Definicja łamigłówki stopy wolnej od ryzyka (RFRP)
Co to jest łamigłówka stopy wolnej od ryzyka (RFRP)?
Zagadka stopy wolnej od ryzyka (RFRP) to anomalia rynkowa obserwowana w przypadku utrzymującej się różnicy między niższymi historycznymi realnymi zwrotami obligacji rządowych w porównaniu z akcjami. Ta łamigłówka jest odwrotnością układanki premii za akcje i patrzy na tę różnicę z perspektywy niższych rentowności obligacji rządowych. Zasadniczo pyta: dlaczego stopa wolna od ryzyka lub zwrot jest tak niski, skoro agenci są tak niechętni substytucji międzyokresowej?
Kluczowe wnioski
- Zagadka stóp wolnych od ryzyka odnosi się do luki między zwrotami z akcji w porównaniu z obligacjami rządowymi.
- Ekonomiści Edward Prescott i Rajnish Mehra w artykule z 1985 roku, w którym wskazali, że różnicy w dochodach nie można wytłumaczyć ówczesnymi modelami ekonomicznymi.
- Od tego czasu różni ekonomiści opracowali kilka wyjaśnień tej zagadki, z których wiele koncentruje się na tym, jak modelować preferencje inwestorów i charakter ryzyka.
Zrozumienie łamigłówki stopy wolnej od ryzyka (RFRP)
Aby wyjaśnić, dlaczego zyski z obligacji są niższe niż zyski z kapitału własnego, wykorzystuje się układankę stóp wolnych od ryzyka, patrząc na preferencje inwestorów. Jeśli inwestorzy szukają wysokich zwrotów, dlaczego inwestują tak dużo w obligacje rządowe, a nie w akcje?
Gdyby inwestorzy zainwestowali w więcej akcji, wówczas zwroty z akcji spadłyby, co spowodowałoby wzrost względnych zwrotów z obligacji rządowych i zmniejszenie premii za akcje. Mamy zatem dwie wzajemnie powiązane łamigłówki oparte na długoterminowej empirycznej obserwacji cen rynkowych: zagadkę premii za akcje (dlaczego premia za ryzyko kapitałowe jest tak wysoka?) I zagadkę stopy wolnej od ryzyka (dlaczego stopa wolna od ryzyka jest tak niska? ).
Prace akademickie w dziedzinie ekonomii od dziesięcioleci starały się rozwiązać te zagadki, ale nadal nie osiągnięto konsensusu, dlaczego te anomalie się utrzymują. Ekonomiści Rajnish Mehra z Columbia University i Edward Prescott z Rezerwy Federalnej (1985) zbadali dane z rynku amerykańskiego od 1889 do 1978 roku i stwierdzili, że średnia roczna premia z tytułu zwrotu z kapitału powyżej stopy wolnej od ryzyka wynosiła około 7%, co jest zbyt duże, aby być uzasadnione standardowym modelem ekonomicznym, biorąc pod uwagę rozsądny stopień awersji do ryzyka.
Innymi słowy, akcje nie są wystarczająco ryzykowne niż bony skarbowe, aby wyjaśnić spread (różnicę) w ich stopach zwrotu.
Mehra i Prescott dodatkowo zwracają uwagę, że realna stopa procentowa obserwowana w tym samym okresie wynosiła zaledwie 0,8%, co było zbyt niskie, aby można było to wyjaśnić w ich modelu. W 1989 r. Ekonomista z Harvardu Philippe Weil argumentował, że niska stopa procentowa jest zagadką, ponieważ nie może być uzasadniona przez reprezentatywny model agenta z prawdopodobnym stopniem awersji do ryzyka i arbitralnym poziomem międzyokresowej elastyczności substytucji.
Rozwiązania zagadki
Inni ekonomiści przedstawili kilka możliwych rozwiązań łamigłówki stóp wolnych od ryzyka. Argumenty te w dużej mierze koncentrują się na naturze ryzyka stwarzanego przez akcje w porównaniu ze skarbowymi papierami wartościowymi i ich związku z dochodami i konsumpcją ludzi w czasie. W różny sposób wyjaśniają zagadkę stopy wolnej od ryzyka w kontekście różnych założeń dotyczących preferencji (w porównaniu z modelem Prescotta i Mehry), prawdopodobieństwa wystąpienia rzadkich, ale katastrofalnych zdarzeń, tendencji do przetrwania oraz niekompletnych lub niedoskonałych rynków. Inni wskazywali na dowody empiryczne, że zagadka stóp wolnych od ryzyka jest bardziej widoczna w Stanach Zjednoczonych, a mniej w przypadku danych z rynków światowych, co można wytłumaczyć historycznie dominującą pozycją USA w gospodarce światowej.
Być może jednym z najsilniejszych sposobów myślenia jest to, że w grę wchodzi gruby rozkład prawdopodobieństwa zwrotu z kapitału. Wiadomo, że zdarzają się rzadkie, ale poważne ujemne zwroty na rynkach akcji, ale ich dokładne przewidzenie jest trudne lub niemożliwe. Rzadkie wydarzenia, takie jak wojny światowe, depresje i pandemie, mogą powodować takie negatywne wstrząsy gospodarcze, wpływające w szczególności na zwroty z kapitału, że inwestorzy żądają wyższego średniego zwrotu z nich, co może wyjaśniać zagadkę stopy wolnej od ryzyka. Inwestorzy opierają swoje szacunki dotyczące niepewnego przyszłego wzrostu gospodarczego na nieredukowalnie grubym rozkładzie negatywnych wstrząsów (a tym samym zwrotów z kapitału). Argument ten został pierwotnie opracowany przez ekonomistę Thomasa Rietza, a później oddzielnie opracowany przez ekonomistów Roberta Barro i Martina Weitzmana.