Które kraje mają najwyższe taryfy?
Dane dotyczące Bank Światowy i Światową Organizację Handlu (WTO). Analiza taryf może być skomplikowana, ponieważ różne stawki mają zastosowanie do różnych produktów pochodzących od różnych partnerów. Ponadto wymienione lub „związane” stawki często nie są zgodne ze stawkami stosowanymi. Poniższe rankingi taryf są oparte na danych Banku Światowego „średniej ważonej taryfy stosowanej”, które uwzględniają wielkość importu od różnych partnerów od 2018 r.
Kluczowe wnioski
- Taryfy to podatki od importu nakładane przez rząd w ramach strategii protekcjonistycznej.
- Ekonomiści często zniechęcają do ceł na korzyść wolnego handlu, ponieważ prowadzą one do nieefektywności cenowej i kosztów dla konsumentów.
- Kraje słabiej rozwinięte, takie jak te na Karaibach i w Afryce, mają zwykle najwyższe poziomy ceł.
- Kraje rozwinięte, takie jak Szwajcaria i Kanada, mają zwykle niższe taryfy, chociaż nie zawsze tak jest.
Kraje z najwyższymi cłami importowymi to Palau, Wyspy Salomona, Bermudy oraz St. Kitts i Nevis. Należy jednak zauważyć, że w przypadku kilkudziesięciu krajów brakuje wiarygodnych informacji. Poniżej znajduje się 10 krajów z najwyższymi taryfami:
Najwyższe taryfy
Źródło: Bank Światowy, dane za 2018 r
Jak wskazują powyższe przykłady, kraje słabiej rozwinięte mają zwykle najwyższe bariery handlowe. Kraje rozwinięte są generalnie mniej restrykcyjne: na przykład 27 z 27 członków Unii Europejskiej stosuje stawkę celną w wysokości 1,7%. Być może tak nie jest, gdyż w krajach rozwiniętych rozprzestrzenia się polityczny sprzeciw wobec polityki prohandlowej. Również 10 krajów o najniższych taryfach nie jest bogatych:
Najniższe taryfy
Źródło: Bank Światowy, dane za 2018 r
Taryfy a wolny handel
Kiedy Adam Smith opublikował „ ekonomistów w drugiej połowie XX wieku, co doprowadziło do ogólnego spadku ceł na całym świecie.
Jednak nadal istnieje wiele taryf, nawet w krajach najbardziej wolnorynkowych. Na przykład Japonia faworyzuje swoich rolników uprawiających ryż, stosując wysokie cła importowe, a Stany Zjednoczone robią to samo dla rolników uprawiających orzeszki ziemne. Taryfy nie są też jedyną różnorodnością barier handlowych: inne obejmują kontrolę wymiany, subsydia, przepisy dotyczące sprawiedliwego handlu, wymogi dotyczące lokalnych przepisów oraz kontyngenty importowe i eksportowe. Opierając się na tym szerszym spojrzeniu na bariery handlowe, Fraser Institute opracował ranking krajów oparty na otwartości na handel w 2017 roku: