Transakcja strukturyzowana
Co to jest transakcja strukturyzowana?
Transakcja strukturyzowana to seria transakcji z podziałem na większą sumę w celu uniknięcia wymogów sprawozdawczych wynikających z ustawy o tajemnicy bankowej (BSA), która wymaga od instytucji finansowych zgłaszania wszystkich transakcji o wartości 10 000 USD lub więcej. Ze względu na jego stosowanie restrukturyzacja transakcji (lub warstwowanie) jest sygnałem ostrzegawczym dla możliwego prania pieniędzy.
Kluczowe wnioski
- Transakcja strukturyzowana to większa transakcja, która została podzielona na mniejsze części, aby uniknąć ustawy o tajemnicy bankowej, która wymaga zgłaszania wszystkich transakcji przekraczających 10 000 USD.
- Transakcje strukturyzowane są czasami wykorzystywane do nielegalnych działań, takich jak uchylanie się od płacenia podatków, pranie pieniędzy, działalność terrorystyczna i handel narkotykami.
- Ustawa USA Patriot Act nadała organom ścigania szersze uprawnienia do ograniczania prania pieniędzy przez terrorystów, wprowadzając wymogi raportowania dotyczące wszelkich wpłat, wypłat lub wymian walut przekraczających 10000 USD.
Jak działa transakcja strukturyzowana
Aby uniknąć wymogów sprawozdawczych określonych w ustawie o tajemnicy bankowej, osoby fizyczne i przedsiębiorstwa zaczęły w latach 80. dokonywać i konstruować transakcje, które były poniżej progu zgłaszania wynoszącego 10 000 USD. Niektóre osoby i firmy wykorzystywały transakcje strukturyzowane, jeśli nie chciały, aby rząd wiedział o ich działalności finansowej i / lub w jaki sposób generowały dochód. Na przykład w przypadkach prania pieniędzy i uchylania się od opodatkowania organy regulacyjne skorelowały te sprawy z transakcjami strukturyzowanymi.
Pranie pieniędzy to czynność polegająca na ukrywaniu przepływu dużych ilości pieniędzy, które przestępcy często generują w ramach nielegalnych działań, takich jak handel narkotykami lub działalność terrorystyczna. Proces prania pieniędzy sprawia, że takie „brudne” czynności wyglądają na czyste. Konkretne kroki związane z praniem pieniędzy obejmują umieszczanie, nakładanie warstw i integrację. Lokowanie odnosi się do aktu wprowadzania „brudnych pieniędzy” do systemu finansowego; warstwowanie to czynność polegająca na ukryciu źródła tych środków poprzez złożone transakcje i sztuczki księgowe, a integracja odnosi się do aktu odzyskania tych pieniędzy w rzekomo legalnych środkach.
Uwagi specjalne
Ustawa USA Patriot Act nadała organom ścigania szersze uprawnienia do prowadzenia dochodzeń, oskarżania i stawiania terrorystów przed wymiarem sprawiedliwości. Ustawa powstała po zamachach terrorystycznych z 11 września 2001 roku. Agencje federalne wykorzystują orzeczenia sądowe do uzyskiwania dokumentacji biznesowej i bankowej. Główny tytuł III ustawy zmusza wiele instytucji finansowych do rejestrowania zagregowanych transakcji z udziałem krajów, w których pranie jest znanym problemem. Takie instytucje wdrożyły metody identyfikacji i śledzenia beneficjentów takich rachunków, a także osób upoważnionych do kierowania środków przez rachunki płatne.
O ile liczba transakcji przekraczających 10 000 USD w latach 70. była stosunkowo niewielka, o tyle liczba transakcji przekraczających tę kwotę obecnie jest znacznie większa. W roku podatkowym 2019złożonoponad 20 milionów raportów o transakcjach walutowych (CTR). Pomimo większych możliwości wynikających z ustawy Patriot Act, sama ilość danych może być trudna do terminowego przetwarzania i badania przez organy ścigania i organy regulacyjne.
Organy regulacyjne zapewniają, że wszyscy podatnicy i podmioty podlegające opodatkowaniu prawidłowo i zgodnie z prawem zgłaszają dochód do opodatkowania. Aby zapewnić zgodność, ustawa o tajemnicy bankowej nakłada na instytucje finansowe obowiązek rejestrowania i raportowania informacji o transakcjach ich klientów, jeśli transakcje te obejmują duże kwoty pieniędzy. CTR to konkretny raport, którego wymagają organy regulacyjne. Instytucje finansowe muszą je złożyć, gdy wpłaty, wypłaty lub wymiany walut przekroczą 10 000 USD.