Jaka jest najlepsza miara zmienności cen akcji?
Wybierając papier wartościowy do inwestycji, inwestorzy zwracają uwagę na jego historyczną zmienność, aby określić względne ryzyko potencjalnej transakcji. Liczne wskaźniki zmienności i sposobu jej określania jest niezbędne do skutecznego inwestowania.
Najprostsza definicja zmienności jest odzwierciedleniem stopnia, w jakim zmienia się cena. Akcja, której cena podlega gwałtownym wahaniom – osiąga nowe szczyty i dołki lub zmienia się nieregularnie – jest uważana za wysoce niestabilną. Akcja, która utrzymuje stosunkowo stabilną cenę, charakteryzuje się niską zmiennością. Bardzo niestabilne akcje są z natury bardziej ryzykowne, ale ryzyko to działa w obie strony. Inwestując w niestabilne zabezpieczenia, szansa na sukces jest zwiększona w takim samym stopniu, jak ryzyko niepowodzenia. Z tego powodu wielu traderów o wysokiej tolerancji na ryzyko patrzy na wiele miar zmienności, aby pomóc w opracowaniu swoich strategii handlowych.
Kluczowe wnioski
- Odchylenie standardowe jest najczęstszym sposobem pomiaru zmienności rynku, a inwestorzy mogą używać wstęg Bollingera do analizy odchylenia standardowego.
- Maksymalna wypłata jest kolejnym sposobem pomiaru zmienności cen akcji i jest wykorzystywana przez spekulantów, osoby dokonujące alokacji aktywów i inwestorów rozwijających się, aby ograniczyć ich straty.
- Beta mierzy zmienność w stosunku do rynku akcji i może być użyta do oceny względnego ryzyka akcji lub określenia korzyści z dywersyfikacji innych klas aktywów.
Odchylenie standardowe
Podstawową miarą zmienności używaną przez traderów i analityków jest odchylenie standardowe. Ten wskaźnik odzwierciedla średnią kwotę, jaką cena akcji różni się od średniej w danym okresie. Oblicza się ją, określając średnią cenę za ustalony okres, a następnie odejmując tę liczbę od każdego punktu cenowego. Różnice są następnie podnoszone do kwadratu, sumowane i uśredniane w celu uzyskania wariancji.
Ponieważ wariancja jest iloczynem kwadratów, nie jest już w oryginalnej jednostce miary. Ponieważ cena jest mierzona w dolarach, metryka wykorzystująca dolary do kwadratu nie jest łatwa do zinterpretowania. Dlatego odchylenie standardowe oblicza się, biorąc pierwiastek kwadratowy z wariancji, co sprowadza je z powrotem do tej samej jednostki miary, co podstawowy zbiór danych.
Chociaż w tym artykule omówiono inne wskaźniki zmienności, zdecydowanie najpopularniejsze jest odchylenie standardowe. Kiedy ludzie mówią o zmienności, zwykle mają na myśli odchylenie standardowe.
Wykresy używają wskaźnika technicznego zwanego Wstęgami Bollingera do analizy odchylenia standardowego w czasie. Wstęgi Bollingera składają się z trzech linii: prostej średniej ruchomej (SMA) i dwóch pasm umieszczonych o jedno odchylenie standardowe powyżej i poniżej SMA. SMA to wygładzona wersja historii cen akcji, ale wolniej reaguje na zmiany. Zewnętrzne pasma odzwierciedlają te zmiany, aby odzwierciedlić odpowiednią korektę odchylenia standardowego. Odchylenie standardowe jest pokazane przez szerokość wstęg Bollingera. Im szersze wstęgi Bollingera, tym bardziej zmienna cena akcji w danym okresie. Akcja o niskiej zmienności ma bardzo wąskie wstęgi Bollingera, które znajdują się blisko SMA.
W powyższym przykładzie pokazano wykres Snap Inc. ( SNAP ) z włączonymi Wstęgami Bollingera. W większości akcje znajdowały się w górnej i dolnej części pasm w okresie sześciu miesięcy. Cena wahała się od około 12 do 18 dolarów za akcję.
Maksymalna wypłata
Innym sposobem radzenia sobie ze zmiennością jest znalezienie maksymalnej wypłaty. Maksymalny poziom wypłaty jest zwykle podawany jako największa historyczna strata aktywów, mierzona od szczytu do dołka, w określonym okresie. W innych sytuacjach można skorzystać z opcji, aby upewnić się, że inwestycja nie straci więcej niż określoną kwotę. Niektórzy inwestorzy wybierają alokację aktywów z najwyższym historycznym zwrotem dla danej maksymalnej wypłaty.
Wartość wykorzystania maksymalnego wypłaty wynika z faktu, że nie każda zmienność jest niekorzystna dla inwestorów. Duże zyski są wysoce pożądane, ale zwiększają one również odchylenie standardowe inwestycji. Co najważniejsze, istnieją sposoby na osiągnięcie dużych zysków, próbując zminimalizować spadki.
Wielu odnoszących sukcesy inwestorów wzrostowych, takich jak William J. O’Neil, szuka akcji, które rosną bardziej niż rynek w trendzie wzrostowym, ale pozostają stabilne podczas trendu spadkowego. Chodzi o to, że te akcje pozostają stabilne, ponieważ ludzie trzymają się zwycięzców pomimo drobnych niepowodzeń. To ujawnia potencjalnych zwycięzców i pozwala inwestorowi wzrostowemu kupić akcje, w których zmienność jest w większości pozytywna, przynajmniej na początku. W miarę upływu czasu akcje w końcu odczują większe straty podczas trendów spadkowych. Spekulanci postrzegają to jako znak do poszukiwania nowych, wygrywających akcji lub do zarobienia pieniędzy przed rozpoczęciem bessy.
Celu zatrzymania utraty jest inne narzędzie powszechnie wykorzystywane do ograniczania maksymalnego wypłaty. W takim przypadku akcje lub inna inwestycja są automatycznie sprzedawane, gdy cena spadnie do ustalonego poziomu. Jednak luki mogą wystąpić, gdy cena zmienia się zbyt szybko. Luki cenowe mogą uniemożliwić terminowe działanie zlecenia stop-loss, a cena sprzedaży może być niższa od wcześniej ustalonej ceny stop-loss.
Beta
Beta mierzy zmienność papieru wartościowego w stosunku do szerszego rynku. Wartość beta równa 1 oznacza, że papier wartościowy charakteryzuje się zmiennością, która odzwierciedla stopień i kierunek rynku jako całości. Jeśli indeks S&P 500 gwałtownie spadnie, przedmiotowe akcje prawdopodobnie pójdą w ich ślady i spadną o podobną wartość.
Względnie stabilne papiery wartościowe, takie jak przedsiębiorstwa użyteczności publicznej, mają wartości beta mniejsze niż 1, co odzwierciedla ich mniejszą zmienność. Akcje w szybko zmieniających się dziedzinach, zwłaszcza w sektorze technologii, mają wartości beta powyżej 1. Wartość beta równa 0 oznacza, że bazowy papier wartościowy nie charakteryzuje się zmiennością związaną z rynkiem. Gotówka jest doskonałym przykładem, jeśli nie zakłada się inflacji. Istnieją jednak aktywa o niskim lub nawet ujemnym współczynniku beta, które charakteryzują się znaczną zmiennością, która nie jest skorelowana z rynkiem akcji. Najlepszymi przykładami takich aktywów są złoto i długoterminowe obligacje rządowe.