Rachunkowość inwestycji między przedsiębiorstwami: co musisz wiedzieć
Dogłębne zrozumienie zasad i metod rachunkowości jest podstawą wysokiej jakości analizy finansowej. Niezależnie od tego, czy jesteś uznanym analitykiem w dużym banku inwestycyjnym, pracujesz w zespole doradców ds. Finansów korporacyjnych, dopiero zaczynasz w branży finansowej, czy nadal uczysz się podstaw w szkole, rozumiejąc, w jaki sposób firmy rozliczają różne inwestycje, zobowiązania i inne podobne pozycje mają kluczowe znaczenie dla określenia wartości i przyszłych perspektyw każdej firmy. W tym artykule przyjrzymy się różnym kategoriom inwestycji wewnątrzkorporacyjnych i sposobom ich uwzględnienia w sprawozdaniach finansowych.
Kluczowe wnioski
- Inwestycje międzykorporacyjne odnoszą się do inwestycji, które jedna firma dokonuje w innej.
- Inwestycje między przedsiębiorstwami są zazwyczaj klasyfikowane zgodnie z ogólnie przyjętymi zasadami rachunkowości (GAAP) w trzech kategoriach: inwestycje w aktywa finansowe, inwestycje w jednostki stowarzyszone i połączenia jednostek.
- Podejście księgowe do inwestycji między przedsiębiorstwami zależy od klasyfikacji aktywów, opisanych jako utrzymywane do terminu zapadalności, przeznaczone do obrotu lub dostępne do sprzedaży.
- Firma, która posiada wpływową inwestycję w spółce stowarzyszonej – zazwyczaj 20% do 50% udziałów własnościowych – będzie rozliczać swoje inwestycje metodą praw własności.
- Rozliczając połączenia jednostek gospodarczych, spółka będzie kierować się metodą nabycia.
Inwestycje międzykorporacyjne
Inwestycje między przedsiębiorstwami są podejmowane, gdy firmy inwestują w kapitał lub dług innych firm. Powodów, dla których jedna firma zainwestowałaby w inną, jest wiele, ale mogą obejmować chęć uzyskania dostępu do innego rynku, zwiększenia bazy aktywów, uzyskania przewagi konkurencyjnej lub po prostu zwiększenia rentowności poprzez posiadanie (lub wierzycielowi) udziałów w innej firmie.
Inwestycje między przedsiębiorstwami są zazwyczaj klasyfikowane w zależności od procentowego udziału własności lub kontroli głosów, które firma inwestująca (inwestor) przejmuje w firmie docelowej (jednostce, w której dokonano inwestycji). Takie inwestycje są zatem generalnie klasyfikowane zgodnie z ogólnie przyjętymi zasadami rachunkowości (GAAP) w trzech kategoriach: inwestycje w aktywa finansowe, inwestycje w jednostki stowarzyszone i połączenia jednostek.
Inwestycje w aktywa finansowe
Inwestycja w aktywa finansowe jest zazwyczaj klasyfikowana jako posiadająca mniej niż 20% udziałów w firmie docelowej. Taka pozycja byłaby uważana za inwestycję „pasywną”, ponieważ w większości przypadków inwestor nie miałby znaczącego wpływu ani kontroli nad firmą docelową.
W przypadku przejęcia, aktywa inwestowane są rejestrowane na firmy inwestującego bilansie w wartości godziwej. W miarę upływu czasu i zmiany wartości godziwej aktywów podejście księgowe będzie zależało od klasyfikacji aktywów, opisanej jako utrzymywane do terminu zapadalności, przeznaczone do obrotu lub dostępne do sprzedaży.
Trzymany do dojrzałości
Held-to-maturity (HTM) odnosi się do dłużnych papierów wartościowych, które mają być utrzymywane do terminu zapadalności. Długoterminowe papiery wartościowe będą wykazywane w bilansie według zamortyzowanego kosztu, a dochody odsetkowe będą wykazywane w rachunku zysków i strat firmy docelowej.
Do obrotu
Przeznaczone do obrotu to udziałowe i dłużne papiery wartościowe posiadane z zamiarem sprzedaży z zyskiem w krótkim horyzoncie czasowym, zazwyczaj trzech miesięcy. Są one wykazywane w bilansie według wartości godziwej, a wszelkie zmiany wartości godziwej (zrealizowane i niezrealizowane) są wykazywane w rachunku zysków i strat wraz z przychodami z tytułu odsetek lub dywidend.
Dostępny na sprzedaż
Papiery wartościowe dostępne do sprzedaży to dłużne lub kapitałowe papiery wartościowe nabywane przez spółkę z zamiarem trzymania ich na czas nieokreślony lub sprzedaży przed osiągnięciem terminu zapadalności. Mogą być tymczasową inwestycją, którą firma podejmuje z różnych powodów. Na przykład firma może wykorzystać te inwestycje, aby zapewnić wyższy zwrot akcjonariuszom, zarządzać ekspozycją na stopy procentowe lub spełnić wymogi dotyczące płynności.
W 2016 roku Rada Standardów Rachunkowości Finansowej (FASB) zmieniła podejście księgowe do papierów wartościowych dostępnych do sprzedaży. Zgodnie z aktualizacjami standardów rachunkowości FASB nr 2016-01 wszystkie zmiany wartości godziwej kapitałowych papierów wartościowych będą uwzględniane w wyniku finansowym zamiast w innych całkowitych dochodach (OCI). Zmiana ta weszła w życie w spółkach publicznych, które rozpoczęły się po 15 grudnia 2017 r.
Wybór klasyfikacji
Wybór klasyfikacji jest ważnym czynnikiem przy analizie inwestycji w aktywa finansowe. US GAAP nie zezwala firmom na przeklasyfikowanie inwestycji, które zostały pierwotnie sklasyfikowane jako przeznaczone do obrotu lub wyznaczone jako inwestycje według wartości godziwej. Tak więc wybory księgowe dokonywane przez firmy inwestujące w aktywa finansowe mogą mieć duży wpływ na ich sprawozdania finansowe.
Inwestycje w współpracowników
Inwestycja w jednostce stowarzyszonej to zazwyczaj udział własnościowy wynoszący od 20% do 50%. Chociaż inwestycja byłaby generalnie uznawana za niekontrolującą, taki udział własnościowy byłby uważany za wpływowy ze względu na zdolność inwestora do wpływania na zespół zarządzający, plan korporacyjny i zasady, a także możliwość reprezentowania w radzie dyrektorów jednostki, w której dokonano inwestycji..
Metoda praw własności
Wpływową inwestycję w jednostce stowarzyszonej ujmuje się metodą praw własności. Pierwotną inwestycję ujmuje się w bilansie według kosztu (wartość godziwa). Późniejsze zyski jednostki, w której dokonano inwestycji, są dodawane do bilansowego udziału własnościowego firmy inwestycyjnej (proporcjonalnie do stanu posiadania), przy czym wszelkie dywidendy wypłacane przez jednostkę, w której dokonano inwestycji, zmniejszają tę kwotę. Jednakże dywidendy otrzymane przez inwestora od jednostki, w której dokonano inwestycji, są ujmowane w rachunku zysków i strat.
Metoda praw własności wymaga również ujęcia wartości firmy zapłaconej przez inwestora przy przejęciu, przy czym wartość firmy jest zdefiniowana jako każda premia zapłacona powyżej wartości księgowej możliwych do zidentyfikowania aktywów jednostki, w której dokonano inwestycji. Ponadto inwestycja musi być również okresowo testowana pod kątem utraty wartości. Jeżeli wartość godziwa inwestycji spadnie poniżej zarejestrowanej wartości bilansowej (i zostanie uznana za trwałą), składnik aktywów musi zostać odpisany. Wspólne przedsięwzięcie, w którym dwie lub więcej firm sprawuje kontrolę nad jednostką, również byłoby rozliczane metodą praw własności.
Głównym czynnikiem, który należy również wziąć pod uwagę przy inwestycjach w jednostki stowarzyszone, są transakcje wewnątrzkorporacyjne. Ponieważ taka inwestycja jest rozliczana metodą praw własności, transakcje pomiędzy inwestorem a jednostką, w której dokonano inwestycji, mogą mieć znaczący wpływ na finanse obu spółek. Zarówno w przypadku wyższego szczebla (inwestor do inwestora), jak i niższego szczebla (inwestor do inwestora) inwestor musi rozliczyć się z proporcjonalnego udziału w zyskach jednostki, w której dokonano inwestycji, z wszelkich transakcji między przedsiębiorstwami.
Należy pamiętać, że te zabiegi to ogólne wytyczne, a nie twarde zasady. Spółka, która wywiera znaczący wpływ na jednostkę, w której dokonano inwestycji, z udziałem własnościowym mniejszym niż 20%, powinna zostać sklasyfikowana jako inwestycja w jednostce stowarzyszonej. Spółka z udziałem od 20% do 50%, która nie wykazuje oznak znaczącego wpływu, może zostać zakwalifikowana jako inwestująca wyłącznie w aktywa finansowe.
Połączenia biznesowe
Połączenia jednostek zalicza się do jednej z następujących kategorii:
- Fuzja: fuzja oznacza sytuację, gdy firma przejmująca pochłania przejętej firmy, która w wyniku nabycia, będzie przestanie istnieć.
- Nabycie: nabycia odnosi się do tego, kiedy firma przejmująca, wraz z nowo nabytego przedsiębiorstwa, nadal istnieje, zazwyczaj w rolach rodzic-zależnych.
- Konsolidacja : konsolidacja odnosi się do sytuacji, gdy obie firmy łączą się, tworząc zupełnie nową firmę.
- Jednostki specjalnego przeznaczenia: Jednostka specjalnego przeznaczenia to jednostka zwykle tworzona przez firmę sponsorującą w jednym celu lub projekcie.
Przy rozliczaniu połączeń jednostek gospodarczych stosowana jest metoda nabycia. Zgodnie z metodą nabycia łączy się aktywa, pasywa, przychody i koszty spółek. Jeżeli udział własnościowy jednostki dominującej jest mniejszy niż 100%, konieczne jest ewidencjonowanie w bilansie konta udziałów mniejszości w celu uwzględnienia kwoty jednostki zależnej, która nie jest kontrolowana przez firmę przejmującą. Cena nabycia jednostki zależnej jest wykazywana w bilansie jednostki dominującej według kosztu, a wartość firmy (cena nabycia przewyższająca wartość księgową) jest wykazywana jako niemożliwy do zidentyfikowania składnik aktywów.
W przypadku, gdy wartość godziwa jednostki zależnej spadnie poniżej wartości bilansowej w bilansie jednostki dominującej, odpis z tytułu utraty wartości musi zostać ujęty i ujęty w rachunku zysków i strat.
Podsumowanie
Podczas badania sprawozdań finansowych spółek dokonujących inwestycji wewnątrzkorporacyjnych ważne jest, aby zwracać uwagę na podejścia księgowe lub klasyfikacje, które wydają się nie pasować do realiów relacji biznesowych. Chociaż takie przypadki nie powinny być automatycznie traktowane jako „skomplikowana księgowość”, możliwość zrozumienia, w jaki sposób klasyfikacja księgowa wpływa na sprawozdania finansowe firmy, jest ważną częścią analizy finansowej.