Mezokurtyczny
Co to jest dystrybucja mezokurtyczna?
Mezokurtyczny to termin statystyczny używany do opisania wartości odstającej w rozkładzie prawdopodobieństwa, w którym zdarzenia ekstremalne (lub rzadkie dane) są bliskie zeru. Rozkład mezokurtyczny ma podobny charakter wartości ekstremalnej jak rozkład normalny. Kurtoza jest miarą ogonów lub wartości ekstremalnych rozkładu prawdopodobieństwa. Przy większej kurtoozie czasami występują wartości ekstremalne (na przykład wartości, które stanowią pięć lub więcej odchyleń standardowych od średniej).
Kluczowe wnioski
- Mezokurtyczny to termin statystyczny używany do opisania wartości odstającej rozkładu prawdopodobieństwa, która jest bliska zeru.
- Rozkłady mezokurtyczne są podobne do rozkładów normalnych, w których skrajne lub odstające zdarzenia są bardzo mało prawdopodobne.
- Jeśli chodzi o inwestycje, zwroty zazwyczaj mieszczą się w rozkładzie leptokurtycznym z „grubszymi ogonami” niż krzywa normalna.
Jak działają rozkłady mezokurtyczne
Dystrybucje można opisać jako mezokurtyczne, platykurtyczne lub leptokurtyczne. Rozkłady mezokurtyczne mają kurtozę równą zero, co oznacza, że prawdopodobieństwo ekstremalnych, rzadkich lub odstających danych jest równe zeru lub bliskie zeru. Wiadomo, że rozkłady mezokurtyczne pasują do krzywa dzwonowa. Natomiast dystrybucja leptokurtyczna ma grubsze ogony. Oznacza to, że prawdopodobieństwo wystąpienia zdarzeń ekstremalnych jest większe niż wynika to z krzywej normalnej. Z drugiej strony rozkłady platykurtyczne mają jaśniejsze ogony, a prawdopodobieństwo zdarzeń ekstremalnych jest mniejsze niż wynika to z krzywej normalnej. W finansach prawdopodobieństwo wystąpienia ekstremalnego zdarzenia, które jest negatywne, nazywane jest „ogonem ryzyka”.
Menedżerowie ds. Ryzyka muszą również martwić się rozkładami prawdopodobieństwa z „ długimi ogonami ”. W rozkładzie z długim ogonem prawdopodobieństwo wysoce ekstremalnego zdarzenia jest nie do pominięcia.
Kurtoza jest ważnym pojęciem w finansach, ponieważ wpływa na zarządzanie ryzykiem. Zakłada się, że zwroty z inwestycji rozkładają się normalnie, to znaczy rozkładają się po normalnej krzywej w kształcie dzwonu. W rzeczywistości zwroty mieszczą się w rozkładzie leptokurtycznym z „grubszymi ogonami” niż krzywa normalna. Oznacza to, że prawdopodobieństwo dużych strat lub dużych zysków jest większe niż można by oczekiwać, gdyby zwroty odpowiadały normalnej krzywej. Ogólnie rzecz biorąc, inwestorzy bardziej niechętni do ryzyka preferują aktywa i rynki z platykurtycznym rozkładem, ponieważ jest mniej prawdopodobne, że te aktywa przyniosą ekstremalne wyniki.