Arbitraż obligacji zamiennych
Co to jest arbitraż obligacji zamiennych?
Arbitraż obligacji zamiennych to strategia arbitrażowa, której celem jest wykorzystanie błędnej wyceny między obligacją zamienną a jej akcjami bazowymi. Strategia jest zasadniczo neutralna dla rynku. Innymi słowy, arbitraż stara się generować spójne zwroty przy minimalnej zmienności, niezależnie od kierunku rynkowego, poprzez kombinację długich i krótkich pozycji w obligacjach zamiennych i akcjach bazowych.
Kluczowe wnioski
- Strategia arbitrażu obligacji zamiennych to taka, która korzysta z różnicy w cenie między obligacją zamienną a ceną akcji.
- Strategia arbitrażu zajmuje pozycję długą na obligacjach zamiennych przy jednoczesnym skróceniu akcji spółki.
- Obligację zamienną można w pewnym momencie w przyszłości zamienić na kapitał własny spółki bazowej po określonej cenie.
- Korzyść z obligacji zamiennych dla emitenta polega na tym, że oprocentowanie jest zazwyczaj niższe niż w przypadku porównywalnej obligacji bez wbudowanej opcji.
Jak działa arbitraż obligacji zamiennych
Obligacja zamienna to hybrydowy papier wartościowy, który można przekształcić w kapitał spółki emitującej. Zwykle ma niższą rentowność niż porównywalna obligacja, która nie ma opcji zamiennej, ale zwykle jest to równoważone faktem, że posiadacz obligacji zamiennych może zamienić papier wartościowy na akcje z dyskontem w stosunku do ceny rynkowej akcji. Jeżeli spodziewany jest wzrost ceny akcji, obligatariusz skorzysta z opcji zamiany obligacji na kapitał.
Arbitraż obligacji zamiennych zasadniczo polega na zajmowaniu jednocześnie długich i krótkich pozycji w obligacji zamiennej i jej akcjach bazowych. W Arbitrageur liczy na zysk z każdego ruchu na rynku, posiadające odpowiednie zabezpieczenie od długich i krótkich pozycji.
To, ile arbiter kupuje i sprzedaje każdy papier wartościowy, zależy od odpowiedniego wskaźnika zabezpieczenia, który jest określany przez deltę. Delta jest definiowana jako wrażliwość ceny obligacji zamiennych na zmiany ceny akcji bazowych. Po oszacowaniu delty arbitraż może ustalić swoją pozycję delta – stosunek ich pozycji akcji do pozycji zamiennych. Pozycja ta musi być stale korygowana, w miarę jak delta zmienia się wraz ze zmianami ceny akcji bazowych.
Emitent obligacji zamiennych jest zasadniczo krótką opcją kupna akcji bazowych po cenie wykonania, podczas gdy posiadacz obligacji ma opcję kupna długą.
Uwagi specjalne
Cena obligacji zamiennych jest szczególnie wrażliwa na zmiany stóp procentowych, cenę akcji bazowych i rating kredytowy emitenta. Dlatego też inny rodzaj arbitrażu obligacji zamiennych polega na zakupie obligacji zamiennych i zabezpieczeniu dwóch z trzech czynników, tak aby uzyskać ekspozycję na trzeci czynnik po atrakcyjnej cenie.
Wymagania dotyczące arbitrażu obligacji zamiennych
Obligacje zamienne są czasami wyceniane nieefektywnie w stosunku do ceny akcji bazowych. Aby skorzystać z takich różnic cenowych, arbitrzy używają strategii arbitrażu obligacji zamiennych. Jeżeli obligacja zamienna jest tania lub niedoszacowana w stosunku do akcji bazowej, arbitrażur zajmie pozycję długą w obligacji zamiennej i jednocześnie pozycję krótką na akcjach.
W przypadku, gdy cena akcji spadnie na wartość, arbiter odniesie zysk na swojej krótkiej pozycji. Ponieważ krótka pozycja akcji neutralizuje potencjalny spadek ceny obligacji zamiennej, arbitraż rejestruje rentowność obligacji zamiennych.
Z drugiej strony, jeśli zamiast tego ceny akcji wzrosną, obligacje mogą zostać zamienione na akcje, które zostaną sprzedane po wartości rynkowej, co przyniesie zysk z pozycji długiej i idealnie zrekompensuje wszelkie straty na pozycji krótkiej. W ten sposób arbiter może osiągnąć stosunkowo niski zysk bez względu na to, czy cena akcji bazowej wzrośnie, czy spadnie, bez spekulacji, w którym kierunku będzie się poruszać cena akcji bazowej.
I odwrotnie, jeżeli cena obligacji zamiennych jest zawyżona w stosunku do akcji bazowych, arbitrażur zajmie pozycję krótką w obligacji zamiennej i jednocześnie pozycję długą w akcjach bazowych. Jeśli ceny akcji wzrosną, zyski z pozycji długiej powinny przewyższyć stratę z pozycji krótkiej. Jeśli zamiast tego ceny akcji spadną, strata z długiej pozycji w kapitale własnym powinna być mniejsza niż zysk z ceny obligacji zamiennej.