5 maja 2021 3:50

Wprowadzenie do zamiany

Kontrakty pochodne można podzielić na dwie generalne rodziny:

1. Warunkowe roszczenia (np. Opcje )

2. Roszczenia terminowe, które obejmują giełdowe kontrakty terminowe typu futures, kontrakty terminowe typu forward i swapy

Swap jest umowa pomiędzy dwiema stronami do sekwencji wymiany przepływów pieniężnych przez określony okres czasu. Zwykle w momencie inicjowania kontraktu co najmniej jedna z tych serii przepływów pieniężnych jest określana przez zmienną losową lub niepewną, taką jak stopa procentowa, kurs walutowy, cena akcji lub cena towaru.

Koncepcyjnie swap można postrzegać jako portfel kontraktów terminowych typu forward lub jako pozycję długą w jednej obligacji połączoną z pozycją krótką w innej obligacji. W tym artykule omówimy dwa najpopularniejsze i najbardziej podstawowe typy swapów: swapy procentowe i walutowe.

Kluczowe wnioski

  • W finansach swap to kontrakt pochodny, w którym jedna strona wymienia lub zamienia wartości lub przepływy pieniężne jednego składnika aktywów na inny.
  • Z dwóch przepływów pieniężnych jedna wartość jest stała, a druga zmienna i opiera się na cenie indeksu, stopie procentowej lub kursie wymiany.
  • Swapy to spersonalizowane kontrakty sprzedawane na rynku pozagiełdowym (OTC) prywatnie, w porównaniu z opcjami i kontraktami futures będącymi przedmiotem obrotu giełdowego.
  • Zwykłe waniliowe swapy procentowe i swapy walutowe to dwa najpopularniejsze i podstawowe typy swapów.

Rynek swapów

W przeciwieństwie do większości standardowych opcji i kontraktów futures, swapy nie są instrumentami giełdowymi. Zamiast tego swapy są kontraktami dostosowanymi do indywidualnych potrzeb, które są przedmiotem obrotu na rynku pozagiełdowym (OTC) między podmiotami prywatnymi. Firmy i instytucje finansowe dominują na rynku swapów, z udziałem niewielu (jeśli w ogóle) osób. Ponieważ swapy występują na rynku OTC, zawsze istnieje ryzyko, że kontrahent nie wywiąże się z transakcji.

Pierwsza zamiana stóp procentowych miała miejsce między IBM a Bankiem Światowym w 1981 r. Jednak mimo względnej młodości swapy zyskały na popularności. W 1987 roku Międzynarodowe Stowarzyszenie Swapów iDerywatówpoinformowało, że rynekswapów miał łączną wartość referencyjną 865,6 mld USD. Według Banku Rozrachunków Międzynarodowych do połowy 2006 r. Liczba ta przekroczyła 250 bilionów dolarów. To ponad 15 razy więcej niż wielkość amerykańskiego publicznego rynku akcji.

Swap stopy procentowej zwykłej wanilii

Najpopularniejszym i najprostszym swapem jest zwykły waniliowy swap stopy procentowej. W ramach tego swapu Strona A zgadza się zapłacić Stronie B z góry określoną, stałą stopę procentową od nominalnego kapitału w określonych terminach przez określony czas. Jednocześnie Strona B zgadza się dokonywać płatności opartych na zmiennej stopie procentowej na rzecz Strony A od tego samego nominalnego kapitału w tych samych określonych dniach i przez ten sam określony okres. W zwykłym swapie waniliowym oba przepływy pieniężne są płacone w tej samej walucie. Określone daty płatności nazywane są datami rozliczenia, a okresy między nimi nazywane są okresami rozliczeniowymi. Ponieważ swapy są umowami dostosowanymi do indywidualnych potrzeb, płatności odsetek mogą być dokonywane corocznie, kwartalnie, miesięcznie lub w jakimkolwiek innym przedziale ustalonym przez strony.

Na przykład 31 grudnia 2006 r. Firma A i firma B zawierają pięcioletnią swap na następujących warunkach:

  • Firma A płaci firmie B kwotę równą 6% rocznie od nominalnego kapitału w wysokości 20 milionów USD.
  • Firma B płaci Firmie A kwotę równą jednorocznemu LIBOR + 1% rocznie od nominalnego kapitału w wysokości 20 milionów USD.

LIBOR, czyli London Interbank Offering Rate, to stopa procentowa oferowana przez londyńskie banki na lokatach innych banków na rynkach eurodolara. Rynek swapów stóp procentowych często (ale nie zawsze) wykorzystywał LIBOR jako podstawę dla zmiennej stopy do 2020 r. Przejście od LIBOR do innych wskaźników, takich jakgwarantowana stopa finansowania overnight (SOFR), rozpoczęło się w 2020 r. Za prostota, załóżmy, że obie strony wymieniają płatności corocznie 31 grudnia, począwszy od 2007 r. i kończąc w 2011 r.

Pod koniec 2007 r. Firma A zapłaci firmie B 1 200 000 USD (20 000 000 USD * 6%). W dniu 31 grudnia 2006 r. Roczna stopa LIBOR wyniosła 5,33%; w związku z tym firma B zapłaci firmie A 1 266 000 USD (20 000 000 USD * (5,33% + 1%)). W zwykłym waniliowym swapie stopy procentowej zmienna stopa procentowa jest zwykle określana na początku okresu rozliczeniowego. Zwykle kontrakty swapowe pozwalają na wzajemne kompensowanie płatności w celu uniknięcia zbędnych płatności. Tutaj firma B płaci 66 000 USD, a firma A nic nie płaci. W żadnym momencie kapitał nie zmienia właściciela, dlatego określa się go jako kwotę „nominalną”. Rysunek 1 przedstawia przepływy pieniężne między stronami, które występują corocznie (w tym przykładzie).

Rysunek 1: Przepływy pieniężne dla zwykłego waniliowego swapa stopy procentowej

Swap walutowy zwykłej wanilii

Swap zwykły waniliowy polega na zamianie kwoty głównej i stałych odsetek od pożyczki w jednej walucie na spłatę kwoty głównej i stałych odsetek od podobnej pożyczki w innej walucie. W przeciwieństwie do swapu stóp procentowych, strony swapu walutowego wymieniają kwoty główne na początku i na końcu swapu. Dwie określone kwoty główne są ustalone tak, aby były w przybliżeniu równe sobie, biorąc pod uwagę kurs wymiany w momencie zainicjowania swapu.

Na przykład Firma C, firma amerykańska, i Firma D, firma europejska, zawierają pięcioletnią wymianę walutową na 50 mln USD. Załóżmy, że kurs wymiany w tym czasie wynosi 1,25 dolara za euro (np. Dolar jest wart 0,80 euro). Po pierwsze, firmy dokonają wymiany zleceniodawców. Tak więc firma C płaci 50 milionów dolarów, a firma D – 40 milionów euro. To zaspokaja zapotrzebowanie każdej firmy na środki denominowane  w innej walucie (co jest powodem zamiany).

Rysunek 2: Przepływy pieniężne dla zwykłej waniliowej wymiany walut, krok 1

Podobnie jak w przypadku swapów procentowych, strony faktycznie dokonają kompensaty wzajemnych płatności według obowiązującego wówczas kursu wymiany. Jeśli po upływie jednego roku kurs wymiany wyniesie 1,40 USD za euro, wówczas płatność firmy C wynosi 1 400 000 USD, a płatność firmy D 4 125 000 USD. W praktyce Spółka D zapłaci różnicę netto w wysokości 2 725 000 USD (4 125 000 USD – 1 400 000 USD) na rzecz Spółki C. Następnie, w odstępach czasu określonych w umowie swapowej, strony będą wymieniać płatności odsetek od ich odpowiednich kwot głównych.

Aby uprościć sprawę, załóżmy, że dokonują tych płatności corocznie, począwszy od roku od wymiany kapitału. Ponieważ firma C pożyczyła euro, musi płacić odsetki w euro oparte na stopie procentowej w euro. Podobnie firma D, która pożyczyła dolary, zapłaci odsetki w dolarach, oparte na stopie procentowej w dolarach. W tym przykładzie załóżmy, że uzgodniona stopa procentowa denominowana w dolarach wynosi 8,25%, a stopa procentowa denominowana w euro wynosi 3,5%. W ten sposób firma C wypłaci co roku 1 400 000 euro (40 000 000 euro * 3,5%) firmie D. Firma D zapłaci 4 125 000 CAD (50 000 000 USD * 8,25%).

Rysunek 3: Przepływy pieniężne dla zwykłego waniliowego swapa walutowego, krok 2

Wreszcie na koniec zamiany (zwykle również w dniu ostatniej płatności odsetek) strony dokonują ponownej wymiany pierwotnych kwot kapitału. Kursy wymiany walut nie mają w tym momencie wpływu na te spłaty główne.

Rysunek 4: Przepływy pieniężne dla zwykłego waniliowego swapa walutowego, krok 3

Kto użyłby zamiany?

Motywacje do korzystania z kontraktów swapowych dzielą się na dwie podstawowe kategorie: potrzeby handlowe i przewagę komparatywną. Normalna działalność niektórych firm prowadzi do pewnych rodzajów ekspozycji na stopy procentowe lub walutowe, które swapy mogą złagodzić. Weźmy na przykład bank, który płaci zmienną stopę procentową od depozytów (np. Zobowiązań) i zarabia stałą stopę procentową od kredytów (np. Aktywów). To niedopasowanie aktywów i pasywów może powodować ogromne trudności. Bank mógłby wykorzystać swap o stałym oprocentowaniu (zapłacić stałą stopę, a otrzymać zmienną stopę procentową), aby zamienić swoje aktywa o stałym oprocentowaniu na aktywa o zmiennym oprocentowaniu, co dobrze pasowałoby do jego zobowiązań o zmiennym oprocentowaniu.

Niektóre firmy mają przewagę komparatywną w pozyskiwaniu określonych rodzajów finansowania. Jednak ta przewaga komparatywna może nie dotyczyć pożądanego rodzaju finansowania. W takim przypadku spółka może pozyskać finansowanie, do którego ma przewagę komparatywną, a następnie wykorzystać swap, aby zamienić je na pożądany rodzaj finansowania.

Weźmy na przykład dobrze znaną amerykańską firmę, która chce rozszerzyć swoją działalność na Europę, gdzie jest mniej znana. Prawdopodobnie otrzyma korzystniejsze warunki finansowania w Stanach Zjednoczonych. Dzięki swapowi walutowemu firma otrzyma euro potrzebne do sfinansowania ekspansji.



Aby wyjść z umowy swap, wykup kontrahenta, wprowadź swap kompensujący, sprzedaj swap komuś innemu lub użyj swapcji.

Wyjście z umowy zamiany

Czasami jedna ze stron swapu musi wyjść ze swapu przed uzgodnioną datą zakończenia. Jest to podobne do inwestora sprzedającego giełdowe kontrakty futures lub kontrakty na opcje przed wygaśnięciem. Można to zrobić na cztery podstawowe sposoby:

1. Wykup kontrahenta: Podobnie jak opcja lub kontrakt futures, swap ma obliczalną wartość rynkową, więc jedna strona może rozwiązać kontrakt, płacąc drugiej tę wartość rynkową. Nie jest to jednak cecha automatyczna, więc albo trzeba to wcześniej określić w umowie swapowej, albo strona, która chce się wycofać, musi uzyskać zgodę kontrahenta.

2. Wprowadź swap kompensujący: Na przykład firma A z powyższego przykładu swapu stóp procentowych może zawrzeć drugi swap, tym razem otrzymując stałą stopę i płacąc zmienną stopę.

3. Sprzedaj swap komuś innemu: Ponieważ swapy mają obliczalną wartość, jedna strona może sprzedać kontrakt stronie trzeciej. Podobnie jak w przypadku Strategii 1, wymaga to zgody kontrahenta.

4. Użyj Swaption: swapcji jest opcja na swap. Zakup zamiany pozwoliłby stronie na skonfigurowanie, ale nie na zawarcie, potencjalnie kompensującej zamiany w momencie wykonania pierwotnej zamiany. Zmniejszyłoby to część ryzyk rynkowych związanych ze Strategią 2.