Wielki umiar

Co to jest wielki umiar?

Wielka Umiarkowanie to nazwa okresu zmniejszonej zmienności makroekonomicznej w Stanach Zjednoczonych począwszy od lat osiemdziesiątych. W tym okresie odchylenie standardowe kwartalnego realnego produktu krajowego brutto (PKB) spadło o połowę, a odchylenie standardowe inflacji spadło o dwie trzecie, zgodnie z danymi przedstawionymi przez prezesa Rezerwy Federalnej USA Bena Bernanke. Wielką umiarkowanie można podsumować jako kilkadziesiąt lat niskiej inflacji i dodatniego wzrostu gospodarczego.

Zrozumienie wielkiego umiarkowania

Wielka umiar jest postrzegana jako część ram polityki pieniężnej określonych przez Paula Volckera i kontynuowana przez Alana Greenspana i Bena Bernanke, gdy byli prezesami Rezerwy Federalnej. W przemówieniu wygłoszonym w 2004 roku Bernanke postawił hipotezę o trzech potencjalnych przyczynach Wielkiej Umiarkowania: strukturalnej zmianie w gospodarce, ulepszonej polityce gospodarczej i powodzeniu.

Zmiany strukturalne, o których wspomniał Bernanke, obejmowały powszechne wykorzystanie komputerów w celu umożliwienia dokładniejszego podejmowania decyzji biznesowych, postęp w systemie finansowym, deregulację, przejście gospodarki w kierunku usług oraz zwiększoną otwartość na handel.

Bernanke zwrócił także uwagę na poprawę polityki makroekonomicznej, która pomogła złagodzić duże cykle koniunkturalne z przeszłości. Rzeczywiście, wielu ekonomistów wskazywało na stopniową stabilizację gospodarki USA, skorelowaną z coraz bardziej wyrafinowanymi teoriami polityki pieniężnej i fiskalnej. Wreszcie Bernanke odniósł się do badań wskazujących, że większa stabilność wynikała ze zmniejszenia wstrząsów gospodarczych w tym okresie, a nie trwałej poprawy sił stabilizujących.

Czy wielki umiar się skończył?

Chociaż jest to kwestia debaty, niektórzy uważają, że wielki umiar zakończył się wraz z kryzysem finansowym i wielką recesją. Ponieważ ekonomiści nigdy nie są jednomyślni w kwestii, jest wielu ekonomistów, którzy uważają, że Wielka Recesja była raczej przerwaniem, a nie końcem Wielkiej Recesji. Istnieją również dowody na poparcie tego poglądu. Od 2010 r. Wzrost gospodarczy i inflacja ponownie kształtują się mniej więcej na poziomie obserwowanym przed kryzysem finansowym.

Co ciekawe, nawet zakładając, że kolejne zakłócenia o podobnej wielkości, takie jak kryzys finansowy i wielka recesja, będą miały miejsce co siedem lat w przyszłości (przegapiliśmy już taką w 2014 r.), To średnia zmienność nadal będzie mniejsza niż średnia zmienność na dziesięciolecia poprzedzające Wielką Umiarkowanie. Jednak siła ekspansji gospodarczej w okresie Wielkiego Umiarkowania jest również znacznie bardziej osłabiona w porównaniu z wcześniejszymi okresami. Jeśli Wielka Umiarkowanie naprawdę się utrzyma, wydaje się prawdopodobne, że niższa zmienność odbywa się za cenę mniej solidnych okresów ekspansji. Jest to oczywiście kompromis, z którym inwestorzy są zaznajomieni, ponieważ jest to po prostu duży kompromis między ryzykiem a nagrodą.