Rezerwy międzynarodowe
Co to są rezerwy międzynarodowe?
Rezerwy międzynarodowe to wszelkiego rodzaju fundusze rezerwowe, które banki centralne mogą przekazywać między sobą na arenie międzynarodowej. Rezerwy międzynarodowe pozostają akceptowalną formą płatności wśród tych banków. Same rezerwy mogą być złotem lub określoną walutą, taką jak dolar lub euro.
Wiele krajów wykorzystuje również rezerwy międzynarodowe do zabezpieczania zobowiązań, w tym w walucie lokalnej, a także depozytów bankowych.
Kluczowe wnioski
- Rezerwy międzynarodowe to fundusze, które banki centralne wymieniają między sobą na poziomie międzynarodowym.
- Rezerwy mogą być w złocie lub w towarze akceptowanym na arenie międzynarodowej, takim jak dolar lub euro.
- Specjalne prawa ciągnienia (SDR) lub koszyki walut krajowych również mogą być akceptowane jako rezerwy.
- Rezerwy są akceptowaną przez banki formą płatności i usprawniają proces transferu środków między wieloma różnymi bankami centralnymi.
- Rezerwy walutowe to również aktywa, które bank może przechowywać w walutach obcych, i obejmują one banknoty, depozyty bankowe, obligacje, bony skarbowe i inne rządowe papiery wartościowe.
Przykłady rezerw międzynarodowych
Specjalne prawa ciągnienia (SDR) to kolejna forma rezerw międzynarodowych. Międzynarodowy Fundusz Walutowy (MFW) utworzona SDR w 1969 roku w odpowiedzi na obawy o ograniczeniach złota i dolarów jako jedynego sposobu rozliczeń międzynarodowych. SDR-y mogą zwiększyć międzynarodową płynność poprzez uzupełnienie standardowych walut rezerwowych. Rządy krajów członkowskich popierają SDR z pełną wiarą i kredytem.
SDR to w istocie sztuczna waluta. Niektórzy opisują SDR jako koszyki walut krajowych. Państwa członkowskie MFW posiadające SDR-y mogą je wymieniać na swobodnie używane waluty (takie jak USD lub jen japoński), uzgadniając je między sobą lub poprzez dobrowolne zamiany. Ponadto MFW może nakazać krajom o silniejszych gospodarkach lub większych rezerwach walutowych, aby kupowały SDR-y od swoich mniej wyposażonych członków. Kraje członkowskie MFW mogą pożyczać SDR-y z rezerw MFW po korzystnych stopach procentowych. (Zwykle używają ich, aby dostosować swój bilans płatniczy, aby stał się bardziej korzystny).
MFW wykorzystuje również SDR-y do wewnętrznych celów księgowych, ponieważ SDR jest jednostką rozliczeniową MFW, oprócz działania jako pomocniczy składnik aktywów rezerwowych. Wartość SDR, którą MFW podsumowuje w dolarach amerykańskich, jest obliczana na podstawie ważonego koszyka głównych walut: jena japońskiego, dolara amerykańskiego, funta szterlinga i euro.
Rezerwy międzynarodowe a rezerwy walutowe
Podobnie jak rezerwy międzynarodowe, rezerwy walutowe są również aktywami rezerwowymi, które bank centralny posiada w walutach obcych. Mogą to być zagraniczne banknoty, depozyty bankowe, obligacje, bony skarbowe i inne rządowe papiery wartościowe. Potocznie termin rezerwy walutowe może również oznaczać rezerwy złota lub fundusze MFW.
Banki centralne mogą wykorzystywać rezerwy walutowe do zabezpieczania zobowiązań we własnej walucie. Ponadto rezerwy walutowe mogą być przydatne w wywieraniu wpływu na politykę pieniężną. Ogólnie rzecz biorąc, rezerwy walutowe zapewniają rządowi centralnemu większą elastyczność i odporność w zmiennych warunkach rynkowych.
Na przykład, jeśli jedna lub więcej walut załamie się i / lub ulegnie szybkiej dewaluacji, bank centralny może zrównoważyć tę tymczasową stratę innymi walutami o wyższej wartości i / lub stabilności, aby pomóc im przetrwać szoki rynkowe.