Niewidomy podatnik

Co to jest niewidomy podatnik?

Niewidomy podatnik to każda osoba fizyczna w USA, której brak wzroku kwalifikuje ją do specjalnego odliczenia podatkowego przyznawanego osobom niewidomym. Niewidomi podatnicy otrzymują takie same standardowe odliczenia, jak podatnicy powyżej 65 roku życia.

W 2020 r. 1650 USD to dodatkowa kwota odliczenia dla niewidomych podatników dla osób fizycznych składających wniosek jako osoby samotne. W przypadku osób pozostających w związku małżeńskim składających wniosek wspólnie  z jednym niewidomym małżonkiem, dodatkowe potrącenie wynosiło 1300 USD. Dodatkowe odliczenie wyniosło 2600 USD dla obu niewidomych małżonków.

Osoby składające wnioski powinny zaznaczyć odpowiednie pole dla niewidomych podatników po lewej stronie nagłówka Standardowe odliczenie – ślepota na wiek. Ponieważ niewidomy podatnik otrzymuje dodatkowe odliczenie przekraczające odpis standardowy, musi złożyć wniosek na formularzu 1040 lub1040 SR.4

Zrozumieć niewidomego podatnika

Status podatnika niewidomego dotyczy tylko osób, które pobierają odpis standardowy. Podatnicy, którzy wyszczególniają swoje odliczenia, nie kwalifikują się do dodatkowego odliczenia.

Niewidomi podatnicy są zdefiniowani przez IRS w Publikacji 501. Częściowo niewidomi podatnicy muszą dołączyć list od swojego lekarza stwierdzający, że nie widzą lepiej niż 20/200 z lepszego oka, nawet w okularach lub soczewkach kontaktowych, lub że ich pole widzenia wynosi 20 stopni lub mniej. Jeśli w liście tym stwierdza się, że wizja podatnika nigdy się nie poprawi, nie trzeba wysyłać kolejnych pism, a do przyszłych zeznań podatkowych należy dołączyć jedynie odesłanie do listu wstępnego. W przeciwnym razie IRS wymaga nowego listu każdego roku.

Koniec roku kalendarzowego determinuje status wzroku zgodnie z definicją IRS niewidomego podatnika. Zwiększone odliczenie za ślepotę przysługuje bez względu na wiek. Kwota podwyżki w dolarach jest taka sama dla podatników częściowo i całkowicie niewidomych.

Historia niewidomego podatnika

Ustawa o zabezpieczeniu społecznym z 1935 roku  wprowadziła pomoc finansową dla osób niewidomych. Prawdopodobnie było to spowodowane rosnącą liczbą niewidomych w kraju, na skutek powracających z kampanii rannych weteranów I wojny światowej. Krajowa Federacja Niewidomych powstała w 1940 r.

Pomoc podatkowa dla niewidomych pomaga zrekompensować część kosztów związanych z ich brakiem wzroku. Na przykład osoby niewidome często mieszkają w pobliżu miejsca pracy, aby łatwiej było dojeżdżać do pracy, co powoduje wyższe koszty mieszkaniowe. Niektóre wymagają również pomocników, takich jak czytelnicy, przewodnicy i zwierzęta towarzyszące, z których wszystkie zwiększają ich koszty utrzymania.