Bank Run

Co to jest bieg bankowy?

Do paniki bankowej dochodzi, gdy duża liczba klientów banku lub innej instytucji finansowej wycofuje swoje depozyty jednocześnie z powodu obaw o wypłacalność banku.

Im więcej osób wycofuje swoje środki, tym prawdopodobieństwo niewykonania zobowiązania rośnie, co powoduje, że coraz więcej osób wycofuje swoje depozyty. W skrajnych przypadkach rezerwy banku mogą nie wystarczyć na pokrycie wypłat.

Zrozumienie run bankowych

Przelewy bankowe mają miejsce, gdy duża liczba osób zaczyna dokonywać wypłat z banków, ponieważ obawiają się, że instytucjom zabraknie pieniędzy. Run na bank jest zwykle wynikiem paniki, a nie prawdziwej niewypłacalności. Run na bank wywołany strachem, który popycha bank do faktycznej niewypłacalności, jest klasycznym przykładem samospełniającej się przepowiedni. Bank ryzykuje niewypłacalność, ponieważ osoby fizyczne zatrzymują wypłaty. Więc to, co zaczyna się jako panika, może ostatecznie przekształcić się w prawdziwą sytuację domyślną.

Dzieje się tak, ponieważ większość banków nie trzyma tak dużej ilości gotówki w swoich oddziałach. W rzeczywistości większość instytucji ma ustalony limit, ile mogą przechowywać w swoich skarbcach każdego dnia. Limity te są ustalane w zależności od potrzeb i ze względów bezpieczeństwa. Bank Rezerwy Federalnej ustala również wewnętrzne limity gotówkowe dla instytucji. Pieniądze, które mają w księgach, są wykorzystywane do pożyczania innym osobom lub są inwestowane w różne instrumenty inwestycyjne.

Ponieważ banki zazwyczaj przechowują tylko niewielki procent depozytów w kasie, muszą zwiększyć swoją pozycję gotówkową, aby sprostać żądaniom wypłaty swoich klientów. Jedną z metod stosowanych przez bank w celu zwiększenia gotówki w kasie jest sprzedaż aktywów – czasami po znacznie niższych cenach, niż gdyby nie musiał sprzedawać szybko.

Straty na sprzedaży aktywów po niższych cenach mogą spowodować niewypłacalność banku. Panika bankowa ma miejsce, gdy wiele banków cierpi jednocześnie.

Historia runów bankowych

Operacje bankowe sięgają czasów pojawienia się bankowości, kiedy złotnicy w Europie w XV i XVI wieku wydawali papierowe pokwitowania, które można było wykupić na fizyczne złoto przekraczające posiadane przez nich zapasy. Był to wczesny przykład bankowości opartej na rezerwie cząstkowej, w ramach której bankierzy mogli emitować więcej papierowych banknotów wymienialnych na złoto, niż mieli na stanie.

Koncepcja była realna, ponieważ złotnicy (i nowocześni bankierzy) wiedzieli, że każdego dnia tylko niewielki procent posiadanego złota będzie potrzebny do wykupu. Gdyby jednak deponenci nagle zażądali od razu wszystkich swoich depozytów złota, może to oznaczać katastrofę – a zdarzyło się to kilka razy w odpowiedzi na słabe zbiory lub zawirowania polityczne.

We współczesnej historii paniki bankowe są często kojarzone z Wielkim Kryzysem. W następstwie krachu na giełdzie w 1929 r. Amerykańscy deponenci zaczęli panikować i szukać schronienia w fizycznym przechowaniu gotówki. Pierwsza awaria banku spowodowana masowymi wypłatami miała miejsce w 1930 roku w Tennessee. Ten pozornie niewielki i odosobniony incydent wywołał jednak ciąg kolejnych operacji bankowych na południu, a następnie w całym kraju, gdy ludzie usłyszeli, co się stało, i starali się wycofać własne depozyty, zanim stracili swoje oszczędności – zachowanie pasterskie, które tylko przyspieszyło więcej przebiegów bankowych poprzez pętlę ujemnego sprzężenia zwrotnego.

Zaczęły się szerzyć pogłoski, że banki odmawiają zwrotu pieniędzy klientom, wywołując jeszcze większą panikę i niepokój wśród opinii publicznej. W grudniu 1930 r. Nowojorczyk, któremu Bank of United States odradził sprzedawanie określonych akcji, opuścił oddział i natychmiast zaczął mówić ludziom, że bank nie chce lub nie może sprzedać jego akcji. Interpretując to jako oznakę niewypłacalności, tysiące klientów banku ustawiło się w kolejce w ciągu kilku godzin i wycofało z banku ponad 2 miliony dolarów.

Kolejne rundy bankowe, które miały miejsce na początku lat trzydziestych XX wieku, stanowiły swego rodzaju efekt domina, ponieważ wiadomość o upadku jednego banku wystraszyła klientów pobliskich banków, co skłoniło ich do wycofania pieniędzy, gdzie upadek jednego banku w Nashville doprowadził do powstania wielu banków. biegnie przez południowy wschód.

W odpowiedzi na paniki bankowe w latach trzydziestych XX wieku rząd Stanów Zjednoczonych ustanowił kilka mechanizmów regulacyjnych, aby temu zapobiec, w tym utworzenie Federalnej Korporacji Ubezpieczeń Depozytów (FDIC), która obecnie ubezpiecza deponentów do 250 000 USD na instytucję bankową.

Kryzys finansowy z lat 2008-2009 ponownie spotkał się z kilkoma znaczącymi runami na banki. W dniu 25 września 2008 r. Washington Mutual (WaMu), szósta co do wielkości amerykańska instytucja finansowa w tamtym czasie, została zamknięta przez US Office of Thrift Supervision. W kolejnych dniach deponenci wycofali ponad 16,7 miliarda dolarów depozytów, co spowodowało wyczerpanie się krótkoterminowych rezerw gotówkowych w banku.

Następnego dnia Wachovia Bank również został zamknięty z podobnych powodów, kiedy deponenci wycofali ponad 15 miliardów dolarów w ciągu dwóch tygodni po tym, jak Wachovia ogłosiła ujemne wyniki finansowe na początku tego kwartału. Większość wypłat w Wachovii koncentrowała się na kontach komercyjnych z saldami powyżej 100 000 USD ubezpieczonymi przez  Federalną Korporację Ubezpieczeń Depozytów  (FDIC), co spowodowało obniżenie tych sald do poziomu tuż poniżej limitu FDIC.

Należy jednak pamiętać, że upadek dużych banków inwestycyjnych, takich jak Lehman Brothers, AIG i Bear Stearns, nie był wynikiem run na bank przez deponentów. Wynikały one raczej z kryzysu kredytowego i płynnościowego związanego z instrumentami pochodnymi i papierami wartościowymi zabezpieczonymi aktywami.

Zapobieganie runom bankowym

W odpowiedzi na zawirowania w latach trzydziestych XX wieku rządy podjęły kilka kroków w celu zmniejszenia ryzyka paniki bankowej w przyszłości. Być może największym z nich było ustanowienie rezerw obowiązkowych, które nakazują bankom utrzymywać pewien procent wszystkich depozytów w kasie w postaci gotówki.

Dodatkowo Kongres USA powołał w 1933 roku FDIC. Agencja ta, utworzona w odpowiedzi na liczne upadki banków, które miały miejsce w poprzednich latach, ubezpiecza depozyty bankowe. Jej misją jest utrzymanie stabilności i zaufania publicznego do amerykańskiego systemu finansowego.

Jednak w niektórych przypadkach banki muszą przyjąć bardziej proaktywne podejście w obliczu groźby paniki bankowej. Oto, jak mogą to zrobić.

1. Zwolnij. Banki mogą zdecydować się na zamknięcie na pewien okres czasu, jeśli grozi im run na bank. Zapobiega to ustawianiu się w kolejce i wyciąganiu pieniędzy. Franklin D. Roosevelt zrobił to w 1933 roku, po objęciu urzędu. Ogłosił dzień wolny od pracy, wzywając do inspekcji w celu zapewnienia wypłacalności banków, aby mogły kontynuować działalność.

2. Pożycz. Banki mogą pożyczać pieniądze od innych instytucji, jeśli nie mają wystarczających rezerw gotówkowych. Duże pożyczki mogą powstrzymać ich przed bankructwem.

3. Ubezpiecz depozyty. Kiedy ludzie wiedzą, że ich depozyty są ubezpieczone przez rząd, ich strach zazwyczaj ustępuje. Dzieje się tak od czasu ustanowienia FDIC w USA.