Ilościowe złagodzenie a manipulacja walutami

W następstwie Wielkiej Recesji w latach 2008-2009 banki centralne na całym świecie weszły na niezagospodarowane terytorium, kiedy rozpoczęły luzowanie ilościowe – długoterminowy zakup papierów wartościowych, takich jak papiery papiery wartościowe zabezpieczone hipoteką (MBS). Pompując pieniądze w systemie finansowym, banki centralne zapobiegły całkowitemu upadkowi systemu bankowego, a zalew gotówki obniżył stopy procentowe w nadziei, że powróci wzrost. Jest to obecnie znane jako luzowanie ilościowe lub luzowanie ilościowe.

W 2009 roku Rezerwa Federalna Stanów Zjednoczonych była pierwszym bankiem centralnym, który zaczął kupować papiery wartościowe. Wraz ze spadkiem stóp procentowych spadł również dolar amerykański. W miesiącu poprzedzającym ogłoszenie QE1 indeks dolara amerykańskiego (DXY) spadł o 10 proc. – największy miesięczny spadek od ponad dekady. Wywołało to obawy o sztuczną presję na wartość dolara na rynku walutowym i jej wpływ na światowy handel.

Biorąc to pod uwagę, czym różnią się luzowanie ilościowe i manipulacje walutą, czym są podobne i dlaczego banki centralne angażują się w te praktyki?

Manipulacja walutami – jak i po co to całe zamieszanie?

Jak się okazuje, niełatwo jest zidentyfikować manipulację walutą. Jak to ujął jeden z  postów na blogu Wall Street Journal: „Manipulacja walutą to nie pornografia – nie wiesz tego, kiedy myślisz, że ją widzisz”. Działania polityczne, które korzystnie wpływają na kurs walutowy danego kraju – zwiększając konkurencyjność eksportu – same w sobie nie są dowodem manipulacji walutą. Musisz także udowodnić, że wartość waluty jest sztucznie utrzymywana poniżej jej prawdziwej wartości. Jaka jest prawdziwa wartość waluty? To też nie jest łatwe do ustalenia.

Ogólnie rzecz biorąc, kraje wolą, aby ich waluta była słaba, ponieważ czyni je to bardziej konkurencyjnymi na froncie handlu międzynarodowego. Niższa waluta zwiększa atrakcyjność eksportu kraju, ponieważ jest tańszy na rynku międzynarodowym. Na przykład słaby dolar amerykański sprawia, że ​​eksport samochodów z USA jest tańszy dla kupujących z zagranicy. Po drugie, zwiększając eksport, kraj może użyć niższej waluty, aby zmniejszyć deficyt handlowy. Wreszcie słabsza waluta zmniejsza presję na zobowiązania państwowe kraju. Po wyemitowaniu zagranicznego długu kraj dokona płatności, a ponieważ płatności te są denominowane w zagranicznej walucie, słaba waluta lokalna skutecznie zmniejsza te spłaty długu.

Kraje na całym świecie stosują różne praktyki, aby utrzymać niską wartość swojej waluty. Kurs chińskiego juana jest ustalany każdego ranka przez Ludowy Bank Chin ( LBCh ). Bank centralny nie zezwala swojej walucie na handel poza ustalonym przedziałem w ciągu najbliższych 24 godzin, co zapobiega znacznym spadkom w ciągu dnia.

Bardziej bezpośrednią formą manipulacji walutą jest interwencja. Po umocnieniu się franka szwajcarskiego w czasie kryzysu finansowego, Narodowy Bank Szwajcarii skupił duże kwoty walut obcych, a mianowicie dolara i euro, i sprzedał franka. Przesuwając swoją walutę niżej poprzez bezpośrednią interwencję rynkową, miał nadzieję, że Szwajcaria zwiększy swoją pozycję handlową w Europie.

Wreszcie, niektórzy eksperci argumentowali, że inną formą manipulacji walutą jest luzowanie ilościowe.

Ilościowe złagodzenie

Ilościowe luzowanie (QE), choć uważane za niekonwencjonalną politykę pieniężną, jest tylko rozszerzeniem zwykłej działalności operacji otwartego rynku. Operacje otwartego rynku (OMO) to mechanizm, za pomocą którego bank centralny rozszerza lub ogranicza podaż pieniądza poprzez kupno lub sprzedaż rządowych papierów wartościowych na otwartym rynku. Celem jest osiągnięcie określonej wartości docelowej dla krótkoterminowych stóp procentowych, która będzie miała wpływ na wszystkie inne stopy procentowe w gospodarce.

Ilościowe luzowanie ma na celu pobudzenie spowolnionej gospodarki, gdy zwykłe ekspansywne operacje otwartego rynku zawiodły. Przy gospodarce pogrążonej w recesji i stopach procentowych na poziomie zerowym Rezerwa Federalna przeprowadziła trzy rundy luzowania ilościowego, dodając do swojego bilansu ponad 3,5 bln USD do października 2014 r. Mając na celu pobudzenie gospodarki krajowej, te środki stymulacyjne miały skutki pośrednie na kurs walutowy, wywierając presję na dolara.

Taka presja na dolara nie była całkowicie negatywna w oczach decydentów w USA, ponieważ spowodowałaby relatywnie tańszy eksport, co jest kolejnym sposobem stymulowania gospodarki. Jednak ruch ten wywołał krytykę ze strony decydentów z innych krajów, którzy narzekali, że osłabienie dolara amerykańskiego szkodzi ich eksportowi. Ekonomiści rozpoczęli debatę: Czy luzowanie ilościowe jest formą manipulacji walutą.

Podczas gdy Rezerwa Federalna celowo angażowała się w działania w zakresie polityki pieniężnej, które obniżyły wartość jej waluty, zamierzonym efektem było obniżenie krajowych stóp procentowych, aby zachęcić do większych pożyczek, a ostatecznie do zwiększenia wydatków. Pośredni wpływ pogorszenia kursu walutowego jest tylko konsekwencją posiadania elastycznego reżimu kursowego.

Podsumowanie

Manipulacja walutą i polityka pieniężna, taka jak luzowanie ilościowe, to nie to samo. Jeden opiera się na polityce stóp procentowych, a drugi na walutach. Jednak gdy banki centralne rozpoczęły swoje programy luzowania ilościowego, jednym z rezultatów było osłabienie waluty.

Celowe czy nie, można argumentować, że luzowanie ilościowe jest w pewnym sensie formą inżynierii walutowej. Jednak w praktyce, czy to manipulacja zawsze będzie przedmiotem dyskusji.