Caveat Emptor

Co to jest Caveat Emptor?

Caveat emptor to łacińskie wyrażenie, które można z grubsza przetłumaczyć na angielski jako „niech kupujący się strzeże”. Chociaż wyrażenie to jest czasami używane jako przysłowie w języku angielskim, czasami jest również używane w umowach prawnych jako rodzaj zrzeczenia się odpowiedzialności. W wielu jurysdykcjach to zasada prawa umów nakłada na kupującego obowiązek zachowania należytej staranności przed dokonaniem zakupu.

Pojęcie to jest powszechnie używane w transakcjach dotyczących nieruchomości – dotyczy to sprzedaży nieruchomości po dacie zamknięcia transakcji – ale odnosi się również do transakcji dotyczących innych rodzajów towarów, np. Samochodów.

Zrozumieć Caveat Emptor

Zawarcie klauzuli Caveat emptor disclaimer ma na celu rozwiązanie sporów wynikających z  asymetrii informacji, czyli sytuacji, w której sprzedawca ma więcej informacji niż kupujący na temat jakości towaru lub usługi.

Na przykład, jeśli Hasan chce kupić samochód od Allison – zgodnie z zasadą caveat emptor – jest odpowiedzialny za zebranie informacji niezbędnych do dokonania świadomego zakupu. Aby zebrać te informacje, Hassan może zdecydować się zapytać Allison, ile kilometrów ma samochód, czy należy wymienić jakieś główne elementy, czy jest regularnie serwisowany itp.

Jeśli kupi samochód za żądaną cenę i nie podejmie żadnych wysiłków, aby ocenić jego prawdziwą wartość, a samochód się zepsuje, Allison nie będzie technicznie odpowiedzialna za szkody zgodnie z zasadą caveat emptor.

W praktyce istnieje wiele wyjątków od tej zasady. Na przykład, gdyby Allison kłamała na temat przebiegu lub potrzeb konserwacyjnych samochodu, popełniłaby oszustwo, a Hasan teoretycznie byłby uprawniony do odszkodowania.

W niektórych przypadkach siły rynkowe ograniczają możliwość zastosowania caveat emptor. Gwarancje to gwarancje jakości lub satysfakcji, które sprzedający wydają kupującym dobrowolnie; jeśli sprzedawcy dostarczą produkt wysokiej jakości, nie będą musieli bardzo często zapewniać refundacji lub wymiany, a kupujący będą skłonni wybierać tych dostawców w oparciu o postrzeganie jakości.

Rządy sprzeciwiają się również zasadzie caveat emptor w celu ochrony interesów konsumentów. Nieformalne transakcje, takie jak ta między Allison i Hasan, są w większości nieuregulowane, ale w branżach takich jak usługi finansowe – zwłaszcza od czasu kryzysu finansowego w 2008 r.  – kupujący często ma prawo do jasnych, w dużej mierze ustandaryzowanych, informacji dotyczących produktu. Wielu inwestorów zna to, co potocznie nazywa się „oświadczeniem o bezpiecznej przystani”, które jest zgodne z zabezpieczeniami przed spółkami, które mogłyby oszukać potencjalnych nabywców co do jakości ich akcji.

Jednocześnie takie oświadczenia, a także prawnie wymagane kwartalne raporty, którym towarzyszą, wzmacniają zasadę caveat emptor, utrwalając oczekiwanie, że kupujący ma dostęp do wszystkich informacji potrzebnych mu do podjęcia uzasadnionej decyzji.

Caveat emptor jest szczególnie ważny w transakcjach na rynku nieruchomości. W Stanach Zjednoczonych budowniczowie domów są zobowiązani do udzielenia dorozumianej gwarancji przydatności nabywcom nowych nieruchomości. Późniejsze transakcje podlegają jednak zasadom caveat emptor (zakładając, że nie popełniono żadnego oszustwa). Nowe nieruchomości mieszkalne wiążą się z oczekiwaniem, że sprzedający ponosi odpowiedzialność za wady.