Definicja poniżej rynkowej stopy procentowej (BMIR)
Co to jest stopa procentowa poniżej rynkowej stopy procentowej (BMIR)?
Stopa procentowa poniżej rynkowej stopy procentowej (BMIR) to stopa, która jest niższa od aktualnej stopy procentowej banku komercyjnego. Pożyczki udzielone na warunkach BMIR mają oprocentowanie poniżej obowiązującej stopy federalnej lub mogą nawet nie wiązać się z żadną stopą procentową.
Oprocentowanie poniżej rynkowej stopy procentowej dotyczy konkretnej pożyczki lub pożyczkobiorcy – na przykład nabywców domów o niskich dochodach lub weteranów wojskowych – i nie opisuje ogólnego środowiska niskich stóp procentowych. Istnieje kilka programów, z których wiele jest sponsorowanych przez rząd, aby umożliwić istnienie programów BMIR.
Podstawy stopy procentowej poniżej rynkowej stopy procentowej
Poniżej rynkowe stopy procentowe (BMIR) często odnoszą się do określonej kategorii pożyczek lub programów obejmujących pożyczki o niskim oprocentowaniu wykorzystywane do zakupu lub utrzymania nieruchomości, które będą wynajmowane osobom spełniającym określone kryteria kwalifikacyjne. Niektóre programy związane z mieszkalnictwem oferują kwalifikującym się wnioskodawcom pożyczki z oprocentowaniem niższym niż dominujące stopy rynkowe. W wielu miastach obowiązują programy, które obejmują pożyczki z oprocentowaniem poniżej rynkowego dla osób o ograniczonych dochodach na zakup domu lub jego modernizację.
Oprocentowanie programów BMIR jest znacznie niższe od dominujących rynkowych stóp procentowych i może w niektórych przypadkach wynosić nawet zero procent. Rzeczywiste oprocentowanie zależy od takich czynników, jak koszt kredytu, zdolność kredytowa właściciela domu, kwota kredytu oraz okres kredytowania. BMIR umożliwia również właścicielom mieszkań dotowanych przez rząd przekazywanie oszczędności najemcom poprzez oferowanie niższego czynszu.
Przykład programów stóp procentowych poniżej poziomu rynkowego: HUD
Amerykański Departament Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast, lub HUD, ma BMIR opartego najmu program HUD-wspomaganych mieszkańców. Programy te mają na celu zwiększenie podaży tanich mieszkań na obszarach, na których jest to potrzebne, zwłaszcza w ośrodkach miejskich.
W przypadku tych programów mieszkańcy lub kandydaci muszą zazwyczaj przedstawić określoną dokumentację, aby udowodnić kwalifikowalność. Dokumentacja ta zawierałaby dowód dochodu, historię kredytową, dokumenty identyfikacyjne wszystkich osób w gospodarstwie domowym oraz inne informacje związane z dochodami i wydatkami gospodarstwa domowego. Po uzyskaniu zgody na udział w programie mieszkańcy muszą zgodzić się na dostarczanie aktualnych informacji w określonych z góry odstępach czasu, aby można było potwierdzić ich dalsze kwalifikowalności, oraz powiadamiać odpowiednie wydziały o wszelkich zmianach w ich sytuacji, które mogą wpłynąć na ich uprawnienia do pozostania w programie.
Początki programu BMIR HUD można prześledzić do ustawy National Housing Act z 1959 r., A konkretnie do sekcji 221 (d) (3) BMIR. To ubezpieczało niskooprocentowane kredyty dla prywatnych deweloperów na budowę tanich mieszkań. Ten program został później zastąpiony innym, a od tego czasu HUD wprowadził kilka kolejnych zmian i aktualizacji.
W 1988 roku Arkansas Development Finance Authority zakupił około 300 wielorodzinnych hipotecznych kredytów mieszkaniowych BMIR firmy HUD w celu zachowania tysięcy mieszkań o niskich dochodach. Jest to jeden z pierwszych dużych projektów w programie BMIR HUD, jaki istnieje obecnie.