Jak George Soros złamał Bank Anglii?
W Wielkiej Brytanii Czarna Środa, która miała miejsce 16 września 1992 r., Jest obecnie znana jako dzień, w którym spekulanci „pobili funta”, co jest eufemizmem używanym do opisania momentu, w którym siły rynkowe zbiegły się, aby zmusić rząd brytyjski do wycofania się europejski mechanizm kursowy (ERM) poprzez usunięcie jego waluty z tej umowy. Przystąpienie do ERM było częścią starań Wielkiej Brytanii o pomoc w zjednoczeniu gospodarek europejskich. Wkrótce jednak stało się jasne, że Wielka Brytania nie może zastosować się do uzgodnionych warunków, które doprowadziły do usunięcia z umowy jej waluty, funta brytyjskiego ( GBP ).
Kluczowe wnioski
- 16 września 1992 r., Znany jako Czarna Środa, był dniem, w którym spekulanci zmusili rząd brytyjski do wycofania funta z Europejskiego Mechanizmu Kursowego (ERM).
- Wielka Brytania przystąpiła do ERM w skoncentrowanym wysiłku stymulującym zjednoczenie gospodarek europejskich – wysiłek, który niestety się nie powiódł.
- Aż do lat 90-tych funt brytyjski pozostawał w cieniu niemieckiej marki niemieckiej, co miało szkodliwy wpływ na gwałtowny wzrost inflacji w Wielkiej Brytanii.
Mimo że funt brytyjski różnił się od walut europejskich,w okresie poprzedzającym lata 90. ubiegłego wiekuznajdował się w cieniu niemieckiej marki (DEM), co pozostawiło Wielką Brytanię z niskimi stopami procentowymi i wysoką inflacją. Wielka Brytania weszła do ERM z nadzieją na utrzymanie swojej waluty powyżej 2,7 DEM do GBP. Było to zasadniczo nieuzasadnione, głównie ze względu na fakt, że stopa inflacji w Wielkiej Brytanii była wielokrotnie wyższa niż w Niemczech.
Podstawowe problemy związane z włączeniem funta do ERM zostały spotęgowane przez znaczące napięcie ekonomiczne wynikające ze zjednoczenia Niemiec. To z kolei wywarło presję na markę niemiecką jako walutę podstawową dla ERM. Dążenie do zjednoczenia Europy uderzyło także w nierówności na drodze podczas przyjmowania traktatu z Maastricht, który miał wprowadzić euro. Spekulanci zaczęli przyglądać się ERM, co spowodowało, że zaczęli się zastanawiać, jak długo stałe kursy walut mogą walczyć z naturalnymi siłami rynkowymi.
Traktat z Maastricht powstał jako kontynuacja wcześniejszych traktatów ustanawiających Wspólnoty Europejskie (WE), które były pierwszym filarem UE.
Widząc napis na ścianie, Wielka Brytania podniosła stopy procentowe do nastolatków, starając się przyciągnąć więcej ludzi do funta. Jednak spekulanci, tacy jak George Soros, zaczęli mocno skracać walutę. W konsekwencji rząd brytyjski ustąpił i wycofał się z ERM, gdy stało się jasne, że traci miliardy funtów, próbując sztucznie podnieść swoją walutę do wyższych poziomów.
Chociaż była to trudna do podjęcia decyzja, funt wrócił mocniejszy, gdy brytyjska gospodarka umocniła się po kontrolowaniu poziomu inflacji i obniżeniu wysokich stóp procentowych. Soros, który przyczynił się do „wymuszenia” dynamiki rynku, zgarnął 1 miliard dolarów na transakcji i ugruntował swoją reputację czołowego spekulanta walutowego na świecie. (Aby dowiedzieć się więcej na temat wyczynu Sorosa w stosunku do funta brytyjskiego, sprawdź The Greatest Currency Trades Ever Made.)