Co powoduje recesję?
National Bureau of Economic Research (NBER) definiuje recesję jako „znaczny spadek spreadu działalności gospodarczej w całej gospodarce, trwający dłużej niż kilka miesięcy, zwykle widoczne w realnym produkcie krajowym brutto (PKB), realnego dochodu, zatrudnienia, przemysłowe produkcja i sprzedaż hurtowo-detaliczna. ” Mówi się również, że recesja ma miejsce, gdy przedsiębiorstwa przestają się rozwijać, PKB spada przez dwa kolejne kwartały, rośnie stopa bezrobocia, a ceny mieszkań spadają.
Kluczowe wnioski
- Recesja to w istocie wysypka jednoczesnych niepowodzeń przedsiębiorstw i planów inwestycyjnych.
- Wyjaśnianie, dlaczego tak się dzieje i dlaczego wiele firm może upaść na raz, było głównym przedmiotem zainteresowania teorii i badań ekonomicznych, z kilkoma konkurującymi wyjaśnieniami.
- Przyczynami i skutkami recesji są czynniki finansowe, psychologiczne i realne ekonomiczne.
- Przyczyny rozpoczynającej się recesji w 2020 r. Obejmują wpływ Covid-19 i poprzedniej dekady skrajnych bodźców monetarnych, które sprawiły, że gospodarka była podatna na wstrząsy gospodarcze.
Charakter i przyczyny recesji są jednocześnie oczywiste i niepewne. Recesje są w istocie zlepkiem niepowodzeń biznesowych realizowanych jednocześnie. Firmy są zmuszane do realokacji zasobów, ograniczania produkcji, ograniczania strat i zwykle zwalniania pracowników. To są jasne i widoczne przyczyny recesji. Istnieje kilka różnych sposobów wyjaśnienia, co powoduje ogólny zbiór niepowodzeń biznesowych, dlaczego są one nagle uświadamiane w tym samym czasie i jak można ich uniknąć. Ekonomiści nie zgadzają się co do odpowiedzi na te pytania i zaproponowano kilka różnych teorii.
NBER oficjalnie ogłosił koniec ekspansji gospodarczej w lutym 2020 r., Gdy Stany Zjednoczone wpadły w recesję w związku z pandemią koronawirusa.
Makroekonomiczne i mikroekonomiczne oznaki recesji
Standardowa makroekonomiczna definicja recesji to dwa kolejne kwartały ujemnego stopy bezrobocia rosną, ponieważ firmy zwalniają pracowników, aby obniżyć koszty.
Na poziomie mikroekonomicznym firmy doświadczają spadku marż podczas recesji. Kiedy przychody ze sprzedaży lub inwestycji maleją, firmy starają się ograniczyć swoją najmniej wydajną działalność. Firma może zaprzestać produkcji niskomarżowych produktów lub obniżyć wynagrodzenie pracowników. Może również renegocjować z wierzycielami tymczasowe zwolnienie z odsetek. Niestety malejące marże często zmuszają firmy do zwalniania mniej produktywnych pracowników.
Ogólne przyczyny recesji
Ogólnie rzecz biorąc, główne teorie ekonomiczne dotyczące recesji koncentrują się na czynnikach finansowych, psychologicznych i rzeczywistych ekonomicznych, które mogą prowadzić do kaskady niepowodzeń biznesowych, które stanowią recesję. Niektóre teorie przyglądają się długoterminowym trendom gospodarczym, które położyły podwaliny pod recesję w latach poprzedzających ją, a inne dotyczą tylko od razu widocznych czynników, które pojawiają się na początku recesji. Wiele lub wszystkie z tych różnych czynników mogą mieć wpływ na daną recesję.
Co powoduje recesje?
Każda recesja ma wpływ na szereg czynników finansowych, psychologicznych i realnych ekonomicznych.
Czynniki finansowe mogą zdecydowanie przyczynić się do popadnięcia gospodarki w recesję, o czym przekonaliśmy się podczas kryzysu finansowego w USA. Przeciążenie kredytów i zadłużenia z tytułu ryzykownych pożyczek i marginalnych pożyczkobiorców może prowadzić do ogromnego wzrostu ryzyka w sektorze finansowym. Ekspansja podaży pieniądza i kredytu w gospodarce przez Rezerwę Federalną i sektor bankowy może doprowadzić ten proces do skrajności, stymulując ryzykowne bańki cenowe na aktywach. A kiedy muzyka się zatrzymuje, reperkusje mogą przenieść się do realnej gospodarki.
Co gorsza, sztucznie tłumione stopy procentowe w okresie boomu prowadzącego do recesji mogą zniekształcać strukturę relacji między przedsiębiorstwami a konsumentami, podejmując projekty biznesowe, inwestycje i decyzje dotyczące konsumpcji, które są wrażliwe na stopy procentowe, takie jak decyzja o zakupie większy dom lub rozpoczęcie ryzykownej długoterminowej ekspansji biznesowej, wydają się być znacznie bardziej atrakcyjne niż powinny. Ostateczna porażka tych decyzji, gdy stopy rosną, aby odzwierciedlić rzeczywistość, stanowi główny składnik wysypki niepowodzeń biznesowych, które składają się na recesję
Ekonomiści często wymieniają czynniki psychologiczne również ze względu na ich wkład w recesję. Nadmierna żywiołowość inwestorów w latach boomu, które doprowadzają gospodarkę do szczytu, oraz wzajemny pesymizm, który pojawia się po krachu na rynku, co najmniej wzmacnia skutki rzeczywistych czynników ekonomicznych i finansowych w miarę wahań na rynku. Ponadto, ponieważ wszystkie działania i decyzje gospodarcze są zawsze w pewnym stopniu wybiegające w przyszłość, subiektywne oczekiwania inwestorów, przedsiębiorstw i konsumentów są zawsze zaangażowane w powstanie i rozprzestrzenianie się spowolnienia gospodarczego.
Prawdziwe zmiany w podstawach ekonomicznych, wykraczające poza rachunki finansowe i psychologię inwestorów, również mają decydujący wpływ na recesję. Niektórzy ekonomiści tłumaczą recesje wyłącznie jako wynik rzeczywistych wstrząsów gospodarczych, takich jak zakłócenia w łańcuchach dostaw, oraz szkód, jakie mogą one wyrządzić wielu przedsiębiorstwom. Wstrząsy, które mają wpływ na kluczowe branże, takie jak energetyka lub transport, mogą mieć tak rozległe skutki, że wiele firm w całej gospodarce jednocześnie ogranicza i anuluje inwestycje i plany zatrudnienia, co wywołuje falę zmian w pracownikach, konsumentach i giełdzie.
Niektóre rzeczywiste czynniki ekonomiczne można również powiązać z rynkami finansowymi. Ponieważ rynkowe stopy procentowe reprezentują nie tylko koszt płynności finansowej dla przedsiębiorstw, ale także preferencje czasowe konsumentów, oszczędzających i inwestorów dotyczące bieżącej i przyszłej konsumpcji, sztuczne tłumienie stóp procentowych przez bank centralny w okresie boomu na lata poprzedzające recesję zniekształca nie tylko rynki finansowe, ale rzeczywiste decyzje biznesowe i konsumpcyjne.
Stopy procentowe
Stopy procentowe są kluczowym łącznikiem między sektorem czysto finansowym a rzeczywistymi preferencjami gospodarczymi i decyzjami przedsiębiorstw i konsumentów.
Z kolei rzeczywiste preferencje konsumentów, oszczędzających i inwestorów ograniczają to, jak daleko może zajść taki sztucznie stymulowany boom. Przejawiają się one jako rzeczywiste ograniczenia gospodarcze dla dalszego wzrostu, w postaci niedoborów na rynku pracy, wąskich gardeł w łańcuchu dostaw i skoków cen towarów (prowadzących do inflacji ), gdy nie można udostępnić wystarczających zasobów realnych na wsparcie wszystkich nadmiernie stymulowanych planów inwestycyjnych przedsiębiorstw. w oparciu o zasady dotyczące łatwego pieniądza. Gdy już się pojawią, w obliczu rosnących kosztów produkcji zaczyna się wysypka niepowodzeń biznesowych, a gospodarka wpada w recesję.
Niektóre przyczyny obecnej recesji
Choć nie ogłoszono jeszcze oficjalnej recesji, gospodarka wyraźnie zmierza w tym kierunku. Główną przyczyną jest oczywiście rzeczywisty szok gospodarczy spowodowany powszechnym zakłóceniem globalnych i krajowych łańcuchów dostaw oraz bezpośrednimi szkodami dla przedsiębiorstw we wszystkich branżach, spowodowanymi epidemią Covid-19 i reakcją na zdrowie publiczne. Ważny jest zarówno wpływ epidemii, jak i towarzyszący jej strach i niepewność.
Ale główną przyczyną jest również nadmierne rozciągnięcie łańcuchów dostaw, przeinwestowanie w marginalne biznesy oraz cienkie jak brzytwa zapasy i kruche modele biznesowe, które stały się normą w ciągu dekady skrajnie niskich stóp procentowych i polityki pieniężnej prowadzonej przez banki centralne na całym świecie., a zwłaszcza Rezerwa Federalna, od czasu ostatniej recesji. Głębokie zniekształcenia w biznesie, inwestycjach i zachowaniach konsumentów, które do 2020 roku całkowicie uzależniły się od niekończącego się przepływu łatwych pieniędzy, położyły podwaliny pod trwającą obecnie dewastację gospodarczą, pozostawiając gospodarkę z zerowym marginesem odporności na bufor przed negatywnymi wstrząsami gospodarczymi.
Znaki ostrzegawcze recesji
Wiodące wskaźniki migały znakami ostrzegawczymi już w 2019 roku, na długo przed Covid-19.
Stało się to jasne już w 2018 i 2019 roku, kiedy powszechne niedobory potrzebnych pracowników i ogólnie trudne warunki na rynku pracy osiągnęły punkt kulminacyjny i skłoniły Fed do bardzo nieznacznego spowolnienia ekspansji pieniądza i kredytu. Giełda spadła, a wskaźniki wyprzedzające, takie jak krzywa dochodowości, szybko zaczęły migać sygnałów ostrzegawczych o zbliżającej się recesji. Równie poważne wyzwanie, jakie stanowi Covid-19 i związane z nim blokady w ostatnich miesiącach, konsekwencje gospodarcze trwają od lat. Gospodarka siedziała na beczce prochu, a Covid-19 pasował.