Czy zbieranie zapasów to mit?

Z roku na rok funduszom inwestycyjnym coraz trudniej  pokonać indeks. I nawet jeśli najlepsi selekcjonerowie osiągną wysokie noty w jednym roku, zawsze wydaje się, że w następnym roku zanikają do przeciętności. Z zarządzaniem funduszami wspólnego inwestowania wiążą się oczywiście wysokie opłaty; jednocześnie niektóre z największych funduszy inwestycyjnych stale osiągają gorsze wyniki na rynku.

W rezultacie możesz mieć wątpliwości, czy zarządzający funduszami powierniczy naprawdę mogą wybierać akcje. Jeśli zarządzający funduszami mogą z powodzeniem wybierać akcje, to można by przyjąć, że cena aktywnego zarządzania dla funduszy inwestycyjnych jest tego warta. Ale jeśli jest odwrotnie, czy fundusze indeksowe są  rzeczywiście najlepszym wyborem dla inwestorów?

Pozyskiwanie zapasów na efektywnym rynku

Każdy, kto ukończył podstawowy kurs finansów na poziomie college’u lub uniwersytetu, może przypomnieć sobie hipotezę efektywnego rynku (EMH). Teoria EMH pochodzi od Eugene Fama z University of Chicago; na początku lat sześćdziesiątych Fama przedstawił swój argument, że rynki finansowe są – lub mogą być – bardzo wydajne.

Koncepcja ta oznacza, że ​​uczestnicy rynku są wyrafinowani, dobrze poinformowani i działają wyłącznie na podstawie dostępnych informacji. Ponieważ każdy ma taki sam dostęp do tych informacji, wszystkie papiery wartościowe są zawsze odpowiednio wyceniane.

Chociaż teoria ta niekoniecznie neguje koncepcję doboru akcji, podważa jednak wykonalność stałej zdolności do osiągania lepszych wyników na rynku poprzez wykorzystywanie informacji, które mogą nie znaleźć pełnego odzwierciedlenia w cenie papieru wartościowego.

Na przykład, jeśli zarządzający portfelem kupuje papier wartościowy, uważa, że ​​jest on wart więcej niż cena zapłacona teraz lub w przyszłości. Aby kupić ten papier wartościowy za określoną kwotę, zarządzający portfelem będzie musiał również sprzedać papier wartościowy, który jego zdaniem jest mniej warty teraz lub w przyszłości; znowu wiąże się to z wykorzystywaniem informacji, które nie znalazły odzwierciedlenia w cenie akcji.

EMH jest generalnie prezentowany w trzech różnych formach: słabej, półsilnej i silnej. Słaba teoria sugeruje, że bieżące ceny są dokładnie oparte na cenach historycznych; pół-silne oznacza, że ​​obecne ceny są dokładnym odzwierciedleniem danych finansowych dostępnych dla inwestorów; a mocna forma jest najbardziej solidną formą, co oznacza, że ​​wszystkie informacje zostały zasadniczo uwzględnione w cenie papieru wartościowego.

Jeśli zastosujesz się do pierwszego formularza, z większym prawdopodobieństwem uwierzysz, że analiza techniczna jest mało przydatna lub żadna; druga forma sugeruje, że możesz odrzucić swoje podstawowe techniki oceny bezpieczeństwa; jeśli zapiszesz się na mocną formę, równie dobrze możesz trzymać pieniądze pod materacem.

Rynki w rzeczywistości

Chociaż ważne jest, aby przestudiować teorie wydajności – i dokonać przeglądu badań empirycznych, które dają kredyt – w rzeczywistości rynki są pełne nieefektywności. Jedną z przyczyn nieefektywności jest fakt, że każdy inwestor ma unikalny styl inwestowania i sposoby wyceny inwestycji. Można używać strategii technicznych, podczas gdy inni mogą polegać na podstawach; jeszcze inni mogą po prostu użyć rzutu kostką lub tarczy do rzutek.

Istnieje również wiele innych czynników, które wpływają na cenę inwestycji, od przywiązania emocjonalnego, plotek, ceny bezpieczeństwa po podaż i popyt. Jednym z powodów wprowadzenia w życie ustawy Sarbanes-Oxley z 2002 r. Było zwiększenie wydajności i przejrzystości rynków, ponieważ dostęp do informacji dla niektórych stron nie był sprawiedliwie rozpowszechniany. W następstwie tej ustawy trudno powiedzieć, jaka była skuteczna. Jednak przynajmniej uczyniło to ludzi bardziej świadomymi i sprawiło, że niektóre strony były bardziej odpowiedzialne.

Chociaż EMH sugeruje, że istnieje niewiele możliwości wykorzystania informacji, nie wyklucza teorii, że menedżerowie mogą pokonać rynek, podejmując dodatkowe ryzyko. Większość współczesnych zbieraczy akcji znajduje się pośrodku drogi; chociaż uważają, że większość inwestorów ma taki sam dostęp do informacji, interpretacja i wdrażanie tych danych jest tam, gdzie osoba wybierająca akcje może dodać jakąś wartość.

Zbieracze zapasów

Proces doboru akcji opiera się na strategii stosowanej przez analityka w celu określenia, jakie akcje należy kupić lub sprzedać, a kiedy kupić lub sprzedać. Peter Lynch był słynnym selektorem akcji, który przez wiele lat stosował skuteczną strategię w Fidelity. Chociaż wielu uważa, że ​​był bardzo sprytnym zarządzającym funduszem i pokonał swoich rówieśników na podstawie swoich decyzji, czasy były również dobre dla rynków akcji; mógł mieć trochę szczęścia po swojej stronie. Chociaż Lynch był przede wszystkim menedżerem nastawionym na rozwój, wykorzystywał również pewne techniki wartościowe wkomponowane w jego strategię. Na tym polega piękno kompletacji zapasów: nie ma dwóch takich samych osób. Podczas gdy główne odmiany znajdują się na arenach wzrostu, odmiany i kombinacje są nieskończone i jeśli nie mają strategii, która jest absolutnie zapisana w kamieniu, ich kryteria i modele mogą się zmieniać w czasie.

Czy kompletacja towaru działa?

Najlepszym sposobem odpowiedzi na to pytanie jest ocena wyników portfeli zarządzanych przez osoby pobierające akcje. Pomocne jest również rozpoczęcie debaty o zarządzaniu aktywnym i pasywnym.

W zależności od okresów, na których się skupiasz, indeks S&P 500 zazwyczaj plasuje się powyżej mediany w aktywnie zarządzanym wszechświecie. Oznacza to, że zazwyczaj przynajmniej połowie aktywnych menedżerów nie udaje się pokonać rynku. Jeśli zatrzymasz się na tym miejscu, bardzo łatwo będzie dojść do wniosku, że menedżerowie nie mogą wybierać akcji na tyle skutecznie, aby proces był opłacalny. W takim przypadku wszystkie inwestycje należy umieścić w funduszu indeksowym.

Biorąc pod uwagę opłaty za zarządzanie, koszty transakcji związane z transakcjami i potrzebę utrzymywania wagi gotówkowej w codziennych operacjach, łatwo jest zauważyć, w jakim stopniu przeciętny menedżer osiągał wyniki gorsze od ogólnego indeksu z powodu tych ograniczeń. Szanse były po prostu przeciwko nim. Kiedy wszystkie inne koszty zostaną usunięte, wyścig jest znacznie bliżej.

Z perspektywy czasu łatwo byłoby zasugerować inwestowanie wyłącznie w fundusze indeksowe, ale dla większości inwestorów urok tych funduszy jest zbyt trudny do oparcia. Kwartał po kwartale pieniądze przepływały z funduszy o niższych wynikach do najgorętszego funduszu z poprzedniego kwartału, by zdobyć kolejny najgorętszy fundusz.

Podsumowanie

Sukces kompletacji akcji zawsze był przedmiotem gorących dyskusji i w zależności od tego, kogo zapytasz, otrzymasz różne opinie. Istnieje wiele badań akademickich i dowodów empirycznych sugerujących, że trudno jest z powodzeniem wybrać akcje, które z czasem osiągną lepsze wyniki niż rynki.

Istnieją również dowody na to, że pasywne inwestowanie w fundusze indeksowe może pokonać większość (ponad połowę) aktywnych menedżerów w ciągu wielu lat. Problem z udowodnieniem udanych umiejętności doboru akcji polega na tym, że poszczególne wybory stają się składnikami całkowitego zwrotu w każdym funduszu inwestycyjnym. Oprócz najlepszych typów menedżera, aby w pełni zainwestować, osoby zbierające akcje z pewnością skończą z akcjami, których być może nie wybrali, aby pozostać w popularnych trendach. W większości ludzką naturą jest wierzyć, że na rynkach występują przynajmniej pewne nieefektywności; co roku niektórzy menedżerowie z powodzeniem wybierają akcje i pokonują rynki. Jednak niewielu z nich robi to konsekwentnie w czasie.