Wskaźnik oszczędności

Jaka jest stopa oszczędności?

Stopa oszczędności jest miarą ilości pieniędzy, wyrażonej w procentach lub współczynniku, którą dana osoba odlicza od swojego dochodu osobistego do dyspozycji, aby odłożyć na gniazdo lub na emeryturę.

Z ekonomicznego punktu widzenia oszczędzanie jest wyborem rezygnacji z części bieżącej konsumpcji na rzecz zwiększonej konsumpcji w przyszłości, więc stopa oszczędności odzwierciedla stopę preferencji czasowej osoby lub grupy. Stopa oszczędności jest również związana z krańcową skłonnością do oszczędzania.

Zgromadzone środki pieniężne mogą być przechowywane jako depozyty walutowe lub bankowe, lub mogą zostać przeznaczone na inwestycje (w zależności od różnych czynników, takich jak przewidywany czas do przejścia na emeryturę), takie jak fundusz rynku pieniężnego lub indywidualny rachunek emerytalny (IRA) złożony z nieagresywnych funduszy inwestycyjnych, akcji i obligacji.

Kluczowe wnioski

Stopa oszczędności to procent dochodu osobistego do dyspozycji, który osoba lub grupa ludzi oszczędza, a nie wydaje na konsumpcję.
Stopa oszczędności odzwierciedla stopę preferencji czasowej dla jednostki lub średnią preferencję czasową dla grupy.
Warunki ekonomiczne, instytucje społeczne i cechy indywidualne lub populacyjne mogą mieć wpływ na stopę oszczędności.

Zrozumienie stopy oszczędności

Stopa oszczędności to stosunek oszczędności osobistych do dochodu osobistego do dyspozycji i można ją obliczyć dla całej gospodarki lub na poziomie osobistym. Rezerwa Federalna określa jako dochód rozporządzalny wszystkich źródeł dochodu minus podatek płaci się od tego dochodu. Twoje oszczędności to dochód do dyspozycji pomniejszony o wydatki, takie jak płatności kartą kredytową i rachunki za media.

Stosując to podejście, jeśli po opodatkowaniu pozostało 30 000 USD (dochód do dyspozycji) i wydałeś 24 000 USD na wydatki, wówczas Twoje oszczędności wynoszą 6000 USD. Dzielenie oszczędności przez dochód do dyspozycji daje stopę oszczędności w wysokości 20% (6000 USD / 30000 USD x 100).

Stopa oszczędności zależy od stopnia preferencji czasowej dla jednostki lub jako średnia dla całej grupy ludzi. Preferencja czasowa to stopień, w jakim dana osoba lub grupa osób preferuje bieżącą lub przyszłą konsumpcję. Im bardziej ktoś woli konsumować dobra i usługi teraz, niż w przyszłości, tym wyższa będzie jego preferencja czasowa i tym niższy będzie wskaźnik oszczędności. Preferencja czasowa jest podstawową ekonomiczną przyczyną obserwowanej stopy oszczędności.

Pojęciem związanym ze stopą oszczędności w ekonomii keynesowskiej jest krańcowa skłonność do oszczędzania lub proporcja każdego dodatkowego dolara dochodu, który zostanie zaoszczędzony. Jednak krańcowa skłonność do oszczędzania dotyczy zmiany całkowitych oszczędności, gdy zmienia się dochód, a nie obserwowanej kwoty oszczędności w stosunku do dochodu.

Co wpływa na poziom oszczędności?

Wszystko, co wpływa na stopę preferencji czasowej, wpłynie na stopę oszczędności. Warunki ekonomiczne, instytucje społeczne oraz cechy indywidualne lub populacyjne mogą odgrywać rolę. Warunki ekonomiczne, takie jak stabilność gospodarcza i całkowity dochód, są ważne przy określaniu stóp oszczędności. Okresy dużej niepewności gospodarczej, takie jak recesje i wstrząsy gospodarcze, mają tendencję do wywoływania wzrostu stopy oszczędności, ponieważ ludzie odkładają bieżące wydatki, aby przygotować się na niepewną przyszłość gospodarczą.

Oszczędności wpływające na dochody i majątek

Istnieje pozytywny związek między produktem krajowym brutto (PKB) na mieszkańca a oszczędnościami, przy czym osoby o niskich dochodach wydają większość swoich pieniędzy na podstawowe artykuły pierwszej potrzeby, a osoby zamożniejsze kupują produkty luksusowe, jednocześnie oszczędzając więcej. Jednak związek nie trwa w nieskończoność i ma tendencję do wyrównania się.

Zmiany rynkowych stóp procentowych

Zmiany wysokości odsetek generowanych przez rynek mogą mieć wpływ na stopę oszczędności. Wyższe stopy procentowe mogą prowadzić do niższej ogólnej konsumpcji i wyższych oszczędności, ponieważ efekt substytucji polegający na możliwości większej konsumpcji w przyszłości przeważa nad dochodowym efektem utrzymania bieżącego dochodu otrzymywanego z płatności odsetek dla większości ludzi.

Instytucje formalne

Instytucje formalne mają znaczenie dla stóp oszczędności. Instytucje, takie jak skuteczne ustanawianie i egzekwowanie praw własności prywatnej oraz kontrola korupcji rządowej, zwykle zachęcają do oszczędzania.

W rządowej polityce fiskalnej teoria równoważności ricardiańskiej głosi, że oszczędności prywatne zwykle rosną, gdy rosną wydatki związane z deficytem publicznym, ponieważ jednostki wydają mniej i oszczędzają więcej, aby przygotować się na zwiększenie przyszłych podatków w celu sfinansowania deficytu.

Nieformalne instytucje

Na stopę oszczędności wpływają również nieformalne instytucje, na przykład to, jak dana kultura postrzega zadłużenie lub ceni dobra materialne. Kultury nastawione na konsumpcjonizm i rzucającą się w oczy konsumpcję mają niższe wskaźniki oszczędności. W Stanach Zjednoczonych wydatki konsumpcyjne stanowią około 67% do 70% PKB, a stopa oszczędności wynosi około 8%.2 W Chinach, gdzie wpływ kultury konfucjańskiej podkreśla umiarkowanie, wydatki konsumpcyjne zbliżają się do 40% PKB, a stopa oszczędności wynosi około 45%.4

Cechy indywidualne i populacyjne mają wpływ na stopy oszczędności. Wskaźniki oszczędności zwykle spadają, gdy ludność się starzeje i wydaje swoje oszczędności, zamiast je powiększać. Osoby z osobowością bardziej zorientowaną na przyszłość będą miały tendencję do oszczędzania więcej. Osoby wywodzące się z populacji, które w przeszłości mogły uzyskać większy zwrot z oszczędności i inwestycji w rolnictwie, ze względu na takie czynniki, jak lokalne warunki klimatyczne, mają zwykle mniejszą preferencję czasową, co znajduje odzwierciedlenie w wyższych stopach oszczędności.