Miara Jensena
Jaka jest miara Jensena?
Miara Jensena lub alfa Jensena jest miarą wyników skorygowaną o ryzyko, która przedstawia średni zwrot z portfela lub inwestycji, powyżej lub poniżej przewidywanego przez model wyceny aktywów kapitałowych (CAPM), biorąc pod uwagę beta portfela lub inwestycji i średnią zwrot rynkowy. Ta metryka jest również powszechnie nazywana po prostu alfa.
Kluczowe wnioski
- Miarą Jensena jest różnica w tym, ile dana osoba zwraca w porównaniu z całym rynkiem.
- Miara Jensena jest powszechnie określana jako alfa. Kiedy menedżer osiąga lepsze wyniki niż rynek, jednocześnie ryzykując, „dostarczył alfa” swoim klientom.
- Środek uwzględnia wolną od ryzyka stopę zwrotu w danym okresie.
Zrozumieć miarę Jensena
Aby dokładnie przeanalizować wyniki zarządzającego inwestycją, inwestor musi przyjrzeć się nie tylko całkowitemu zwrotowi z portfela, ale także ryzyku tego portfela, aby sprawdzić, czy zwrot z inwestycji kompensuje podejmowane ryzyko. Na przykład, jeśli dwa fundusze wspólnego inwestowania mają zwrot w wysokości 12%, racjonalny inwestor powinien preferować fundusz mniej ryzykowny. Miara Jensena jest jednym ze sposobów określenia, czy portfel generuje odpowiedni zwrot z tytułu swojego poziomu ryzyka.
Jeśli wartość jest dodatnia, portfel generuje nadmierne zyski. Innymi słowy, dodatnia wartość alfa Jensena oznacza, że zarządzający funduszem „pokonał rynek” swoimi umiejętnościami w zakresie doboru akcji.
Przykład miary Jensena z prawdziwego świata
Zakładając, że CAPM jest poprawne, alfa Jensena jest obliczana przy użyciu następujących czterech zmiennych:
Używając tych zmiennych, wzór na alfa Jensena to:
Alfa = R (i) – (R (f) + B x (R (m) – R (f)))
gdzie:
R (i) = zrealizowany zwrot z portfela lub inwestycji
R (m) = zrealizowany zwrot z odpowiedniego indeksu rynkowego
R (f) = stopa zwrotu wolna od ryzyka w danym okresie
B = beta portfela inwestycji w odniesieniu do wybranego indeksu rynkowego
Na przykład załóżmy, że w zeszłym roku fundusz inwestycyjny osiągnął zwrot w wysokości 15%. Odpowiedni indeks rynkowy dla tego funduszu zwrócił 12%. Współczynnik beta funduszu w stosunku do tego samego indeksu wynosi 1,2, a stopa wolna od ryzyka wynosi 3%. Alfa funduszu jest obliczana jako:
Alfa = 15% – (3% + 1,2 x (12% – 3%)) = 15% – 13,8% = 1,2%.
Biorąc pod uwagę współczynnik beta wynoszący 1,2, oczekuje się, że fundusz będzie bardziej ryzykowny niż indeks, a tym samym zarobi więcej. Dodatnia alfa w tym przykładzie pokazuje, że zarządzający funduszem powierniczym zarobił więcej niż wystarczający zwrot, aby zrekompensować ryzyko, które podjął w ciągu roku. Gdyby fundusz inwestycyjny zwrócił tylko 13%, obliczona wartość alfa wyniosłaby -0,8%. Przy ujemnym współczynniku alfa zarządzający funduszem inwestycyjnym nie uzyskałby wystarczającego zwrotu, biorąc pod uwagę wielkość podejmowanego ryzyka.
Uwagi specjalne: EMH
Krytycy miary Jensena na ogół wierzą w hipotezę efektywnego rynku (EMH), wymyśloną przez Eugene’a Famę, i argumentują, że nadmierne zyski każdego zarządzającego portfelem wynikają raczej ze szczęścia lub przypadkowego przypadku niż umiejętności. Ponieważ rynek już wycenił wszystkie dostępne informacje, mówi się, że jest on „efektywny” i dokładnie wyceniony, mówi teoria, uniemożliwiając każdemu aktywnemu menedżerowi wniesienie czegokolwiek nowego do stołu. Dodatkowym wsparciem dla teorii jest fakt, że wielu aktywnych menedżerów nie jest w stanie pokonać rynku bardziej niż ci, którzy inwestują pieniądze swoich klientów w pasywne fundusze indeksowe.