Metoda pełnego kosztu (FC)
Jaka jest metoda pełnego kosztu (FC)?
Metoda pełnego kosztu (FC) to system księgowy stosowany w szczególności w przemyśle wydobywczym, takim jak przedsiębiorstwa naftowe i gazowe. Zgodnie z tą techniką wszystkie koszty operacyjne związane z poszukiwaniami są kapitalizowane, niezależnie od tego, czy zakończyły się powodzeniem, czy nie, a następnie amortyzowane w koszty w miarę jak wszystkie zasoby są wytwarzane.
Podejście to różni się od metody księgowania udanych wysiłków (SE) , która kapitalizuje jedynie wydatki związane z owocnymi przedsięwzięciami wydobywczymi.
Kluczowe wnioski
- Rachunkowość pełnych kosztów (FC) pozwala firmom kapitalizować wszystkie koszty operacyjne związane z lokalizacją nowych złóż ropy i gazu, niezależnie od wyniku.
- Odkładanie nieudanych wydatków na przyszłą datę powoduje zawyżenie raportowanego dochodu netto (NI), ale także zwiększa podatność firmy na duże obciążenia bezgotówkowe.
- Rachunkowość pełnych kosztów (FC) jest alternatywą dla metody księgowania udanych wysiłków (SE), która kapitalizuje jedynie wydatki związane z owocnymi przedsięwzięciami wydobywczymi.
- Te dwie techniki rachunkowości współistnieją, ponieważ organy zarządzające nie zawsze mogą uzgodnić, która metoda najbardziej przejrzyście raportuje zyski i przepływy pieniężne.
Zrozumienie metody pełnego kosztu (FC)
Firmy naftowe i gazowe wydają dużo pieniędzy na badanie nowych, niewykorzystanych złóż bez żadnej gwarancji, że cokolwiek znajdą. Koszty obejmują zakup gruntu, uzyskanie niezbędnych zezwoleń na wydobycie, zakup lub leasing odpowiedniego sprzętu, transport oraz opłacenie wynagrodzenia specjalistycznej siły roboczej.
Gdy wysiłki poszukiwawcze firmy kończą się niepowodzeniem, wszelkie poniesione koszty są zwykle ujmowane jako koszt w rachunku zysków i strat. Metoda pełnego kosztu (FC) przyjmuje inne podejście, rejestrując wszystkie udane i nieudane poszukiwania jako koszt w bilansie.
Eksploratorzy ropy i gazu mogą rozliczać koszty przy użyciu metody pełnego kosztu (FC) lub metody księgowania koszty operacyjne są natychmiast obciążane przychodami za dany okres.
Ważny
Współistnieją dwa przeciwstawne rodzaje metod rachunkowości, ponieważ organy zarządzające są podzielone co do tego, która z nich najlepiej przedstawia zyski firmy i przepływy pieniężne.
Metoda pełnego kosztu (FC) a metoda udanych wysiłków (SE)
Dwie alternatywne metody rejestrowania wydatków na poszukiwanie i zagospodarowanie ropy i gazu są wynikiem dwóch różnych poglądów na realia poszukiwania i zagospodarowania złóż ropy i gazu. Każdy pogląd podkreśla, że powiązana metoda rachunkowości najlepiej zapewnia przejrzystość w odniesieniu do księgowania zysków i przepływów pieniężnych przedsiębiorstwa naftowo-gazowego.
Zgodnie z poglądem metody SE, ostatecznym celem przedsiębiorstwa naftowo-gazowego jest wydobycie ropy naftowej lub gazu ziemnego z rezerw, które lokalizuje i rozwija, tak aby kapitalizować tylko te koszty, które odnoszą się do udanych wysiłków. I odwrotnie, ponieważ nie ma zmiany w aktywach produkcyjnych z nieudanymi wynikami, koszty poniesione w związku z tymi wysiłkami powinny zostać ujęte w kosztach.
Zwolennicy metody pełnego kosztu (FC) utrzymują natomiast, że dominującą działalnością spółki naftowo-gazowej jest po prostu poszukiwanie i zagospodarowanie złóż ropy i gazu, co oznacza, że wszystkie koszty poniesione w związku z tą działalnością należy najpierw skapitalizować i następnie odpisywana w trakcie pełnego cyklu operacyjnego.
Zalety i wady metody pełnego kosztu (FC)
Wybór ścieżki metody pełnego kosztu (FC) ma szereg zalet i wad. Dopóki nie nastąpi utrata wartości , raportowane poziomy zysków mogą wydawać się myląco podwyższone, ponieważ ujęcie kosztów dla tak wielu kosztów zostało odroczone na przyszłą datę. Wyższy dochód netto (NI) może sprawić, że firma od razu wyda się bardziej atrakcyjna dla inwestorów niż konkurencja i pomoże jej w pozyskaniu nowego kapitału.
Jednocześnie kapitalizacja nieudanych poszukiwań, a nie ich księgowanie, powoduje, że spółka jest bardziej podatna na duże obciążenia bezgotówkowe, ilekroć powyższe czynniki powodują spodziewany spadek przepływów pieniężnych. Te odpisy lub koszty księgowe mają tendencję do obciążania zysków i cen akcji.
Na koniec warto zwrócić uwagę, że konieczność okresowych przeglądów utraty wartości może również zwiększyć koszty księgowe.
Uwagi specjalne
Istnienie dwóch metod księgowania reprezentuje sprzeczne poglądy w branży na temat tego, w jaki sposób przedsiębiorstwa naftowe i gazowe mogą w najbardziej przejrzysty sposób raportować swoje zyski. Ostatecznie dwie organizacje, które regulują rachunkowość i sprawozdawczość finansową, Rada Standardów Rachunkowości Finansowej (FASB) i Komisja Papierów Wartościowych i Giełd (SEC), nie zawsze mogą uzgodnić, która metoda jest najbardziej odpowiednia.
W swoim „Sprawozdaniu z Rachunkowości Finansowej nr 19” FASB wymaga, aby przedsiębiorstwa naftowe i gazowe stosowały metodę SE. Z drugiej strony SEC umożliwia firmom stosowanie metody pełnego kosztu (FC). Innymi słowy, te dwa organy regulujące jeszcze się znaleźć wspólną płaszczyznę ideologiczną potrzebne do ustalenia jednolitego podejścia księgowego.
Ostatecznie oznacza to, że inwestorzy muszą być czujni, zdając sobie sprawę, że istnieją zmiany w raportach i zdając sobie sprawę z ich wpływu. Wybór między tymi dwiema metodami księgowania ma wpływ na zgłaszane przez spółkę NI i przepływy pieniężne, dlatego inwestorzy powinni wziąć pod uwagę zastosowaną metodę i różnice między nimi.