Harmonogram F Zdefiniowany
Załącznik F to sekcja w rocznym oświadczeniu ubezpieczeniowym, w której ujawniane są transakcje reasekuracyjne. Jest ona wykorzystywana przez organy regulacyjne do identyfikacji różnych umów reasekuracyjnych, w których może brać udział ubezpieczyciel, i stanowi wskaźnik tego, czy ubezpieczyciel będzie w stanie ściągać kwoty należne z umów reasekuracji w przypadku poniesienia strat.
Harmonogram rozkładania F
Firmy ubezpieczeniowe są zobowiązane do corocznego ujawniania swoich danych finansowych organom regulacyjnym. Informacje te są wprowadzane do repozytorium danych finansowych National Associated of Insurance Commissioners (NAIC), które jest bazą danych wykorzystywaną przez system informacji o regulacjach ubezpieczeniowych (IRIS) i inne organizacje do oceny wskaźników finansowych ubezpieczycieli. Regulatorzy wykorzystują te wskaźniki do oceny kondycji finansowej ubezpieczyciela i określenia, czy ubezpieczyciel zwiększa swoje zobowiązania, a tym samym ryzyko niewypłacalności.
Załącznik F jest jednym z elementów raportu rocznego ubezpieczyciela. Został zaprojektowany, aby zapewnić regulatorom trzy kluczowe punkty danych. Po pierwsze, przedstawia reasekurację przejętą i scedowaną przez reasekuratora i reasekuratora, a także składki z tytułu ubezpieczeń portfelowych. Obejmuje to straty płatne reasekuratorowi oraz prowizje płatne reasekuratorom lub przez nich należne. Po drugie, przedstawia rezerwy na kwoty należne z umów reasekuracji zarówno od nieautoryzowanych reasekuratorów, jak i od reasekuratorów, którzy spóźniają się z płatnościami. Po trzecie, przekształca bilans ubezpieczyciela tak, aby zawierał sumę odstąpionych reasekuracji.
Regulatorzy ubezpieczeniowi zwracają baczną uwagę na stosowanie reasekuracji przez ubezpieczyciela. Podczas gdy reasekuracja umożliwia ubezpieczycielowi zmniejszenie jego potencjalnych strat w zamian za składki, ubezpieczyciel nadal ponosi ostateczną odpowiedzialność za wszystkie zobowiązania ubezpieczającego. Jeżeli ubezpieczyciel jest nadmiernie zależny od reasekuracji, a reasekurator stanie się niewypłacalny, ubezpieczyciel może również popaść w kłopoty finansowe i stać się niewypłacalny. Organy regulacyjne chcą chronić ubezpieczających i mogą karać ubezpieczycieli, którzy nadużywają reasekuracji lub dostarczają wprowadzających w błąd informacji na temat ściągalności kwot należnych z reasekuracji.
Kara według harmonogramu F.
Podczas gdy ubezpieczyciele w USA mogą reasekurować ryzyko w dowolnej firmie reasekuracyjnej, wytyczne regulacyjne wymagają, aby reasekuracja została uzyskana od dopuszczonego przewoźnika, aby ubezpieczyciel mógł wziąć kredyt za zakupioną reasekurację i uniknąć ustawowego obniżenia jego nadwyżki salda. Ta ustawowa korekta księgowa jest powszechnie znana jako kara zgodnie z harmonogramem F i odnosi się do harmonogramów reasekuracji w rocznym oświadczeniu National Association of Insurance Commissioners (NAIC). Zgodnie z obowiązującymi przepisami, aby ubezpieczyciel mógł zaciągnąć kredyt z tytułu reasekuracji cedowany na niedozwolonego przewoźnika, ubezpieczyciel musi otrzymać od reasekuratora zatwierdzoną formę zabezpieczenia w kwocie równej co najmniej kwocie rezerw reasekuracyjnych, które ubezpieczyciel rejestruje w swoje sprawozdania finansowe.