno z pierwszych obliczeń ilościowych względnej siły pojawiło się w artykule „Relative Velocity Statistics: their Application in Portfolio Analysis” HM Gartleya, opublikowanym w Financial Analysts Journal z kwietnia 1945 roku. Aby obliczyć statystyki prędkości, Gartley napisał:

„Najpierw należy wybrać jakąś średnią lub indeks reprezentujący szeroki rynek, taki jak 90-akcyjny indeks Standard & Poor’s, 65-akcyjny indeks Dow-Jones lub bardziej wszechstronny miernik… Następnym krokiem jest obliczenie porównywalny procentowy wzrost lub spadek indywidualnej akcji w huśtawce… Na koniec procentowy wzrost lub spadek indywidualnej akcji jest podzielony przez odpowiedni ruch w indeksie podstawowym i pomnożony przez 100, aby uzyskać „ocenę szybkości” akcji ”.

Oceny szybkości są bardzo podobne do tego, co teraz nazywamy beta, pomysłu nagrodzonego nagrodą Nobla, zdefiniowanego przez Williama Sharpe’a. Kroki te definiują również podstawową ideę względnej siły, która polega na matematycznym porównaniu wyników poszczególnych akcji z wynikami rynku. Istnieje wiele sposobów obliczenia względnej siły, ale wszystkie kończą się pomiarem pędu akcji i porównaniem tej wartości z całym rynkiem.

Po Gartley minęło ponad 20 lat, zanim opublikowano kolejne badanie dotyczące względnej siły. W 1967 roku Robert Levy opublikował bardzo szczegółowy artykuł, w którym niezbicie wykazał, że względna siła działa (a przynajmniej tak było podczas jego okresu testowego w latach 1960-1965). Zbadał względną siłę w różnych ramach czasowych, a następnie przeanalizował przyszłe wyniki akcji i stwierdził, że te, które osiągały dobre wyniki w ciągu poprzednich 26 tygodni, zwykle radziły sobie również dobrze w kolejnym 26-tygodniowym okresie.

Stosowanie RS

Jako przykład obliczenie względnej siły, możemy wziąć sześciomiesięczny tempo zmian w stadzie cenę i podzielić, że przez sześć miesięcy tempa zmian zapasów indeksu rynkowego. Gdyby IBM wzrósł o 12% w ciągu ostatnich sześciu miesięcy, podczas gdy rynek, mierzony według S&P 500, wzrósłby o 10%, otrzymalibyśmy wartość 1,2. Przykład tego typu wykresu pokazano poniżej.

Jak pokazano powyżej, kupowanie i sprzedawanie oparte wyłącznie na przełamaniach linii trendu RS okazało się opłacalną długoterminową strategią. Sygnały kupna są wyświetlane jako strzałki skierowane w górę, a sprzedaż skierowana w dół.

Pokazany jest wykres miesięczny, ponieważ RS najlepiej stosować w przedziale czasowym tygodniowym lub miesięcznym, aby uniknąć biczowania. W tym przykładzie kupna są dokonywane, gdy RS przełamuje spadkową linię trendu, a sygnały sprzedaży pojawiają się, gdy następna rosnąca linia trendu zostanie przerwana. Ta technika wymagałaby tylko trzech zakupów w ciągu 15 lat, z których wszystkie byłyby opłacalne.

Bardziej powszechnym zastosowaniem RS jest uszeregowanie wszystkich akcji we wszechświecie inwestycyjnym.

Pierwszym krokiem w każdym procesie rankingu jest obliczenie wartości RS. Chociaż proste obliczanie stopy zmian działa dobrze, niektórzy inwestorzy wolą używać średniej szybkości zmiany w wielu ramach czasowych, beta lub alfa, co jest pojęciem związanym z wersją beta. Zastosowana metoda nie jest tak ważna, jak konsekwentne stosowanie wzoru. Rankingi należy przeprowadzać co tydzień, aby zmaksymalizować zyski i, co równie ważne, aby zminimalizować straty.

Korzyści z RS

Pomysł tworzenia rankingu akcji przez RS może pomóc małym inwestorom w zarządzaniu kontami emerytalnymi. Wielu pracodawców oferuje swoim pracownikom plan emerytalny jako część pełnego pakietu wynagrodzeń. Wiele osób samozatrudnionych utrzymuje również plany emerytalne ze względu na ulgi podatkowe oraz ponieważ stanowią one ważną część ogólnego planowania finansowego jednostki. Podczas gdy tradycyjne programy emerytalne wypłacały pracownikom procent ich rocznych zarobków po przejściu na emeryturę, rosnące koszty zmusiły pracodawców do przeniesienia ciężaru finansowania emerytury na pracowników, w wyniku czego w większości firm obecnie oferowane są programy określonych składek.

W ramach planu określonych składek pracownicy przekazują część swojego całkowitego wynagrodzenia na poczet IRA. Pracodawca może dopasować część składki. Całość składek jest inwestowana, często na giełdzie, a zwroty z inwestycji, które ostatecznie mogą być zyskami lub stratami, są zapisywane na koncie danej osoby. Po przejściu na emeryturę saldo na tym koncie zapewnia dochód emerytalny.

Większość z tych samodzielnych planów emerytalnych obejmuje korzyści podatkowe. W zamian za ulgi podatkowe, rząd określa ścisłe limity wypłat z kont emerytalnych przed osiągnięciem wieku emerytalnego. To sprawia, że ​​rachunki emerytalne są naprawdę długoterminowymi inwestycjami i oznacza, że ​​należy nimi zarządzać. Długoterminowe zarządzanie sprawia, że ​​te konta są idealnym narzędziem do zastosowania strategii relatywnie silnej, szukania przewagi rynkowej, jednocześnie będąc w stanie zaakceptować ryzyko.

Jeśli przyjmiemy, że pracodawca oferuje typowy wachlarz opcji inwestycyjnych, może być dostępnych kilkanaście różnych funduszy inwestycyjnych. Aby aktywnie zarządzać tym kontem, inwestor może co tydzień obliczyć sześciomiesięczną prostą stopę zmian dla każdej opcji inwestycyjnej wraz z indeksem rynkowym. RS przedsiębiorca będzie inwestować wszystkich pieniędzy na koncie w funduszu o największej wartości.

Decyzja o tym, kiedy sprzedać, a kiedy kupić coś innego, może również opierać się na RS. Aby uniknąć whipsaws, możesz zatrzymać fundusz, gdy jest on sklasyfikowany jako nr 1, 2 lub 3. Jeśli w danym tygodniu spadnie on do nr 4 lub niżej, należy go sprzedać, a aktualnie sklasyfikowany fundusz nr 1 zakupić za wpływy. Gdy w obliczeniach jest używanych więcej niż 12 funduszy, wartość graniczną można ustawić na 25-50% liczby opcji inwestycyjnych.

Wniosek

Wyniki testów z badań, takich jak to przeprowadzone przez Roberta Levy’ego, ilustrują korzyści płynące ze względnej siły i dowodzą, że warto zgłębiać tę metodę. Możliwość zastosowania strategii relatywnej siły na koncie emerytalnym sprawia, że ​​strategia ta jest jeszcze bardziej dostępna dla przeciętnego inwestora i może być stosowana przez każdego, kto chce odgrywać aktywną rolę w zarządzaniu swoimi inwestycjami.