Podstawy inwestowania w zagraniczne obligacje skarbowe

Gazeta rządu Stanów Zjednoczonychobecnie oferuje niewielki, jeśli w ogóle, znaczący zysk dla inwestorów lub oszczędzających. Akomodacyjna polityka monetarna w następstwie kryzysu finansowego, który spadł na Stany Zjednoczone i świat w drugiej połowie pierwszej dekady XXI wieku, miała postawić gospodarkę na nogi. Postęp jest namacalny, ale powolny. Oszczędzających, którzy nabyli bony skarbowe (T-Bill), notatki i obligacje mają praktycznie żadnego ryzyka kredytowego – ale też trochę innego dla tej sprawy pod względem przychodów (wynika z najnowszej aukcji bonów umieścić plony papierze sześć miesięcy w około 0,10%). Niemniej jednak inwestowanie w rządowe papiery wartościowe to poważny biznes i jest podstawą portfeli większości inwestorów. Spojrzenie na zagraniczny dług rządowy w przeciwieństwie do amerykańskich obligacji skarbowych jest jednym ze sposobów na zwiększenie rentowności tych obligacji, aby uzyskać nieco większą przewagę przy niewielkim ryzyku.

Zagraniczne papiery wartościowe

Niektórzy inwestorzy starali się kupować pojedyncze zagraniczne obligacje rządowe (lub dług państwowy ), starając się uzyskać większy zysk. Kiedy rząd emituje obligacje, pożycza pieniądze i staje się dłużnikiem. Inwestorzy kupujący te obligacje są pożyczkodawcami lub wierzycielami rządu. Osoby rozważające zakup obligacji rządowych muszą rozumieć ogólne ryzyko związane z inwestowaniem w obligacje, aw szczególności z inwestowaniem w zagraniczne obligacje rządowe.

Ryzyko związane z suwerennością

Obligacje są obciążone ryzykiem stopy procentowej. Stopy procentowe i ceny obligacji są odwrotnie skorelowane. Kiedy jeden idzie w górę, drugi opada. Może to nie mieć znaczenia, jeśli inwestor kupuje i utrzymuje obligację do terminu zapadalności. W takim przypadku odebrałby zaplanowanepłatności kuponowe i otrzymałby wartość nominalną w momencie spłaty obligacji. Zagraniczne obligacje rządowe również mogą podlegać ryzyku kredytowemu. Czy rząd ma środki, aby wypełnić swoje zobowiązania? Czy (niewłaściwie) zarządza się finansami? Przykład Grecji jest wymowny jak gdziekolwiek – powyższe rozważania wskazują na trwającą możliwość niewypłacalności. W tym przypadku wyższy zysk odzwierciedla status „śmieciowego” obligacji, jest w konsekwencji karalny, bolesny dla dłużnika i budzi wątpliwe korzyści dla obligatariuszy.

Ponadto obligacje skarbowe są narażone na ryzyko polityczne. Chociaż rządy niekoniecznie zbankrutują, niestabilność może skutkować zmianą reżimu, która może wpłynąć na to, jak dobrze rząd tymczasowy lub nowy rząd może płacić swoje rachunki.

Obligacje rządowe niosą ze sobą ryzyko gospodarcze. Rząd za politykę fiskalną, (im) właściwe wykorzystanie jego zasobów naturalnych, jeśli w ogóle, a na rachunku obrotów bieżących zarobków, wszystko ważyć w jaki sposób spełnia swoje obowiązki. Te czynniki z kolei wpływają na rentowność obligacji. Ponadto ryzyko walutowe może wpływać na wartość obligacji rządowych. Jeśli inwestor utrzymuje punktację w dolarach, ich siła lub słabość w stosunku do waluty, w której denominowane są obligacje, może wpłynąć na całkowity zwrot (dochód i aprecjację ceny ). Ograniczanie ryzyka walutowego poprzez hedging może negatywnie wpłynąć na zwrot.

Uwagi specjalne

Już tylko te kilka względów sprawia, że ​​analiza i zakup poszczególnych obligacji zagranicznych wykracza poza możliwości większości inwestorów indywidualnych. Dodatkowo, można zadać sobie trud założenia konta offshore i zazwyczaj trzeba zainwestować co najmniej równowartość 100 000 USD w obcej walucie. Ponieważ zagraniczne papiery notowane są rzadziej, spread kupna / sprzedaży jest wysoki (różnica między tym, co pośrednik płaci za zakup obligacji, a ceną, za jaką sprzedają je inwestorowi). Taka działalność wiąże się również z opłatami i implikacjami podatkowymi. W przeciwieństwie do bezpośredniego zakupu amerykańskich papierów skarbowych jest to skomplikowane; indywidualny inwestor musi odrobić swoją pracę domową, szukając profesjonalnego zarządzającego pieniędzmi z doświadczeniem w analizie i handlu obligacjami.

W przypadku indywidualnego konta emerytalnego lub konta niekwalifikowanego (np. Standardowe konto maklerskie), możliwe są opcje w postaci obligacji rządu obcego, funduszu wspólnego inwestowania lub funduszu giełdowego. Programy określonych składek z kwalifikacjami ERISA zazwyczaj oferują zagraniczne rządowe papiery wartościowe w formie funduszu wspólnego inwestowania. W przypadku kont niekwalifikowanych wymagany byłby czek lub przelew do firmy maklerskiej zgodnie z warunkami kupna i rozliczenia. W przypadku kwalifikujących się programów zakup odbywałby się w drodze odroczenia wynagrodzenia lub składki pracodawcy w celu dopasowania, udziału w zyskach lub opłacenia składek w ramach programu emerytalnego.

Aktywne a pasywne zarządzanie obligacjami

Dokonując takiego wyboru, inwestor powinien rozumieć różnicę między zarządzaniem aktywnym i pasywnym. Aktywne zarządzanie obejmuje kupowanie, utrzymywanie i sprzedaż inwestycji w celu osiągnięcia celu funduszu. Z kolei zarządzanie pasywne polega na śledzeniu indeksu akcji lub obligacji, które mają reprezentować określony segment rynku z myślą, że osiągnięcie lepszych wyników niż rynek może być trudne, jeśli nie niemożliwe, biorąc pod uwagę koszty związane z aktywnym zarządzaniem. Chociaż fundusze obligacji indeksowych są generalnie tańsze, inwestor powinien wiedzieć, jaki indeks lub indeksy są replikowane. Niektórym rynkom obligacji rządowych brakuje głębi, co utrudnia ich replikację. W świecie funduszy indeksowych różnica między wynikami funduszu a wynikami indeksu nazywana jest błędem śledzenia. Na cieńszych, mniej płynnych rynkach ryzyko to jest bardziej powszechne i niepokojące.

Podsumowanie

Decyzja o inwestowaniu w zagraniczne rządowe papiery wartościowe powinna być zgodna z celami i ograniczeniami inwestora. Mogą one zależeć od rodzaju rachunku, na którym odbywa się inwestycja. Zagraniczne rządowe fundusze obligacyjne posiadające kredyty, powiedzmy rządów rynków wschodzących, mogą uzasadniać włączenie ich na kontach emerytalnych w dłuższym horyzoncie czasowym. Ponadto przydział dla nich powinien być skromny, biorąc pod uwagę związane z nimi ryzyko. Dla inwestorów zbliżających się do emerytury odpowiednie mogą być zagraniczne fundusze rządowe, pod warunkiem że rozważa się bardziej stabilne rządy.

Podejście do inwestowania w zagraniczne obligacje rządowe nie różni się od podejścia do innych rodzajów inwestycji. Inwestor powinien zrozumieć, dlaczego chce je kupić, ile to kosztuje i czy jest to w ogóle wykonalne. Wreszcie inwestycja powinna odpowiadać celom i ograniczeniom inwestora.