Filar emerytalny

Co to jest filar emerytalny?

Filar emerytalny to jeden z pięciu formatów emerytur przedstawionych przez Bank Światowy. Koncepcja pięciu filarów została opracowana w 2005 r. I od tego czasu została przyjęta przez wiele krajów w Europie Środkowej i Wschodniej reformujących się gospodarczo.1

Pięciofilarowe ramy polityki Banku Światowego określają szereg elementów konstrukcyjnych w celu określenia warunków i opcji systemu emerytalnego, które należy wziąć pod uwagę. Pierwotnie Bank Światowy nakreślił trzy filary, wraz z obowiązkowymi indywidualnymi oszczędnościami. Obejmuje ona od podstawowego, minimalnego stopnia ochrony socjalnej po wsparcie finansowe i pozafinansowe od różnych pokoleń po osoby starsze.

Zrozumienie filaru emerytalnego

Ramy polityki w zakresie filarów emerytalnych Banku Światowego koncentrują się na tym, jak najlepiej osiągnąć podstawowe cele systemów emerytalnych – czyli ochronę przed ryzykiem ubóstwa na starość i ułatwienie konsumpcji z życia zawodowego na emeryturę.

Ustalając te cele, Bank Światowy zachęca decydentów do rozważenia szerszych kwestii ochrony socjalnej i polityki społecznej, które uwzględniają ubóstwo i słabości różnych grup dochodowych. Oto niektóre z tych kluczowych pytań:

• Czy należy przeznaczać środki na ochronę przed ubóstwem osób starszych w społeczeństwach, w których inne grupy – takie jak dzieci – mogą być bardziej narażone na ubóstwo i bezbronność.
• O ile społeczeństwo powinno dążyć do redystrybucji dochodu poprzez system emerytalny i jak może zapewnić, że ta redystrybucja będzie przejrzysta i postępowa.
• Jakie środki należy podjąć w celu wzmocnienia sprzyjającego otoczenia, które sprzyja reformom opcji najlepiej ukierunkowanych na podstawowe cele.

Po zidentyfikowaniu tych podstawowych celów można określić zakres uprawnień publicznego systemu emerytalnego, równowagę między funkcjami ubezpieczeniowymi a funkcjami adekwatności oraz odpowiednie opcje projektowania systemu.

Pięć filarów

Celem systemu pięciofilarowego jest rozdzielenie głównych celów planów emerytalnych i / lub emerytalnych na następujące filary:

• Filar 0: Pierwszy filar to ogólny program pomocy społecznej opracowany specjalnie z myślą o zmniejszaniu ubóstwa. Ten filar ma zapewnić najbardziej podstawową ochronę socjalną. Jednym z takich przykładów jest system rentowy Kanady.
• Filar 1: Ten filar odnosi się między innymi do ryzyka indywidualnej krótkowzroczności, niskich zarobków i niewłaściwych horyzontów planowania wynikających z niepewności co do oczekiwanej długości życia oraz braku lub ryzyka na rynkach finansowych. Obowiązkowe systemy zależne od składek publicznych, takie jak amerykańskisystem zabezpieczenia społecznego i kanadyjski plan emerytalny,są objęte tą blokadą.8
• Filar 2: W ramach tego filaru odbiorcy i pracodawcy płacą w systemie finansowanym ze środków prywatnych. Obejmuje to fundusze emerytalne oraz rachunki i / lub plany o zdefiniowanej składce z szeroką gamą opcji projektowania. Przykłademjest plan 401 (k).
• Filar 3: dobrowolne rachunki finansowane ze środków prywatnych są częścią tego filaru. Obejmują one indywidualneplany oszczędnościowe, ubezpieczenia itp. Jest to filar uzupełniający i obejmuje rachunki, takie jak indywidualne konto emerytalne (IRA) w USA
• Filar 4: Ostatni to filar niefinansowy, który zapewnia dostęp do nieformalnego wsparcia, takiego jak wsparcie rodziny, inne formalne programy społeczne, takie jak opieka zdrowotna i / lub mieszkalnictwo, oraz inne indywidualne aktywa finansowe i niefinansowe, takie jak posiadanie domów i odwrócone kredyty hipoteczne, w przypadku dostępny.

Przykłady planów emerytalnych

Wiele krajów posiada systemy planów emerytalnych, które odpowiadają celom pięciu filarów Banku Światowego. Warunki specyficzne dla danego kraju wymagają zindywidualizowanego podejścia, które powinno zasadniczo określać, co jest wykonalne dla każdego kraju. Dlatego nie ma jednego uniwersalnego podejścia.

Stany Zjednoczone mają wiele różnych systemów. System Social Security powstał w 1935 roku i jest prowadzony przez Social Security Administration. Zależy to od obowiązkowych wpłat od ludności. System zapewnia świadczenia emerytalne, rentowe i rodzinne. Każdy, kto wpłacał składki przez co najmniej 10 lat, kwalifikuje się. Korzyści zaczynają pojawiać się dla osób, które ukończyły 62 lata i stają się większe dla każdego, kto czeka na ich odebranie po ukończeniu 67 roku życia.