Początki kryzysu zadłużenia w Portoryko

Terytorium Portoryko w USA podjęło wiele prób zmniejszenia zadłużenia i ratowania gospodarki. Jednak okazało się to nieskuteczne, a były gubernator Ricardo Rossello przeniósł kryzys do formy sądu upadłościowego w 2017 roku. Mając wówczas ponad 70 miliardów dolarów w obligacjach i 49 miliardów dolarów w niefinansowanych emeryturach, był to największy rząd, który ogłosił upadłość w USA. historia.

Patrząc z perspektywy, pieniądze, które Puerto Rico jest winne, stanowiły prawie 70% produktu krajowego brutto (PKB)tego terytorium . Dla porównania, średni stosunek długu do PKB dla stanów w Stanach Zjednoczonych wyniósł 17%. Rosnące zadłużenie tego terytorium w połączeniu z osłabiającą się gospodarką spowodowało, że w 2014 r. Trzy główne agencje ratingowe obniżyły zadłużenie Portoryko do poziomu nieinwestycyjnego, znanego również jako śmieciowy.

W 2019 roku Portoryko ogłosiło planyzmniejszenia swojego zadłużenia o 33%, do około 86 miliardów dolarów ze 129 miliardów dolarów, poprzez największe bankructwo w historii Stanów Zjednoczonych. Posunięcie to było możliwe dzięki uchwalonej przez Kongres ustawie z 2016 r. Zwanej Promesa, która zasadniczo zezwala terytorium USA na ubieganie się o ochronę w sądzie upadłościowym.

Pochodzenie

Kryzys zadłużenia w Portoryko ma wiele przyczyn. Przede wszystkim inwestorzy w portorykańskie obligacje komunalne przez lata byli korzystnie traktowani pod względem podatkowym. Inwestorzy obligacji ze wszystkich 50 stanów skorzystali z tej korzyści, kupując obligacje portorykańskie. Kiedy rząd emituje obligacje, w rzeczywistości pożycza pieniądze posiadaczom obligacji wraz z odsetkami. W dużej mierze z powodu tej ulgi podatkowej Portoryko wyemitowało zbyt duże zadłużenie w postaci obligacji i zaczęło polegać na środkach pożyczonych z emisji obligacji w celu zrównoważenia swojego budżetu.

Spadek gospodarczy w Puerto Rico doprowadził z biegiem lat do pogłębienia deficytów budżetowych. Ta maleńka wyspa jest źle wyposażona do produkcji i produkcji towarów. Jego gospodarka była podtrzymywana przez dziesięciolecia dzięki obecności technologii i firm zorientowanych na usługi, które były zlokalizowane na wyspie ze względu na korzystne traktowanie podatkowe. Jednak wiele korzyści podatkowych w Puerto Rico było ulotnych. Amerykański kodeks podatkowy wezwał do wygaśnięcia tych korzyści z czasem. Kiedy to się zaczęło, firmy uciekły z wyspy, niszcząc jej gospodarkę.

Huragan Maria w 2017 roku zadał kolejny cios Puerto Rico. Wyspa została bezpośrednio uderzona przez burzę kategorii 4: zerwanie sieci energetycznych, zalanie ulic i spłaszczenie całych dzielnic. Wartość obligacji gwałtownie spadła z powodu obaw, że Portoryko nigdy nie będzie w stanie spłacić swojego zadłużenia. Do 2017 r. Wartości obligacji w większości powróciły do ​​poziomów obserwowanych w latach 2014-2015, ale następnie ponownie spadły w 2019 r. Zgodnie z propozycją, która pozwoli Portoryko na zmniejszenie zadłużenia objętego ochroną przed upadłością.

W porównaniu z innymi stanami i terytoriami wydatki na programy społeczne są w Portoryko nieproporcjonalnie wysokie. Większość mieszkańców wyspy otrzymuje Medicare lub Medicaid. Wysoki wskaźnik ubóstwa w Puerto Rico niezmiennie oznacza, że ​​wielu jego mieszkańców szuka pomocy społecznej i innych świadczeń rządowych. Problem pogłębia fakt, że Portoryko otrzymuje znacznie mniej dolarów federalnych na pomoc w wydatkach socjalnych niż stany o porównywalnej liczbie ludności.

Puerto Rico spada od 2005 roku. Populacja wyspy również się starzeje. Te połączone czynniki znacznie zmniejszyły podstawę opodatkowania; terytorium nie tylko zaciągnęło rosnące zadłużenie w XXI wieku, ale ma też mniejsze dochody, które napływają na jego spłatę.

Boom na obligacje portorykańskie

Ustawa Jonesa-Shafrotha z 1917 r. Nadała obywatelstwo USA mieszkańcom Puerto Rico. Przedstawił również szereg warunków określających stosunki terytorium z kontynentem amerykańskim. Jedno z tych postanowień dotyczyło obligacji komunalnych portorykańskich i sposobów, w jaki byłyby one traktowane inaczej niż obligacje emitowane przez państwa.

Dochody z odsetek od większości obligacji komunalnych podlegają opodatkowaniu na różnych szczeblach władzy, w tym federalnym, stanowym i lokalnym. Podstawowym wyjątkiem jest sytuacja, gdy inwestor kupuje obligację wyemitowaną przez jego stan zamieszkania, jak w przypadku Floridian kupującego obligację komunalną na Florydzie. Jones-Shafroth zwolnił portorykańskie obligacje komunalne ze wszystkich trzech poziomów opodatkowania. W rezultacie mieszkańcy wszystkich 50 stanów i innych terytoriów USA mogli inwestować w obligacje portorykańskie bez płacenia odsetek od dochodu.

Nic dziwnego, że dolary inwestycyjne zaczęły zalewać obligacje rządowe Puerto Rico. Nie powodowało to poważnych problemów przez wiele dziesięcioleci. Jednak w latach siedemdziesiątych rząd tego terytorium zaczął wykorzystywać pieniądze z inwestycji w obligacje, aby zrównoważyć swój budżet, mimo że były to środki pożyczone, a nie faktyczne dochody. Taka praktyka zaowocowała gwałtownym narastaniem długu, którego spłaty odsetek Puerto Rico pokrywało, emitując jeszcze większe zadłużenie. Wynikająca z tego kula śnieżna długu stanowi znaczną część obecnego kryzysu na tym terytorium.

Znikające korzyści podatkowe w Puerto Rico

W przeciwieństwie do większości stanów w USA, Puerto Rico nigdy w swojej historii nie utrzymywało silnej gospodarki w oparciu o produkcję lub produkcję towarów. Odległe położenie wyspy na tym terytorium, niewielki obszar lądowy i brak zasobów naturalnych uniemożliwiły mu kiedykolwiek rozwinięcie silnej bazy produkcyjnej. Przez pewien czas Portoryko miało coś innego do napędzania swojej gospodarki. Rząd federalny stworzył zachętę dla firm, aby się tam ulokowały, ustanawiając zwolnienia z podatku od osób prawnych. Było to szczególnie atrakcyjne dla firm technologicznych i zorientowanych na usługi, dla których zdalna lokalizacja Puerto Rico i niedostatek zasobów stanowiły niewiele wyzwań.

Te korzyści podatkowe nie były jednak trwałe. Ponieważ z czasem wygasły, wiele firm zdecydowało się zaprzestać swojej obecności w Portoryko. Spadek gospodarczy, który z tego wyniknął, był równoznaczny z tym, czego doświadczyło Detroit podczas najciemniejszych dni kryzysu samochodowego Wielkiej Trójki. Zmniejszona obecność przedsiębiorstw doprowadziła do spadku PKB, pogorszenia relacji długu do PKB wyspy i przyspieszenia obniżenia ratingu kredytowego wyspy.

Opresyjne wydatki społeczne

Ponad 60% Portorykańczyków otrzymuje Medicare lub Medicaid. Jednak w porównaniu do innych stanów z wysokim odsetkiem biednych mieszkańców, takich jak Mississippi, Puerto Rico otrzymuje niewielki ułamek funduszy federalnych na pomoc w wydatkach socjalnych. W rezultacie terytorium musi w znacznym stopniu przeznaczyć swój własny budżet, aby zapewnić środki na te programy, a także inicjatywy socjalne i inne inicjatywy dotyczące sieci bezpieczeństwa, aby pomóc potrzebującym. W ciągu ostatnich kilku dziesięcioleci spadające dochody z podatków i rosnące zadłużenie w innych obszarach zmusiły Portoryko do pożyczenia pieniędzy, aby utrzymać wypłacalność programu Medicaid.

Inny poważny problem wynika z niedofinansowanej sieci bezpieczeństwa socjalnego w Puerto Rico. Ponieważ tak wielu mieszkańców tego terytorium otrzymuje pomoc rządową na opłacenie opieki zdrowotnej, świadczeniodawcy mają ciągłe trudności, a ich pracownicy otrzymują niskie wynagrodzenie w porównaniu z ich rówieśnikami na kontynencie. W rezultacie wielu najbardziej wykwalifikowanych pracowników służby zdrowia w Puerto Rico przeszło na korzyść bardziej lukratywnych miejsc pracy w innych częściach Stanów Zjednoczonych.

Spadek liczby ludności

Populacja Puerto Rico osiągnęła szczyt w 2005 roku i wynosiła 3,91 miliona i stale spada. Szacuje się, że w 2019 r. Na wyspie mieszkało 3,2 mln mieszkańców. Portorykańczyków masowo przenosi się na kontynent ze względu na lepsze możliwości gospodarcze oraz niskie koszty przelotów i przeprowadzek.