Organizacja zarządzania inwestycjami w drewno (TIMO) - KamilTaylan.blog
5 maja 2021 4:18

Organizacja zarządzania inwestycjami w drewno (TIMO)

Co to jest organizacja zarządzająca inwestycjami w drewno?

Organizacja zarządzania inwestycjami w drewno (TIMO) to grupa zarządzająca, która pomaga inwestorom instytucjonalnym w zarządzaniu ich portfelami inwestycyjnymi w lesie. TIMO działa jako broker dla klientów instytucjonalnych, aby znaleźć, przeanalizować i nabyć nieruchomości inwestycyjne, które najlepiej odpowiadałyby ich klientom.

Podobnie jak w przypadku niektórych REIT, po wybraniu nieruchomości inwestycyjnej TIMO ma obowiązek aktywnego zarządzania terenem leśnym w celu uzyskania odpowiednich zysków dla inwestorów.

Kluczowe wnioski

  • Inwestorzy instytucjonalni chcący zainwestować w drewno i grunty leśne często korzystają z organizacji zarządzających inwestycjami w drewno (TIMO).
  • TIMO pełnią rolę pośredników, którzy badają i nabywają inwestycje w drewno, a następnie zarządzają tymi inwestycjami w imieniu klientów.
  • Drewno jest często postrzegane jako dobry czynnik dywersyfikujący portfel, który może zabezpieczyć się przed inflacją.

Zrozumieć organizacje zarządzające inwestycjami w drewno

TIMO powstały w latach siedemdziesiątych po przyjęciu przez Kongres ustawy o ochronie dochodów emerytalnych pracowników, która zachęcała badanie przeprowadzone  przez Realtors Land Institute (RLI) wykazało, że TIMO zarządzali gruntami o wartości około 60 miliardów dolarów.

Początkowo y TIMO zostały pozytywnie ocenione przez konserwatorów lasów, którzy uważali, że oddzielenie właścicieli terenów leśnych od tartaków wykorzystujących drewno jest dobrym pomysłem. Później ekolodzy zrozumieli, że TIMO nie chcą maksymalizować ochrony amerykańskich terenów leśnych. Zamiast tego TIMO koncentrują się na maksymalizacji zwrotu finansowego dla inwestorów. Według  badań opublikowanych przez Pinchot Institute for Conservation, prywatne tereny leśne są przekształcane pod zabudowę w tempie 6000 akrów dziennie.

Forisk Consulting śledzi największe TIMO w Stanach Zjednoczonych. W poniższej tabeli wymieniono 10 największych właścicieli lasów w USA w 2015 r. Według areału i porównano to z ich rankingami z 2014 r. TIMO zajmują osiem z dziesięciu pierwszych pozycji.

Dlaczego warto inwestować w Timberland?

Według RLI zyski z terenów leśnych wypadły korzystnie w porównaniu z zapasami, ale przy znacznie mniejszym ryzyku i zmienności. Inni twierdzą, że zwroty z terenów leśnych zmieniały się w czasie wraz z dojrzewaniem przemysłu. Zwroty były ujemne przez rok po kryzysie finansowym w 2008 r., Ale od tego czasu rosną. Wyniki inwestycji w lasach w USA są mierzone za pomocą indeksu NCREIF Timberland Property Index. Według NCREIF zwroty z inwestycji z US Woodland w 2017 r. Wyniosły zaledwie 3,63% w porównaniu z 21,83% dla indeksu giełdowego S&P 500 w tym samym okresie. Wyniki z jednego roku nie wystarczą, aby dokładnie zmierzyć długoterminowe wyniki inwestycyjne, ale dane te pokazują, jak różnią się roczne zwroty dla różnych klas aktywów.

Prawdą jest, że TIMO mogą pomóc inwestorom instytucjonalnym w dywersyfikacji ich portfeli na tereny leśne Stanów Zjednoczonych, ale takie inwestycje w nieruchomości są prawdopodobnie najlepiej wykorzystywane jako część dobrze zdywersyfikowanego portfela z wieloma klasami aktywów, takimi jak akcje, obligacje i towary.

Oprócz możliwości budowania bogactwa stworzonych przez zmiany rynkowe, istnieje wiele innych powodów, dla których warto rozważyć dodanie drewna do portfela.

  1. T on popyt na drewno wzrasta. Od 2008 r. Popyt na drewno rośnie wraz ze wzrostem rozwoju produktów związanych z lasami. Nawet wysiłki związane z recyklingiem papieru miały niewielki wpływ na popyt, a według Towarzystwa Leśników Amerykańskich każdy Amerykanin zjada każdego roku drzewo o długości 100 stóp.
  2. Drewno zabezpiecza przed inflacją. Wartość drewna „na pniu” rośnie szybciej niż  inflacja. Według legendarnego inwestora Jeremy’ego Granthama ceny drewna w ostatnim stuleciu (~ 1905-2005) również rosły w tempie, które jest o około 3% wyższe niż inflacja.
  3. Zwroty drewna przekraczają zapasy. Mierząc zwroty za pomocą indeksu Timberland Index National Council of Real Estate Investment Fiduciaries (NCREIF), zwroty z inwestycji w drewno przekroczyły te z indeksu S&P 500 w latach 1990-2007. W tym okresie roczny składany zwrot z NCREIF Timberland Index wyniósł 12,88% w porównaniu z 10,54%. dla indeksu S&P 500. Ta nadwyżka zwrotu miała również mniejszą zmienność, jak pokazują  wskaźniki Sharpe’a  dla tego samego okresu (1,06 dla drewna w porównaniu z 0,45 dla S&P 500), co podkreśla korzyści związane z ryzykiem / zwrotem drewna na całym rynku akcji.
  4. Drewno ma niską korelację z innymi klasami aktywów. Na ceny komercyjnego gruntu leśnego wpływa inny zestaw czynników rynkowych i ekonomicznych niż w przypadku innych klas aktywów. Ponieważ na ceny nie mają wpływu te same czynniki, zyski z drewna nie są skorelowane ze zwrotami z innych klas aktywów, takich jak  akcjeobligacje  i nieruchomości. Dodanie aktywów leśnych o niskiej korelacji zwiększy dywersyfikację portfela inwestycyjnego. Zwroty z indeksu NCREIF Timberland w latach 1990-2007 wykazały umiarkowaną lub słabą korelację z indeksami akcji i stałych dochodów oraz ujemną korelację z nieruchomościami.
  5. Inwestycja w grunt jako cenny atut. Chociaż grunty niezbędne do uprawy drewna mogą być dzierżawione, większość inwestorów w drewno kupuje te grunty. Podaż ziemi jest ograniczona, a popyt nadal rośnie wraz ze wzrostem liczby ludności i rozwoju handlu. W zależności od lokalizacji, niektóre nieruchomości mogą być traktowane jako grunty „lepiej i lepiej użytkowane”, które można sprzedać deweloperom za dodatkową opłatą, zapewniając dodatkowe korzyści dla właścicieli drewna. Załamanie rynków, które wymagają drewna jako nakładów, stanowi potencjalne ryzyko. Jednak tereny leśne są naturalnym magazynem, w którym zapasy można przechowywać na pniu do czasu odbicia rynków i popytu. Podczas gdy klęski żywiołowe, takie jak niesprzyjająca pogoda i pożar, mogą również zmniejszyć zapasy, nawet wydarzenia, takie jak erupcja Mount St. Helens w 1980 r., Nie zniszczyły inwestorów. Uszkodzone zapasy były nadal cenne i zostały sprzedane firmom drzewnym i papierniczym, a następnie przesadzone z przyszłym zyskiem.