Bez określonej średniej (FPA)
Co jest wolne od określonej średniej (FPA)?
Free of Particular Average (FPA) to klauzula umowy ubezpieczeniowej, która eliminuje odpowiedzialność ubezpieczyciela za częściowe straty. Klauzule FPA są najczęściej spotykane w polisach ubezpieczenia morskiego.
Kluczowe wnioski
- Zazwyczaj FPA jest stosowana w polisach ubezpieczenia morskiego, często w odniesieniu do ładunku.
- Istnieją dwa powszechnie stosowane warunki FPA – angielski i amerykański.
- Klauzula FPA znosi odpowiedzialność ubezpieczyciela za częściowe straty.
Jak działa bez określonej średniej (FPA)
W żargonie żeglugowym słowo „średnia” jest związane ze stratami, a „średnia ogólna” odnosi się do strat związanych z ładunkiem lub samym statkiem. Koszt ochrony statku i jego ładunku jest zwykle dzielony między armatora, właściciela ładunku i inne zainteresowane strony na zasadzie proporcjonalności.
Ponieważ interesy różnych stron nie zawsze się pokrywają (np. Właściciel statku może mniej dbać o ładunek niż właściciel ładunku), koszty transportu morskiego są dzielone, tak aby wszystkie strony miały motywację do współpracy. Strony kupią polisę dotyczącą ładunku morskiego, znaną również jako polityka rejsowa, aby chronić się przed niektórymi zagrożeniami.
Sposób pokrycia strat ładunku zależy od tego, w jaki sposób polisa obejmuje pokrycie „średniej”, przy czym szerszy zakres obejmuje wyższą składkę. Klauzule wolne od szczególnych średnich (FPA) w polisach ubezpieczenia morskiego dotyczą w szczególności pokrycia ładunku.
Uważa się, że stosowanie umów FPA tworzy jeden z bardziej restrykcyjnych rodzajów ubezpieczenia morskiego ładunku, ponieważ tylko straty ogólne są objęte gwarancją pokrycia określonych zagrożeń.
Klauzula FPA ogranicza pokrycie strat częściowych, a ubezpieczyciele zachowują odpowiedzialność tylko w określonych przypadkach.
Amerykańskie przepisy FPA a angielskie przepisy FPA
W niektórych przypadkach firmy ubezpieczeniowe są odpowiedzialne za częściowe straty. Warunki, w których klauzule FPA nie mają już zastosowania, są różne. Ogólnie stosowane są dwa rodzaje warunków: amerykański i angielski.
Zgodnie z amerykańskimi przepisami FPA odpowiedzialność ubezpieczyciela za częściową utratę ładunku jest wyeliminowana, chyba że stratę spowodowało wyrzucenie na brzeg, zatonięcie, pożar lub kolizja.
Zgodnie z angielskimi przepisami FPA, odpowiedzialność ubezpieczyciela za częściową utratę ładunku jest wyeliminowana, z wyjątkiem przypadku, gdy wystąpiło zdarzenie wyrzucenia na brzeg, zatonięcie, pożar lub kolizja.
Różnica jest subtelna, ale ważna. W wersji amerykańskiej posiadacz polisy musi udowodnić, że wyrzucenie na brzeg, zatonięcie, pożar lub kolizja spowodowało częściową stratę, podczas gdy wersja angielska wymaga jedynie wyrzucenia na brzeg, zatonięcia, pożaru lub kolizji. Znacznie trudniej jest dochodzić częściowej szkody w wersji amerykańskiej, ponieważ ubezpieczony musi udowodnić, że jedno ze zdarzeń spowodowało szkodę, aby zachować ochronę.
Przykłady klauzul FPA
Uznaje się, że polityki z klauzulami FPA zawierają Institute Cargo Clauses (C), zwane po prostu klauzulami „C”. Różnią się one od polityk wykorzystujących klauzule „ze średnią” lub „B” oraz „wszystkie ryzyka” lub „A”.
Zasady „ze średnią” zapewniają szerszy zakres. Ochrona obejmuje straty częściowe, jeśli straty częściowe osiągną określony procent wartości ubezpieczenia.
Zasady dotyczące „wszelkiego ryzyka” zapewniają ochronę przed zagrożeniami związanymi z transportem, ale generalnie ograniczają pokrycie określonych rodzajów ryzyka, na przykład związanych z zamieszkami politycznymi.
Ponieważ polisy ubezpieczenia morskiego z klauzulami FPA zazwyczaj nie obejmują ryzyka związanego z wojnami, strajkami i zamieszkami, uzyskanie takiej ochrony będzie wymagało uiszczenia dodatkowej składki.