Teoria chodzenia losowego

Co to jest teoria losowego spaceru?

Teoria spaceru losowego sugeruje, że zmiany cen akcji mają ten sam rozkład i są od siebie niezależne. Dlatego zakłada, że ​​przeszły ruch lub trend ceny akcji lub rynku nie może być wykorzystany do przewidywania ich przyszłych ruchów. Krótko mówiąc, teoria błądzenia losowego głosi, że akcje podążają losową i nieprzewidywalną ścieżką, która sprawia, że ​​wszystkie metody przewidywania cen akcji są daremne w dłuższej perspektywie.

Zrozumienie teorii chodzenia losowego

Zgodnie z teorią chodu losowego nie da się osiągnąć lepszych wyników niż rynek bez podjęcia dodatkowego ryzyka. Uważa, że analiza techniczna jest niezależna, ponieważ wykresy kupują lub sprzedają papiery wartościowe dopiero po rozwinięciu ustalonego trendu. Podobnie, teoria uważa, że analiza fundamentalna jest niezależna ze względu na często niską jakość gromadzonych informacji i możliwość ich błędnej interpretacji. Krytycy tej teorii twierdzą, że akcje utrzymują trendy cenowe w czasie – innymi słowy, można osiągnąć lepsze wyniki niż rynek, starannie wybierając punkty wejścia i wyjścia dla inwestycji kapitałowych.

Efektywne rynki są losowe

Teoria chodzenia przypadkowego wzbudziła wiele wątpliwości w 1973 roku, kiedy autor Burton Malkiel ukuł ten termin w swojej książce „A Random Walk Down Wall Street”. Książka spopularyzowała hipotezę efektywnego rynku (EMH), wcześniejszą teorię wysuniętą przez profesora Williama Sharpa z University of Chicago. Hipoteza efektywnego rynku zakłada, że ​​ceny akcji w pełni odzwierciedlają wszystkie dostępne informacje i oczekiwania, więc bieżące ceny są najlepszym przybliżeniem wewnętrznej wartości przedsiębiorstwa. Uniemożliwiłoby to każdemu konsekwentne wykorzystywanie źle wycenionych akcji, ponieważ ruchy cen są w większości przypadkowe i spowodowane nieprzewidzianymi wydarzeniami.

Sharp i Malkiel doszli do wniosku, że ze względu na krótkoterminową losowość zwrotów inwestorom lepiej byłoby zainwestować w pasywnie zarządzany, dobrze zdywersyfikowany fundusz. Kontrowersyjny aspekt książki Malkiela zakładał, że „małpa z zawiązanymi oczami rzucająca lotkami w strony finansowe gazety mogłaby wybrać portfolio, które byłoby równie dobre, jak starannie wybrane przez ekspertów”.

Teoria chodzenia losowego w akcji

Najbardziej znany praktyczny przykład teorii chodu przypadkowego pojawił się w 1988 roku, kiedyWall Street Journalstarał się przetestować teorię Malkiela, tworząc coroczny konkurs Wall Street Journal Dartboard Contest, stawiając profesjonalnych inwestorów przeciwko rzutkom oprzewagę wwyborze akcji. Pracownicy Wall Street Journal odgrywali rolę małp rzucających lotkami.

Po ponad 140 konkursach Wall Street Journal przedstawił wyniki, które pokazały, że eksperci wygrali 87 konkursów, a rzucający dartami wygrali 55. Jednak eksperci byli w stanie pokonać Dow Jones Industrial Average (DJIA) tylko w 76 konkursach.. Malkiel skomentował, że wybór ekspertów zyskał na nagłym wzroście ceny akcji, który zwykle występuje, gdy eksperci giełdowi udzielają rekomendacji. Zwolennicy zarządzania pasywnego twierdzą, że ponieważ eksperci mogliby pokonać rynek tylko przez połowę czasu, inwestorom byłoby lepiej zainwestować w fundusz pasywny, który pobiera znacznie niższe opłaty za zarządzanie.