Prawidło K
Co to jest regulacja K?
Przepis K jest jednym z przepisów określonych przez Radę Rezerwy Federalnej (FRB) i Federalną Korporację Ubezpieczeń Depozytów (FDIC). Niniejsze rozporządzenie zapewnia zarządzanie w wielu kwestiach związanych z bankowością międzynarodową, w tym międzynarodowym frontem bankowym w Stanach Zjednoczonych, oferując wytyczne dla holdingów bankowych zajmujących się handlem międzynarodowym, a także dla banków zagranicznych zlokalizowanych w kraju. Ogranicza rodzaje działalności, praktyki finansowe i transakcje, w których mogą uczestniczyć banki, holdingi i banki zagraniczne zlokalizowane w kraju.
Kluczowe wnioski
- Regulacja K zapewnia nadzór nad międzynarodowymi sprawami bankowymi, obejmującymi zarówno krajowe przedsiębiorstwa zaangażowane na arenie międzynarodowej, jak i zagraniczne banki zlokalizowane w kraju.
- Przepis K składa się z czterech części, które określają jego zakres w odniesieniu do instytucji i transakcji międzynarodowych.
- Część A dotyczy międzynarodowej działalności banków amerykańskich, część B dotyczy banków zagranicznych działających w Stanach Zjednoczonych, część C dotyczy firm zajmujących się handlem eksportowym, a część D – międzynarodowych przepisów dotyczących pożyczek.
Jak działa regulacja K.
Przepis K jest jednym z kilku rozporządzeń dotyczących Rezerwy Federalnej. Przepisy dotyczące Rezerwy Federalnej to przepisy wprowadzone w celu regulowania praktyk instytucji bankowych i pożyczkowych. Spośród ponad 30 regulacji wynikających z przepisów dotyczących Rezerwy Federalnej, rozporządzenie K jest głównym regulatorem, który reguluje kwestie dotyczące międzynarodowych i zagranicznych transakcji oraz instytucji. Głównym celem większości regulacji jest ochrona indywidualnych konsumentów przed nieuczciwymi praktykami finansowymi, które są potencjalnie szkodliwe finansowo i / lub naruszają indywidualne prawa do prywatności.
Prawidło K: Szczegóły
Według Rady Gubernatorów Systemu Rezerwy Federalnej, rozporządzenie K reguluje „międzynarodowe operacje bankowe amerykańskich organizacji bankowych i operacje banków zagranicznych w Stanach Zjednoczonych”. Obejmuje to procedury dla banków amerykańskich dotyczące zakładania oddziałów zagranicznych, a także inwestowania w organizacje zagraniczne.
Przepis K umożliwia korporacjom, które kwalifikują się na mocy ustawy Edge Act, uczestniczenie w wielu różnych globalnych praktykach bankowych. Pozwala również bankom krajowym na posiadanie całych niefinansowych zagranicznych podmiotów gospodarczych. Rezerwy obowiązkowe są również nakładane na korporacje Edge Act na mocy tego statutu.
Jako kompleksowe międzynarodowe rozporządzenie bankowe, rozporządzenie K jest podzielone na cztery główne części:
- Część A dotyczy międzynarodowych operacji amerykańskich podmiotów bankowych. Określa, jakie działania i inwestycje są dozwolone dla amerykańskich banków zakładających zagraniczne oddziały w innych krajach, ustala limity kredytowe i wymogi kapitałowe dla tych organizacji oraz tworzy zasady nadzoru i raportowania tych zagranicznych oddziałów.
- Część B dotyczy operacji zagranicznych banków prowadzących działalność w Stanach Zjednoczonych, w tym działań, które te banki mogą wykonywać. Określa również wytyczne dotyczące ujawniania informacji zwrotnych przez te banki zagraniczne organom nadzorczym oraz zasady oceny w ich krajowych operacje.
- Część C dotyczy firm zajmujących się handlem eksportowym (ETC), regulujących inwestycje, linie kredytowe i procedury ujawniania informacji.
- Część D dotyczy międzynarodowych pożyczek i jest również znana jako podrozdział „International Lending Upservision” rozporządzenia K. Odpowiada za zarządzanie liniami kredytowymi udzielonymi na skalę międzynarodową, w tym za rezerwę na ryzyko związane z alokacją, sprawozdawczość, opłaty, a także za inne rodzaje ujawniania informacji.