Czy zabezpieczone zobowiązania z tytułu zadłużenia były odpowiedzialne za kryzys finansowy?
Wielka Recesja był okres charakteryzował się gwałtownym spadkiem aktywności gospodarczej w późnych 2000s. Wielka recesja rozpoczęła się w 2007 r., Kiedy rynek nieruchomości w USA przeszedł od boomu do załamania, a duże ilości papierów wartościowych zabezpieczonych hipotecznie (MBS ) i instrumentów pochodnych straciły znaczną wartość.
Co to jest CDO?
Zabezpieczane obowiązek długu (CDO) to rodzaj instrumentu finansowego, który płaci inwestorów z puli źródeł generujących dochód. Jednym ze sposobów wyobrażenia sobie CDO jest pudełko, w którym dokonywane są miesięczne płatności z wielu kredytów hipotecznych. Zwykle dzieli się go na trzy transze, z których każda reprezentuje inny poziom ryzyka.
Kluczowe wnioski
- CDO były główną przyczyną Wielkiej Recesji, ale nie jedyną.
- CDO to instrument finansowy, który wypłaca inwestorom pule źródeł generujących dochody.
- Spadek wartości towarów bazowych CDO, głównie kredytów hipotecznych, spowodował dewastację finansową w czasie kryzysu finansowego.
- Instrumenty CDO płacą więcej niż bony skarbowe i są atrakcyjną inwestycją dla inwestorów instytucjonalnych.
- Instrumenty CDO mnożyły się w społeczności równoległego systemu bankowego w latach poprzedzających Wielką Recesję.
- Podczas Wielkiej Recesji, zabezpieczone rynki długu załamały się, gdy miliony właścicieli domów nie spłacały kredytów hipotecznych.
Zrozumienie roli CDO w czasie wielkiej recesji
Chociaż instrumenty CDO odegrały wiodącą rolę w czasie Wielkiej Recesji, nie były jedyną przyczyną zakłóceń, ani też nie były jedynym używanym wówczas egzotycznym instrumentem finansowym.
Instrumenty typu CDO są z założenia ryzykowne, a spadek wartości ich towarów bazowych, głównie kredytów hipotecznych, spowodował znaczne straty dla wielu w czasie kryzysu finansowego. Gdy pożyczkobiorcy spłacają swoje kredyty hipoteczne, pudełko wypełnia się gotówką. Po osiągnięciu progu, takiego jak 60% miesięcznego zobowiązania, inwestorzy z najniższej transzy mogą wycofać swoje akcje.
Poziomy zaangażowania, takie jak 80% lub 90%, mogą stanowić progi dla inwestorów z wyższych transz, którzy mogą wycofać swoje akcje. Inwestowanie w dolną transzę w instrumenty CDO jest atrakcyjne dla inwestorów instytucjonalnych, ponieważ oprocentowanie instrumentu jest wyższe niż bonów skarbowych, mimo że uważa się je za prawie wolne od ryzyka.
Ustawa o upadłości z 2007 r. Zreformowała upadłość konsumencką i podniosła koszty, pozostawiając niewypłacalnych właścicieli domów bez możliwości regresu, gdy okazali się niezdolni do spłaty kredytów hipotecznych.
Co poszło nie tak?
W latach poprzedzających kryzys 2007-2008 instrumenty CDO mnożyły się w tak zwanej społeczności równoległego systemu bankowego. Banki równoległe ułatwiają tworzenie kredytów w całym globalnym systemie finansowym, ale członkowie nie podlegają nadzorowi regulacyjnemu.
System równoległego systemu bankowego odnosi się również do nieuregulowanej działalności instytucji regulowanych. Fundusze hedgingowe, nienotowane instrumenty pochodne i inne nienotowane instrumenty są pośrednikami niepodlegającymi regulacji. Swapy na zwłokę w spłacie kredytu to przykłady nieuregulowanej działalności instytucji regulowanych.
W miarę jak praktyka łączenia aktywów i dzielenia związanego z nimi ryzyka rosła i kwitła, ekonomika instrumentów CDO stawała się coraz bardziej złożona i rzadka. Na przykład CDO-kwadrat składał się ze środkowych transz wielu regularnych CDO, które zostały zagregowane w celu stworzenia bardziej „wolnych od ryzyka” inwestycji dla banków, funduszy hedgingowych i innych dużych inwestorów poszukujących balastu.
Środkowe transze tych inwestycji można następnie połączyć w jeszcze bardziej abstrakcyjny instrument zwany CDO-cubed. W tym momencie zwroty, które inwestorzy czerpali, zostały trzykrotnie usunięte z towaru bazowego, którym często były kredyty hipoteczne.
Kredyty hipoteczne jako towary bazowe
Siłą CDO jest również jego słabość. Łącząc ryzyko związane z instrumentami dłużnymi, instrumenty CDO umożliwiają przekształcenie ryzykownego zadłużenia w obligacje o ratingu AAA, które są uważane za bezpieczne do inwestowania na emeryturę i spełniające wymogi dotyczące kapitału rezerwowego. Pomogło to zachęcić do wydawania kredytów hipotecznych o podwyższonym ryzyku, a czasem o niższej wartości, pożyczkobiorcom, którzy nie byli w stanie zrealizować swoich spłat.
Szybki fakt
Instrumenty CDO umożliwiają przekształcenie ryzykownego zadłużenia w obligacje o ratingu AAA, które są uważane za bezpieczne do inwestowania na emeryturę i spełniające wymogi dotyczące kapitału rezerwowego.
Wszystko to zakończyło się uchwaleniem ustawy o upadłości z 2007 r. Ustawa zreformowała praktykę upadłości konsumenckiej, mając na celu ograniczenie nadużywania systemu. Ustawa podniosła również koszty upadłości konsumenckiej i pozostawiła niewypłacalnych właścicieli domów bez regresu, gdy okazali się niezdolni do spłaty kredytów hipotecznych.
Następnie nastąpiło podobne do domina załamanie się skomplikowanej sieci obietnic składających się na zabezpieczone rynki długu. Ponieważ miliony właścicieli domów zbankrutowały, instrumenty CDO nie osiągnęły średniej i górnej transzy, inwestorzy z kwadratem CDO i kostką CDO stracili pieniądze na tak zwanych inwestycjach „bez ryzyka”.