4 maja 2021 17:36

Dokładniejsze spojrzenie na Alfę

Ocena zwrotu z inwestycji bez uwzględnienia podejmowanego ryzyka daje bardzo niewielki wgląd w to, jak naprawdę zachowywały się papier wartościowy lub portfel. Każdy papier wartościowy ma wymaganą stopę zwrotu określoną w modelu wyceny aktywów kapitałowych (CAPM).

Indeks Jensen, albo alfa, co pomaga inwestorom określić, ile realizowane różni zwrócić portfela ze zwrotu powinien on osiągnięty. Ten artykuł zapewni głębsze zrozumienie alfy i jej praktycznego zastosowania.

Kluczowe wnioski

  • Alfa odnosi się do nadwyżki zwrotu z inwestycji powyżej stopy zwrotu z benchmarku.
  • Aktywni zarządzający portfelami dążą do generowania alfa w zdywersyfikowanych portfelach, przy czym dywersyfikacja ma na celu wyeliminowanie niesystematycznego ryzyka.
  • Ponieważ wartość alfa reprezentuje wyniki portfela w stosunku do wskaźnika referencyjnego, często uważa się, że reprezentuje wartość, którą zarządzający portfelem dodaje lub odejmuje od zwrotu z funduszu.
  • Alfa Jensena bierze pod uwagę model wyceny aktywów kapitałowych (CAPM) i uwzględnia w swoich obliczeniach element skorygowany o ryzyko.

Definicja alfa

Alfa jest obliczana w odniesieniu do modelu wyceny aktywów kapitałowych. Równanie CAPM służy do określenia wymaganego zwrotu z inwestycji; jest często używany do oceny zrealizowanych wyników dla zdywersyfikowanego portfela. Ponieważ zakłada się, że oceniany portfel jest portfelem zdywersyfikowanym (co oznacza, że zostało wyeliminowane ryzyko niesystematyczne ) i ponieważ głównym źródłem ryzyka w portfelu zdywersyfikowanym jest ryzyko rynkowe (lub ryzyko systematyczne ), beta jest odpowiednią miarą tego ryzyka. Alfa służy do określenia, o ile zrealizowany zwrot z portfela różni się od wymaganego zwrotu określonego przez CAPM. Wzór na alfa wyraża się następująco:

α = Rp – [Rf + (Rm – Rf) β]

Gdzie:

Co mierzy Alpha?

Alpha mierzy premie za ryzyko w kategoriach beta (β); w związku z tym zakłada się, że oceniany portfel jest stopy wolnej od ryzyka dla każdego przedziału czasowego mierzonego w określonym okresie. Na przykład, jeśli mierzysz zarządzających funduszami w okresie pięciu lat przy użyciu rocznych okresów, musisz zbadać roczne zwroty funduszu pomniejszone o zwroty z aktywów wolnych od ryzyka (tj. Bony skarbowe USA lub roczne aktywa wolne od ryzyka) dla każdego roku i odnieść to do rocznej stopy zwrotu z portfela rynkowego pomniejszonej o tę samą stopę wolną od ryzyka.

Ta metoda obliczania różni się od obu miar Treynor i Sharpe, ponieważ obie badają średnie zwroty z całego okresu dla wszystkich zmiennych, które obejmują portfel, rynek i aktywa wolne od ryzyka.

Alfa jest dobrą miarą wydajności, która porównuje zrealizowany zwrot ze zwrotem, który powinien był zostać osiągnięty za kwotę ryzyka ponoszonego przez inwestora. Z technicznego punktu widzenia jest to czynnik, który reprezentuje wyniki, które odbiegają od wersji beta portfela, reprezentując miarę wyników menedżera. Na przykład inwestorowi nie wystarczy rozważyć sukces lub porażkę funduszu wspólnego inwestowania, patrząc tylko na jego zyski. Bardziej istotne pytanie brzmi: czy wyniki menedżera były wystarczające, aby uzasadnić ryzyko podjęte w celu uzyskania wspomnianego zwrotu?

Stosowanie wyników

Dodatnia alfa oznacza, że ​​zarządzający portfelem osiągnął lepsze wyniki niż oczekiwano na podstawie ryzyka, jakie zarządzający podjął z funduszem, mierzonego metodą beta funduszu. Ujemna alfa oznacza, że ​​menedżer faktycznie poszedł gorzej, niż powinien był dać wymagany zwrot z portfela. Do regresji wyniki zwykle przez okres od 36 do 60 miesięcy.

Indeks Jensen umożliwia porównanie wyników zarządzających portfelami w stosunku do siebie nawzajem lub do samego rynku. Stosując alfa, ważne jest, aby porównać fundusze w tej samej klasie aktywów. Porównywanie funduszy z jednej klasy aktywów (tj. Wzrostu o dużej kapitalizacji) z funduszami z innej klasy (tj. Z rynków wschodzących) jest bez znaczenia, ponieważ zasadniczo porównujesz jabłka i pomarańcze.

Poniższy wykres przedstawia dobry przykład porównawczy alfa, czyli „nadmiernych zwrotów”. Inwestorzy mogą korzystać zarówno z wersji alfa, jak i beta, aby ocenić wydajność menedżera.

Dane zawarte w Tabeli 1 wskazują, że po uwzględnieniu ryzyka wzrost Fidelity Large Cap Growth przyniósł najlepsze wyniki spośród wymienionych funduszy. Trzyletni alfa wynoszący 4 przekroczył te z rówieśników w małej próbce przedstawionej powyżej.

Należy zauważyć, że nie tylko odpowiednie są porównania między tą samą klasą aktywów, ale również należy wziąć pod uwagę odpowiedni wzorzec. Wzorcem najczęściej używanym do pomiaru rynku jest indeks giełdowy S&P 500, który służy jako wskaźnik zastępczy dla „rynku”.

Jednak niektóre portfele i fundusze inwestycyjne obejmują klasy aktywów o cechach, które nie są dokładnie porównywane z indeksem S&P 500, takie jak fundusze obligacji, fundusze sektorowe, nieruchomości itp. Dlatego S&P 500 może nie być odpowiednim punktem odniesienia do wykorzystania w tym walizka. Zatem obliczenia alfa musiałyby uwzględniać względny wzorzec dla tej klasy aktywów.

Podsumowanie

Wyniki portfela obejmują zarówno zwrot, jak i ryzyko. Indeks Jensena, czyli alfa, zapewnia nam uczciwy poziom wydajności menedżera. Wyniki mogą pomóc nam określić, czy menedżer wnosi wartość dodaną, czy może nawet dodatkową po uwzględnieniu ryzyka. Jeśli tak, pomaga nam to również w ustaleniu, czy wynagrodzenie menedżera było uzasadnione podczas przeglądu wyników. Kupowanie (a nawet utrzymywanie) funduszy inwestycyjnych bez tego rozważania jest jak kupowanie samochodu, który zabierze Cię z punktu A do punktu B bez oceny jego efektywności paliwowej.

Related Posts