Reguła Volckera
Jaka jest zasada Volckera?
Reguła Volckera to regulacja federalna, która generalnie zabrania bankom prowadzenia pewnych działań inwestycyjnych na ich własnych rachunkach i ogranicza ich transakcje z funduszami hedgingowymi i funduszami private equity, zwanymi również funduszami zabezpieczonymi. Reguła Volckera ma na celu ochronę klientów banków, uniemożliwiając bankom dokonywanie pewnych rodzajów inwestycji spekulacyjnych, które przyczyniły się do kryzysu finansowego w 2008 roku.
W sierpniu 2019 roku Urząd Kontrolera Walut przegłosował zmianę reguły Volckera, próbując wyjaśnić, czym jest obrót papierami wartościowymi, a czego nie zezwalają banki.
25 czerwca 2020 r. Urzędnicy Federalnej Komisji ds. Ubezpieczenia Depozytów (FDIC) powiedzieli, że agencja złagodzi ograniczenia reguły Volckera, umożliwiając bankom łatwiejsze dokonywanie dużych inwestycji w kapitał wysokiego ryzyka i podobne fundusze.2
Ponadto banki nie będą musiały odkładać tak dużej ilości gotówki na transakcje na instrumentach pochodnych między różnymi jednostkami tej samej firmy. Wymóg ten został wprowadzony w pierwotnej zasadzie, aby mieć pewność, że jeśli zakłady na spekulacyjne instrumenty pochodne pójdą źle, banki nie zostaną zlikwidowane. Poluzowanie tych wymagań mogłoby uwolnić miliardy dolarów kapitału dla branży.
Historia reguły Volckera
Nazwana na cześć byłego prezesa Rezerwy Federalnej Paula Volckera, Reguła Volckera odnosi się do sekcji 619 ustawy Dodd-Frank Wall Street Reform and Consumer Protection Act, która określa zasady wdrażania sekcji 13 ustawy Bank Holding Company Act z 1956 r. Paul Volcker zmarł w dniu 8 grudnia 2019 roku w wieku 92 lat.
Zasada Volckera zabrania bankom korzystania z własnych rachunków do krótkoterminowego obrotu papierami wartościowymi, instrumentami pochodnymi i kontraktami terminowymi na towary, a także opcjami na którykolwiek z tych instrumentów. Zasada ta zabrania także bankom lub ubezpieczonym instytucjom depozytowym nabywania lub zatrzymywania udziałów w funduszach hedgingowych lub private equity, z zastrzeżeniem pewnych wyjątków. Innymi słowy, reguła ma na celu zniechęcenie banków do podejmowania zbyt dużego ryzyka, zakazując im wykorzystywania własnych środków do dokonywania tego typu inwestycji w celu zwiększenia zysków. Reguła Volckera opiera się na założeniu, że te spekulacyjne działania handlowe nie przynoszą korzyści klientom banków.
Zasada weszła w życie 1 kwietnia 2014 r., A pełne przestrzeganie przez banki było wymagane do 21 lipca 2015 r. – chociaż od tego czasu Rezerwa Federalna ustaliła procedury dla banków, które żądają wydłużenia czasu na przejście do pełnej zgodności w przypadku niektórych działań i inwestycji.5 W dniu 30 maja 2018 r. Członkowie Rady Rezerwy Federalnej, pod przewodnictwem przewodniczącego Jerome’a „Jaya” Powella, głosowali jednogłośnie za propozycją złagodzenia ograniczeń wokół reguły Volckera i obniżenia kosztów dla banków, które muszą przestrzegać go. Według Powella celem jest „… zastąpienie nadmiernie złożonych i nieefektywnych wymagań bardziej uproszczonym zestawem wymagań”.
Więcej o specyfikacjach reguły Volckera
Zasada w obecnym kształcie zezwala bankom na dalsze działania rynkowe, gwarantowanie emisji, zabezpieczanie, handel rządowymi papierami wartościowymi, angażowanie się w działalność towarzystw ubezpieczeniowych, oferowanie funduszy hedgingowych i funduszy private equity oraz występowanie w charakterze agentów, brokerów lub powierników. Banki mogą nadal oferować te usługi swoim klientom w celu generowania zysków. Banki nie mogą jednak angażować się w te działania, jeśli spowodowałoby to istotny konflikt interesów, naraziłoby instytucję na aktywa wysokiego ryzyka lub strategie handlowe lub spowodowałoby niestabilność w banku lub w całym systemie finansowym Stanów Zjednoczonych.
W zależności od wielkości banki muszą spełniać różne poziomy wymogów sprawozdawczych, aby ujawniać rządowi szczegóły dotyczące ich działalności handlowej objętej ubezpieczeniem. Większe instytucje muszą wdrożyć program zapewniający zgodność z nowymi zasadami, a ich programy podlegają niezależnym testom i analizom. Mniejsze instytucje podlegają mniejszym wymogom w zakresie zgodności i sprawozdawczości.
Dodatkowa historia reguły Volckera
Początki tej reguły sięgają 2009 r., Kiedy ekonomista i były prezes Fed Paul Volcker zaproponował rozporządzenie w odpowiedzi na trwający kryzys finansowy (i po tym, jak największe banki w kraju zgromadziły duże straty na swojej broni handlowej), które miały na celu zakazanie bankom spekulacji. na rynkach. Volcker miał ostatecznie nadzieję na przywrócenie podziału między bankowością komercyjną a bankowością inwestycyjną – podział, który kiedyś istniał, ale został prawnie rozwiązany przez częściowe uchylenie ustawy Glassa-Steagalla w 1999 roku.
Chociaż Reguła Volckera nie była częścią pierwotnej propozycji ówczesnego prezydenta Baracka Obamy dotyczącej rewizji finansowej, została zatwierdzona przez Obamę i dodana do propozycji przez Kongres w styczniu 2010 roku.
W grudniu 2013 roku, pięć agencji federalnych zatwierdziła przepisy, które tworzą Völcker zasadach Radę Gubernatorów Systemu Rezerwy Federalnej, w Federal Deposit Insurance Corporation, Urząd Kontrolera Waluty, w Komisji Commodity Futures Trading, a Komisja Papierów Wartościowych i Giełd.
Krytyka reguły Volckera
Reguła Volckera była szeroko krytykowana z różnych stron. Amerykańska Izba Handlowa stwierdziła w 2017 r., Że nigdy nie przeprowadzono analizy kosztów i korzyści i że koszty związane z zasadą Volckera przewyższają korzyści. W tym samym rokugłówny urzędnik ds. Ryzykaw Międzynarodowym Funduszu Walutowym powiedział, że przepisy zapobiegające zakładom spekulacyjnym są trudne do wyegzekwowania i że Reguła Volckera może w niezamierzony sposób zmniejszyć płynność na rynku obligacji.
Seria dyskusji o finansach i ekonomii Rezerwy Federalnej (FEDS) przedstawiła podobny argument, mówiąc, że reguła Volckera zmniejszy płynność z powodu ograniczeniadziałań rynkowych banków . Ponadto w październiku 2017 r. Raport Reutera ujawnił, że Unia Europejska odrzuciła projekt ustawy, który wielu określa jako odpowiedź Europy na Regułę Volckera, powołując się na brak przewidywalnego porozumienia w zasięgu wzroku. Tymczasem w kilku raportach wskazano na mniejszy niż oczekiwano wpływ na przychody dużych banków w latach następujących po wejściu w życie reguły – chociaż trwające zmiany we wdrażaniu reguły mogą wpłynąć na przyszłe operacje.
Przyszłość reguły Volckera
W lutym 2017 r. Ówczesny prezydent Donald Trump podpisał dekret nakazujący ówczesnemu sekretarzowi skarbu Stevenowi Mnuchinowi dokonanie przeglądu istniejących regulacji dotyczących systemu finansowego. Od czasu wydania dekretu urzędnicy skarbu opublikowali wiele raportów proponujących zmiany dla Dodda-Franka, w tym zalecaną propozycję zezwolenia bankom na większe zwolnienia zgodnie z regułą Volckera.
W jednym z raportów opublikowanych w czerwcu 2017 r. Skarb Państwa wskazał, że rekomenduje istotne zmiany w regule Volckera, dodając jednocześnie, że nie popiera jej uchylenia i „co do zasady” popiera ograniczenia reguły w obrocie na własny rachunek. Raport w szczególności zaleca wyłączenie spod zasady Volckera banków z aktywami poniżej 10 miliardów dolarów. Skarb Państwa powołał się również na obciążenia regulacyjne wynikające z tej reguły i zasugerował uproszczenie i dopracowanie definicji obrotu na własny rachunek i funduszy zabezpieczonych, a także złagodzenie regulacji, aby umożliwić bankom łatwiejsze zabezpieczanie się przed ryzykiem.
Od oceny z czerwca 2017 r. Bloomberg poinformował w styczniu 2018 r., Że Biuro Kontrolera Walut Skarbu Państwa prowadziło starania o zmianę reguły Volckera zgodnie z niektórymi zaleceniami Skarbu Państwa. Harmonogram wprowadzenia wszelkich proponowanych zmian w życie pozostaje niejasny, chociaż z pewnością zajęłoby to miesiące lub lata. Głosowanie przez Radę Rezerwy Federalnej pod koniec maja 2018 r. Przygotowuje grunt pod szersze odejście od reguły w jej obecnym kształcie.