Jak stworzyć strategię portfela emerytalnego
Pierwsza zasada planowania dochodów emerytalnych brzmi: Nigdy nie zabraknie Ci pieniędzy. Druga zasada brzmi: Nigdy nie zapomnij o pierwszej zasadzie.
Brzmi całkiem prosto. Tam, gdzie sprawa się komplikuje, są negocjacje między dwoma równie ważnymi, ale sprzecznymi problemami: potrzebą bezpieczeństwa i ochrony kapitału oraz potrzebą wzrostu, aby zabezpieczyć inflację przez całe życie emeryta. Niewiele osób chce podejmować wysokie ryzyko związane ze swoimi funduszami emerytalnymi. Mimo to portfel inwestycyjny o zerowym ryzyku – inwestowany wyłącznie w instrumenty zapewniające bezpieczny dochód, takie jak amerykańskie obligacje skarbowe – będzie stale obniżał wartość „jaja gniazda”, nawet przy bardzo skromnych wypłatach.
Choć brzmi to sprzecznie z intuicją, gwarantujemy, że portfele o zerowym ryzyku nie osiągną żadnych rozsądnych celów ekonomicznych. Z drugiej strony portfel obejmujący wyłącznie akcje ma wysokie oczekiwane zwroty, ale wiąże się ze zmiennością, która grozi zdziesiątkowaniem, jeśli wypłaty będą kontynuowane podczas spadków na rynkach. Odpowiednia strategia równoważy te dwa sprzeczne wymagania.
Kluczowe wnioski
- Portfele funduszy emerytalnych muszą balansować między dwoma sprzecznymi potrzebami: ochroną kapitału dla bezpieczeństwa i wzrostem kapitału w celu ochrony przed inflacją.
- Nowoczesna teoria finansów opowiada się za skupieniem się na całkowitym zwrocie, a nie na dochodzie w przypadku portfeli zorientowanych na emeryturę.
- Podejście inwestycyjne z całkowitym zwrotem opiera się na dobrze zdywersyfikowanych aktywach kapitałowych na potrzeby wzrostu oraz na instrumentach o stałym dochodzie jako sposobie przechowywania wartości.
- Kiedy portfel musi dokonać wypłat, inwestorzy mogą wybierać między klasami aktywów, aby odpowiednio obniżyć akcje.
- Strategia inwestycyjna z całkowitym zwrotem przyniesie wyższe zyski przy niższym ryzyku niż strategia zorientowana na dywidendę lub dochód.
Zrównoważony portfel
Celem będzie zaprojektowanie portfela, który równoważy wymogi liberalnego dochodu z wystarczającą płynnością, aby wytrzymać spadki na rynkach. Możemy zacząć od podzielenia portfolio na dwie części z określonymi celami dla każdej z nich:
- Najszersza możliwa dywersyfikacja zmniejsza zmienność części kapitału do najniższego praktycznego limitu, zapewniając jednocześnie długoterminowy wzrost niezbędny do zabezpieczenia się przed inflacją i zapewnia całkowity zwrot niezbędny do wycofania środków.
- Rolą stałego dochodu jest zapewnienie wartości do dystrybucji funduszy i ograniczenie całkowitej zmienności portfela. Portfel o stałym dochodzie jest zaprojektowany tak, aby był bliski zmienności na rynku pieniężnym, zamiast próbować rozciągać się w celu uzyskania rentowności poprzez wydłużanie czasu trwania lub obniżenie jakości kredytu. Produkcja dochodu nie jest głównym celem.
Obie części portfela przyczyniają się do osiągnięcia celu, jakim jest generowanie liberalnego, trwałego wycofania przez długi czas. Zwróć uwagę, że konkretnie nie inwestujemy w celu uzyskania dochodu; raczej inwestujemy, aby uzyskać całkowity zwrot.
Całkowity zwrot a dochód
Twoi dziadkowie inwestowali dla uzyskania dochodu i wypełnili swoje portfele akcjami dywidend, akcji uprzywilejowanych, obligacji zamiennych i obligacji bardziej ogólnych. Mantrą było żyć z dochodów i nigdy nie dotykać dyrektora. Wybrali poszczególne papiery wartościowe na podstawie ich dużych, tłustych i soczystych plonów. Brzmi to jak rozsądna strategia, ale jedyne, co otrzymali, to portfel o niższych zwrotach i wyższym ryzyku niż to konieczne.
W tamtym czasie nikt nie wiedział lepiej, więc możemy im wybaczyć. Zrobili wszystko, co mogli, pod panującą mądrością. Poza tym dywidendy i odsetki były znacznie wyższe w czasach twoich dziadków niż obecnie – a oczekiwana długość życia po przejściu na emeryturę była krótsza. Tak więc, choć daleka od doskonałości, strategia działała po pewnym czasie.
Dziś jest znacznie lepszy sposób myślenia o inwestowaniu. Cała idea nowoczesnej teorii finansowej polega na zmianie punktu ciężkości z wyboru poszczególnych papierów wartościowych na alokację aktywów i budowę portfela i skoncentrowanie się na całkowitym zwrocie, a nie na dochodzie. Jeśli w portfelu konieczne jest dokonanie podziału z jakiegokolwiek powodu, na przykład w celu wspierania Twojego stylu życia na emeryturze, można wybrać i wybrać jedną z klas aktywów, aby odpowiednio obniżyć akcje.
Podejście inwestycyjne z całkowitym zwrotem
Inwestowanie z całkowitym zwrotem rezygnuje ze sztucznych definicji dochodu i kapitału, co doprowadziło do licznych dylematów księgowych i inwestycyjnych. Tworzy rozwiązania portfelowe, które są znacznie bardziej optymalne niż stary protokół generowania dochodów. Wypłaty są finansowane oportunistycznie z dowolnej części portfela bez względu na dochody księgowe, dywidendy, odsetki lub straty; możemy scharakteryzować te wypłaty jako dywidendy syntetyczne.
Podejście z całkowitym zwrotem inwestycji jest powszechnie akceptowane w literaturze akademickiej i najlepszych praktykach instytucjonalnych. Jest to wymagane przez Uniform Prudent Investment Act (UPIA), the Employee Retirement Income Security Act (ERISA), common law i inne regulacje. Różne przepisy ustawowe i wykonawcze zmieniły się z biegiem czasu, aby uwzględnić nowoczesną teorię finansową, w tym pogląd, że inwestowanie dla zysku jest niewłaściwą strategią inwestycyjną.
Mimo to zawsze są tacy, którzy nie rozumieją. Zbyt wielu inwestorów indywidualnych, zwłaszcza emerytów lub tych, którzy potrzebują regularnych wypłat, aby wspierać swój styl życia, wciąż tkwi w strategii inwestycyjnej dziadka. Mając do wyboru inwestycję z 4% dywidendą i 2% oczekiwanym wzrostem lub 8% oczekiwanym zwrotem, ale bez dywidendy, wiele osób zdecydowałoby się na inwestycję w dywidendę i może spierać się ze wszystkimi dostępnymi dowodami, że ich portfel jest „bezpieczniejszy ”. Najwyraźniej tak nie jest.
Całkowity zwrot z inwestycji w działanie
Jak więc inwestor może wygenerować strumień wypłat, aby zaspokoić potrzeby związane ze stylem życia z portfela całkowitego zwrotu?
- Zacznij od wybrania trwałej stopy wypłaty. Większość obserwatorów uważa, że roczna stopa w wysokości 4% jest trwała i umożliwia wzrost portfela w czasie.
- Dokonaj alokacji aktywów na najwyższym poziomie w wysokości 40% na krótkoterminowe obligacje wysokiej jakości i 60% (saldo) na zdywersyfikowany globalny portfel akcji obejmujący prawdopodobnie od 10 do 12 klas aktywów.
- Generuj gotówkę do dystrybucji dynamicznie, w zależności od sytuacji.
Na rynku spadkowym 40% alokacja na obligacje mogłaby wspierać wypłaty na 10 lat, zanim jakiekolwiek zmienne aktywa (kapitałowe) będą musiały zostać zlikwidowane. W dobrym okresie, gdy aktywa kapitałowe uległy aprecjacji, wypłaty można dokonać poprzez odcięcie udziałów, a następnie wykorzystanie nadwyżki w celu przywrócenia równowagi z modelem obligacji / kapitału 40/60.
Równoważenie portfela
Równoważenie w ramach klas akcji stopniowo poprawi wyniki w perspektywie długoterminowej poprzez wymuszenie dyscypliny sprzedaży drogiej i kupowania taniej w miarę różnic w wynikach między klasami.
Ponowne zbilansowanie polega na sprawdzeniu wartości aktywów w portfelu – akcjach, obligacjach itp. – i sprzedaży tych, które przekroczyły wartość procentową przydzieloną im w momencie tworzenia struktury portfela.
Niektórzy inwestorzy niechętni do ryzyka mogą zdecydować się nie przywracać równowagi między akcjami i obligacjami podczas spadków na rynkach akcji, jeśli wolą zachować swoje bezpieczne aktywa w stanie nienaruszonym. Chociaż chroni to przyszłe wypłaty w przypadku przedłużającego się spadku na rynku akcji, odbywa się to kosztem kosztów alternatywnych. Zdajemy sobie jednak sprawę, że dobry sen jest uzasadnionym problemem. Inwestorzy będą musieli określić swoje preferencje dotyczące przywrócenia równowagi między bezpiecznymi a ryzykownymi aktywami w ramach swojej strategii inwestycyjnej.
Podsumowanie
W świecie o niskich stopach procentowych inwestorom łatwo jest mieć obsesję na punkcie zysków. Jednak nawet w przypadku portfeli zorientowanych na emeryturę strategia inwestycyjna z całkowitym zwrotem przyniesie wyższe zwroty przy niższym ryzyku niż podejście oparte na inwestowaniu za dochód. Przekłada się to na wyższy potencjał dystrybucyjny i wzrost wartości końcowych przy jednoczesnym zmniejszeniu prawdopodobieństwa wyczerpania się środków w portfelu.