Analiza pięciu sił Portera na JPMorgan
Zastanawiasz się nad inwestowaniem w nowe akcje lub dostosowywaniem swojego portfela, aby nadążać za trendami na rynku. Ale jest tak wiele różnych czynników, które należy wziąć pod uwagę. Jak więc to robisz? Istnieje wiele sposobów analizowania spółek i ich akcji. Jednym ze sposobów jest analiza wykorzystująca model pięciu sił Portera, metodologię uwzględniającą czynniki zewnętrzne w określonej branży. Czytaj dalej, aby zobaczyć, jak te pięć sił wpływa na JPMorgan Chase, jedną z wiodących instytucji finansowych na świecie.
Kluczowe wnioski
- Konkurencja ze strony branży finansowej jest prawdopodobnie najsilniejszą z pięciu sił Portera w analizie JPMorgan Chase.
- Duże grupy klientów detalicznych, dużych klientów korporacyjnych i zamożnych osób mogą mieć duży wpływ na wyniki finansowe JPMorgan.
- Zagrożenie produktami zastępczymi – usługami płatniczymi i pożyczkami społecznościowymi – nadal zagraża branży finansowej.
- Siła przetargowa dostawców i zagrożenie ze strony nowych podmiotów mają minimalny wpływ na firmy pokroju JPMorgan.
Model pięciu sił Portera
Opracowany przez profesora Harvard Business School Michaela Portera, Five Forces Model to narzędzie do analizy biznesowej, które bada względną siłę pięciu podstawowych dynamik rynku, które rządzą konkurencją w praktycznie każdej branży.
Analiza Portera bierze pod uwagę poziom konkurencji wśród wiodących firm w branży, a następnie rozważa cztery inne czynniki, które wpływają na branżę i sukces firm w tej branży:
- Siła przetargowa dostawców
- Siła przetargowa konsumentów lub klientów
- Zagrożenie ze strony nowych podmiotów w branży
- Zagrożenie stwarzane przez produkty zastępcze
JPMorgan Chase: przegląd
JPMorgan Chase ( uniwersalna firma bankowa świadcząca usługi w zakresie bankowości komercyjnej, detalicznej i inwestycyjnej. Jest to jeden z czterech głównych banków centrów pieniężnych w Stanach Zjednoczonych, obok Wells Fargo, Bank of America i Citigroup. Z aktywami przekraczającymi 2,3 bln USD JPMorgan jest jednym z 10 największych banków na świecie.
Firma, jaką znamy dzisiaj, jest wynikiem serii fuzji grupy największych banków amerykańskich. Jest to jeden z czterech głównych banków w Stanach Zjednoczonych, obok Citibank, Bank of America i Wells Fargo. JPMorgan działa jako holding bankowy z wieloma spółkami zależnymi zaangażowanymi w cztery główne obszary działalności finansowej firmy:
- Bankowości detalicznej
- Bankowość komercyjna
- Bankowość korporacyjna i inwestycyjna
- Zarządzanie aktywami
Oprócz zwykłych usług bankowości detalicznej, komercyjnej i inwestycyjnej JPMorgan oferuje usługi skarbowe, akredytywy dla płatności krajowych i międzynarodowych, wymianę walut, zarządzanie funduszami oraz usługi bankowości prywatnej.
JPMorgan miał kapitalizację rynkową w wysokości 261,7 miliardów dolarów na 15 maja 2020 roku. Firma podała skonsolidowany dochód netto w wysokości 36,4 miliarda dolarów za rok podatkowy 2019.
Analiza JPMorgan Chase z wykorzystaniem Five Forces Portera pokazuje, że firma musi skoncentrować się na konkurencji ze strony rywali branżowych, sile przetargowej konsumentów i zagrożeniu produktami zastępczymi. Siła przetargowa dostawców jest mniejszą siłą, podczas gdy zagrożenie ze strony nowych podmiotów na rynku jest uważane za minimalne.
Konkurencja ze strony rywali z branży
Konkurencja w branży finansowej jest prawdopodobnie najsilniejszym z modelu Portera w analizie JPMorgan Chase. Firma nie tylko zmaga się z intensywną konkurencją ze strony pozostałych trzech głównych banków centrów pieniężnych w Stanach Zjednoczonych, ale istnieje również zagrożenie ze strony banków międzynarodowych, takich jak HSBC i Barclays.
JPMorgan zmaga się z silną konkurencją ze strony krajowych rywali, a także dużych międzynarodowych banków w skali globalnej.
Stosunkowo niskie koszty przejścia z jednego banku do drugiego potęgują znaczenie konkurencji w branży, zwłaszcza w bankowości detalicznej i komercyjnej. Zamknięcie konta w jednym banku i otwarcie nowego w innym nie kosztuje dużo – w większości przypadków nic nie kosztuje. Aby osłodzić pulę, duże banki oferują oferty, aby odciągnąć klientów od swoich rywali. JPMorgan nie jest wyjątkiem. Nowi klienci mogą zarobić nawet 600 USD, otwierając konto czekowe i oszczędnościowe, o ile spełniają określone wymagania kwalifikacyjne.
Ogólnie rzecz biorąc, JPMorgan radzi sobie z konkurencją branżową na trzy główne sposoby:
- Wyróżniając się na rynku przede wszystkim na podstawie swojej historii i doświadczenia
- Pozostając w czołówce, oferując klientom wygodę oraz niedrogie i najnowocześniejsze usługi
- Poprzez przejmowanie mniejszych banków, a tym samym usunięcie potencjalnej konkurencji z rynku
Siła przetargowa konsumentów
Sektor bankowy jest w dużym stopniu uzależniony od siły przetargowej konsumentów. Niektórzy mają większą moc niż inni. Na przykład indywidualni konsumenci, zwłaszcza na rynku bankowości detalicznej, mają stosunkowo małą siłę przetargową. To dlatego, że utrata jednego konta w zasadzie ma minimalne do żadnego wpływu na firmy dolnej linii. Zastanów się, jaki wpływ ma pan Jones na bank, kiedy decyduje się zamknąć swoje konto. Ogólnie rzecz biorąc, utrata jego konta nie będzie zbytnio przeszkadzać bankowi.
Ale siła przetargowa dużych grup klientów jest większa, ponieważ banku nie stać na masowe ucieczki deponentów. Klienci korporacyjni i zamożni klienci indywidualni (HNWI) również mają większą siłę przetargową, ponieważ utrata dużych rachunków i źródeł przychodów może znacznie wpłynąć na rentowność banku.
JPMorgan rozwiązuje kwestię siły przetargowej klientów przede wszystkim poprzez oferowanie atrakcyjnych ofert zapisów nowym klientom. Stara się również nakłonić obecnych klientów do otwarcia dodatkowych rachunków i zarejestrowania się w dodatkowych usługach, co skutecznie zwiększa koszty zmiany dla konsumentów, utrudniając im przeniesienie swoich finansów do innego banku.
Zagrożenie produktami zastępczymi
Zagrożenie produktami zastępczymi wzrosło w branży bankowej, ponieważ firmy spoza branży zaczęły oferować specjalistyczne usługi finansowe, które tradycyjnie były dostępne tylko w bankach. PayPal i Apple Pay, przedpłacone karty debetowe i pożyczkodawcy online typu peer-to-peer (P2P), tacy jak Prosper.com lub LendingClub.com, oferują wiele opcji, które kosztują JPMorgan – i inne duże banki – znaczną kwotę przychodów.
Jak więc JPMorgan nadąża? Bank posiada inicjatywy, które obejmują pion zajmujący się pożyczkami dla małych firm. Ustanowił również Chase Pay, własną usługę portfela cyfrowego.
Siła przetargowa dostawców
Bank ma dwóch głównych dostawców. Pierwszą grupę stanowią deponenci, którzy dostarczają podstawowy zasób kapitału, drugą natomiast są jej pracownicy, zwani także zasobami pracy. Zagrożenie ze strony indywidualnych deponentów jest minimalne, tak jak ma to miejsce w przypadku siły przetargowej konsumentów. Główni klienci korporacyjni, HNWI i duże grupy deponentów są jednak zwykle dużym zagrożeniem.
Podejście JPMorgan do radzenia sobie z tą siłą polega na próbie pozyskania nowych klientów i zwiększeniu zakresu, w jakim obecni deponenci przechowują środki i mają dostęp do usług banku. Jeśli chodzi o siłę przetargową dostawców siły roboczej, poszczególni pracownicy mają niewielką siłę przetargową, chyba że są głównymi pracownikami wykonawczymi. JPMorgan musi zająć się swoją ogólną siłą przetargową, oferując atrakcyjne wynagrodzenie i pakiet świadczeń, aby zatrzymać najlepszych pracowników.
Zagrożenie dla nowych podmiotów w branży
Zagrożenie ze strony nowych podmiotów z branży finansowej jest stosunkowo niewielkie. Nowemu bankowi nie jest łatwo wejść na rynek i spróbować konkurować na tym samym poziomie co JPMorgan. W rzeczywistości nowy konkurent napotkałby szereg istotnych przeszkód, w szczególności ogromną ilość wymaganego kapitału, czas potrzebny do ustalenia znaczącej tożsamości marki oraz uciążliwe regulacje rządowe, które mają zastosowanie do działalności banków.
Chociaż nowi gracze mogą nie stanowić większego zagrożenia, JPMorgan musi przygotować się na pewną konkurencję ze strony już istniejących banków w innych krajach. Na przykład firma musi mieć oko na duże banki w gospodarkach rozwijających się, takich jak Chiny, które ostatecznie będą konkurować na skalę międzynarodową.