Dzielenie czasu
Co to jest podział czasu?
Współwłasność to forma własności ułamkowej, w ramach której kupujący nabywają prawo do zajmowania lokalu nieruchomościowego na określone okresy. Na przykład zakup jednego tygodnia prawa do użytkowania nieruchomości w oznaczonym czasie oznacza, że kupujący jest właścicielem 1/52 jednostki. Kupno jednego miesiąca równa się jednej dwunastej własności. Dzielenie się czasem jest popularne w miejscach wakacyjnych. Typy nieruchomości obejmują domy, mieszkania własnościowe i ośrodki wypoczynkowe. Model może mieć również zastosowanie do pojazdów rekreacyjnych i prywatnych odrzutowców.
Branża użytkowania nieruchomości w oznaczonym czasie jest skoncentrowana głównie w Stanach Zjednoczonych. Według American Resort Development Association (ARDA), amerykański przemysł nieruchomości w oznaczonym czasie był wart 10,2 miliarda dolarów w 2019 roku, a 9,6 miliona gospodarstw domowych w tym kraju posiadało jeden lub więcej produktów związanych z tą branżą. Wniósł 80,7 miliardów dolarów do gospodarki Stanów Zjednoczonych.
Kluczowe wnioski
- Podział czasu to ułamkowa własność nieruchomości, która uprawnia osoby fizyczne lub rodziny do posiadania lub dzierżawy jednostek własności.
- W przypadku własności umownej kupujący nabywa udziały w nieruchomości, podczas gdy prawo własności nieobjęte aktem własności pociąga za sobą dzierżawę, która daje kupującym prawo użytkowania nieruchomości.
- Korzyści związane z podziałem czasu obejmują komfort i luksus wakacji w dużych, profesjonalnie zarządzanych ośrodkach wypoczynkowych za ułamek kosztów. Wadą jest to, że może to być pochłaniacz pieniędzy, ponieważ nie gwarantuje posiadania.
Zrozumieć podział czasu
Podział czasu można podzielić na dwa główne rodzaje własności: umowne i niezaradne. Faktyczna własność ma miejsce wtedy, gdy kupujący nabywa udział w nieruchomości. Niezarobkowa własność funkcjonuje bardziej jako dzierżawa, która daje kupującemu prawa użytkowania.
Istnieją również bardziej złożone struktury własności. Na przykład własność na czas określony daje kupującym prawo do posiadania jednostki w tym samym tygodniu każdego roku. Przeciwieństwem byłaby własność zmienna tygodniowa, w której kupujący mają prawo do korzystania z nieruchomości w szeregu dostępnych przedziałów czasowych. Posiadanie systemu punktowego jest również powszechne. Często określane jako kluby wakacyjne, kupujący kupują określoną liczbę punktów, które można wymienić w różnych miejscach. W niektórych przypadkach kupujący mogą zaoszczędzić punkty, aby kupić droższy czas. W takich scenariuszach koszty mogą się różnić między innymi w zależności od wielkości jednostki, lokalizacji, pory roku i marki.
Historia podziału czasu
Trudno jest przypisać kolejność ewolucji podziału czasu. Dzieje się tak głównie dlatego, że dzielenie się czasem ewoluowało w wyniku serii nakładających się wydarzeń w różnych częściach świata. W Szwajcarii deweloper i jego partner zbudowali ośrodek wypoczynkowy w 1963 roku, a następnie sprzedali pakiety, które umożliwiały użytkownikom korzystanie z pokoi na zasadzie podziału czasu. Ich nieruchomości znajdowały się w Hiszpanii, Szwajcarii i we Włoszech. Kierowany przez Paula Doumiera Societe des Grands Travaux de Marseille rozwinął ośrodek narciarski w latach 60. XX wieku i ukuł pierwszy zapadający w pamięć slogan na temat podziału czasu, który nadal jest używany jako pole do sprzedaży nieruchomości w oznaczonym czasie. „Nie ma potrzeby wynajmowania pokoju; kup hotel, jest taniej!” napominali klientów.
W Ameryce po otwarciu hotelu Hilton Hale Kaanapali w październiku 1965 r. Hawaje stały się miejscem pierwszego użytkowania nieruchomości w oznaczonym czasie. Właścicielem tego hotelu i kondominium był Amfac, a kupującymi było sześć osób, w tym słynny hotelarz Conrad Hilton. Pierwszy system timeshare niezwiązany z hotelem znajdował się również na Hawajach w Kaua`i Kailani. Właściciele sprzedawali tygodniowe udziały w nieruchomości, a następnie zmieniali nazwę na Vacation Internationale.
Lata 70. to czas innowacji w branży timeshare.„Prawo własności” stało się popularną formą użytkowania nieruchomości w oznaczonym czasie po wprowadzeniu go przez firmę Hyatt i firmy Innisfree w 1973 r. Nad jeziorem Tahoe w Kalifornii. W 1974 r. RCI wprowadziło koncepcję wymiany wakacyjnej, w ramach której ośrodki z prawem do korzystania w oznaczonym czasie połączyły się, tworząc sieć afiliacyjną, w której punkty można było gromadzić i wymieniać między różnymi lokalizacjami.
Rozważania dotyczące podziału czasu
Zakup prawa do użytkowania nieruchomości w oznaczonym czasie nie jest inwestycją. Podczas gdy inwestycje takie jak fundusze giełdowe lub fundusze inwestycyjne mają na celu tworzenie wartości i dochodu, Federalna Komisja Handlu wyjaśnia, że „wartość tych opcji jest wykorzystywana jako miejsca wypoczynku, a nie jako inwestycje”.
Potencjalni nabywcy powinni przeprowadzić należytą staranność przed zaciągnięciem zobowiązania, ponieważ prawo do użytkowania nieruchomości w oznaczonym czasie jest znaczącym zakupem. Timesharing często wymaga znacznej płatności z góry za nieruchomości, które szybko tracą na wartości. Zazwyczaj wiąże się to również z wieloma powtarzającymi się płatnościami i opłatami. Miesięczne spłaty pożyczki często wiążą się z wysokimi stopami procentowymi, a roczne opłaty za utrzymanie mogą wzrosnąć. Podobnie jak w przypadku posiadania każdego rodzaju nieruchomości, jednorazowe wydatki mogą się sumować i z czasem stawać coraz częstsze.
Dzielenie czasu ma swoje zalety, w tym dostęp do dużych i luksusowych kwater, a także wygodę i swojskość wakacji w tym samym miejscu. Jednak ważne jest, aby potencjalni nabywcy zrozumieli, że rynek, na którym kupują, wiąże się z pewnym ryzykiem, z którego powinni się liczyć.